PUZZLE (Neymar Jr)

23

Selam!
Çok geçti biliyorum ve çok üzgünüm. Bölüm yayınlamayı ve sizinle konusmayı bende özledim fakat biliyorsunuz..
Üniversite kazanmaya çalışmak kadar boktan olan şey bekleme araştırma ve karar verme aşaması ve benim kafam gerçekten karışıktı özür dilerim..
Neyse bir daha bu kadar geç kalmam🙇
Umarım beğenirsiniz ❤
İyi okumalar! 📚📗📘📙

Ağzıma zorla tutulan üzerine bal sürülmüş ekmekten kaçmak istediğimde çenem esmer parmaklar tarafından tutuldu. "Ağzını aç." kafamı iki yana sallayıp reddettim. Çok fazla yemiştim ve midem daha fazlasını almazdı.

Günlerdir şirkete gömüldüğümden Junior ile birbirimizi çok az görmüştük üstelik üç gündür yediğim öğün sayısı sadece ikiydi. Kahve içmekten aldığım nefes bile bir ara kafein kokuyormuş gibi hissediyordum. Sonunda evde sabah kahvaltısı yapabildiğim bir gün Junior çocukmuşum gibi gördüğü herşeyi ağzıma sokuyordu.

"Yeter Junior, gerçekten doydum." sızlandığımda gözlerini devirdi ve ekmeği tekrar ağzıma sokmak için hamle yaptı. Dudaklarımın her yerine bal bulaşmıştı ama artık iş inada bindiğinden ağzımı açmadım. "Bir de bana çocuk diyorsunuz." Davi'nin sesini duyunca ikimiz de dikkatimizi ona verdik ve cidden bir an ne yapıyoruz diye halimize baktık. Junior ekmeği çekince kıkırdadım, az önce oğlu tarafından utandırılmıştık.

Masadan kalkınca işe gitmek üzere ayaklandım. Maç sonrası olduğu için Junior artık dinlenebiliyordu benim ise tam aksi işlerim yoğunlaşmıştı ve akşam yine yola çıkacak olan Davi üzgündü.
Adımlarımı tekli koltukta oturan Davi'ye yönlendirdim ve önünde diz çöktüm. Kafasını öne eğmiş telefonu ile oynuyordu benim yaklaştığımı hissedince dudakları büküldü ve bir an ağlayacak gibi oldu. Kollarımı gerip sarışın miniği kollarımın arasına aldım. "Akşam görüşürüz bebek." deyince kollarımın arasında kahkaha atıp "Bana öyle seslenme" dedi. Kahkahasına bende katıldım ve geri çekildim. Dolu dolu olan gözlerine baktım sonra yanağından bir öpücük aldım. Ayağa kalkıp ona el salladım ve kapıya yürüdüm. Beni bırakmak için bekleyen Junior'ı kafamla reddettim. "Taksi ile giderim." deyip Davi'yi işaret ettim. Kafasıyla onaylayıp kollarını belime sarıp kendine çekti. "Akşam görüşürüz Bayan Santos." dudaklarım iki yana gerildi. Birkaç sözüyle aptala dönüveriyordum. Tıpkı Davi gibi onunda yanağına bir öpücük bıraktım ve evi terk ettim.

Soğuk havada taksinin içindeki klimaya rağmen titreye titreye şirkete ulaştım. Dün bütün gün dışarıdaki işlerle uğraşmıştım ve bugün şirketten çıkmamak için elimden geleni yapacaktım. Hele ki bu topuklularla!

Gemma'ya selam verip odama girdim ve ardımdan kahve ile gelen Gemma'ya sırıttım. Bu kızı seviyordum. Neymar evdeyken kahve içirmemişti sanki üç gündür ne yaptığımı biliyor gibiydi. Yemediğim öğünlerin acısını çıkarttığı gibi içtiğim tonlarca kahveye karşın evde içirmemişti. Ben ise ne kadar yakınırsam yakınayım kahve içmeden duramıyordum. Galiba kafein gerçekten bağımlılık yapıyordu.

Yeni gelen ev tasarımı hakkında çalışmalara başladığım sırada ağabeyim odaya girdi. Koltuğa kendini atıp gerindi bense ona güldüm. "Uyanamadın mı yoksa?" dedim alayla beni telefonla erkenden kaldırdığı sabahların acısını alırcasına. Gözlerini devirip ince parmaklarıyla dalgalı saçlarını karıştırdı. Bende bilgisayardan çalıştığım dosyaları tek tek açıp hazırladım."Para hazır" diye mırıldanan ağabeyime döndüm. Kaşlarım anlamamazlıkla çatıldı. "Neymar'dan aldığımız para." jetonum düşünce dalgınca ağabeyime bakmayı sürdürdüm.

Neymar'a nasıl derdim ki seninle evlenmem karşılığında sana olan borcumu getirdim diye. Çoktan milyonlarca düşünce kafama dolmuştu. Nate tekrardan sesini canlandırdı "Son durumunuzdan sonra nasıl olacak ki?" uykulu sesiyle bir de esnedi bense sessiz kaldım. İlişkimiz artık sahte olmayabilirdi ama bu meblağ çok büyüktü ve bunu ona geri vermek zorundaydım. Ne olursa olsun.