PUZZLE (Neymar Jr)

21

Hellü ✋
Upuzun bir bölüm umarım seversiniz.
Kontrol etmeden yayınlıyorum hatalarım varsa kusura bakmayın 😌
Birde bunlar çok mu mutlu oldu sanki, sıkılmazsınız umarım 🙇
Oy ve yorumlar için teşekkürlerr 💞
İyi okumalar! 📙📘📗

"Bu kadar çabuk olacağını bilmiyordum!" şaşkınlıktan sesim biraz yükselmişti. Ağabeyim karşıma geçmiş otelin açılışının yarın olduğunu söylüyordu ve ben Junior'a bahsetmemiştim bile.

Ah Junior demişken...
Karşımda duran Nate'in sesinden ve şirketten soyutlanıp o geceye gitti aklım yine. Güzel dudaklarıyla beni sevdiğini söyleyen sesi geldi yine aklıma. Günler sonra dokunuşlarını hissetmenin verdiği huzurla ikimizde deliksiz uyumuştuk.
Sabah ikimizde birbirimize nasıl davranacağımızı şaşırsak da olmuştuk işte bir şekilde.

"Hey Beatrisa!" deyip önümde dikkat çekmek için parmak şıklatan Nate'e sinirle baktım. İki dakika hayal de mi kurmayacaktım.
"Ne var be!" diye çemkirince yanaklarımı sıktı. "Neymarla iyi geçinmek sana yaramıyor, aptala dönüyorsun." deyip gülünce ağzım şaşkınlıktan mağara gibi açıldı. Gözlerimi kısıp ona küçümsercesine baktım. "En azından senin gibi aptallığım sınırsız değil." deyip ben güldüm bu sefer. Göz devirip odadan çıktı.

Davi'nin numarasını rehberden bulup aradım. Kendisini yakışıklım diye kaydetmişti. Ekrana bakıp güldüm. Bugün Junior ile gitmişti ve benimde işim bittiğinden çıkabilirdim.
"Triiss!" diye bağırarak açılan telefon ile telefonu biraz kulağımdan uzaklaştırdım. "Lucca iyi misin?" deyip kıkırdadım. O ise hala nefes nefeseydi. Koştuğu belliydi, zaten cevap veremedi ve ben yaklaşık bir dakika kadar bekledim. Sonra tıkırtılar yükseldi ve "Tris Lio çok fena vurdu görmeliydin!" diye sevinçle konuşunca kahkaha attım. Elbette harika vurmuştu o Messiydi.

"Seni almamı ister misin diye soracaktım ama keyfin yerinde gibi?" dedim sorarcasına. "Olur, zaten sıkılmıştım burada." deyince güldüm. "Tamam birazdan oradayım" deyip kapattım ve toparlandım. Bu bahaneyle Junior'ı da görmüş olurdum. Henüz antremanının bitmesine vardı yani biz Davi ile gezerek onu kıskandırabilirdik.

⏬ 🔽 ⏬ 🔽 ⏬ 🔽

Taksiye beklemesini söyleyip Camp Nou'ya girdim. Labirent gibi stadyumdan direk kapalı alana geçtim. Hava soğuk olduğundan muhtemelen çimlerin orada değildiler.

Sahaya adım attığım an Davi adımı bağırarak bana koşmaya başladı. Taksiye güvenmeyip çantalarımı elimde getirdiğimden onları yere koydum ve kollarımı açıp Luccanın gelmesini bekledim. Davi üstüme atlayınca gülerek kaldırmaya çalıştım ama topuklular izin vermedi. Dizlerimin üstünde sarıldım ve saçlarını karıştırdım. "Bu kadar çabuk mu özledin beni." deyip sırıttım. Yanaklarımı sıkıştırıp makyajımı bozmasına birşey demedim. Gözümün altı uykusuzluktan morardığından kapatıcı sürmüştüm. "Dün gece çok geç gelmeseydin özlemezdim." diye lafı yapıştırdığında güldüm. "Şimdi de telefi ediyorum hazır cevap" deyip yanağını öptüm ve frikik vermeden doğrulmak için elimden geleni yaptım. Çantalarımı alıp Davi'nin elini tuttum ve Junior'a doğru adımladık. Bütün antremanın düzenini bozmuştuk ve bu kimsenin umrunda değildi.
Lio, Gerard, Marc ve diğer herkese selam verip sonunda Brezilyalıma ulaştım. Yanağıma bir öpücük kondurunca gülümsedim. "Aramızda bir kaçak var." dedi ve kaşlarını kaldırdı. Alnından şakaklarına doğru süzülen teri yardımcının getirdiği havluya sildi. "İşim erken bitti ve Davi'yi kaçırmaya geldim." deyince gözlerini kıstı "Bak sen iki oldular." deyip kolu belimi kavrayıp kendine çekti. Utanarak gözlerimi kaçırdım ve Davi'yi işaret ettim.
Halime sırıtırken Rafinha yine Rafinhalığını yapıp araya girdi ve Davi'yi kucaklayarak "Hadi gidelim Lucca onları öpüşmeleri- aman konuşmaları gereken birşeyler var." deyip götürdü. Junior arkasından pis pis baksa da ben kıkırdamadan edemedim.
Bu adamı seviyordum.