Soraya & Chakir { DEEL 1 }

Hoofdstuk 24: Leugens.

Het maakt me zo blij om iedereen hier te zien zitten.
Chakir, mijn man. Mijn ouders, Farah!!!
Alles maakte de dagen ervoor goed.
'En daarom ga ik nooit meer richting het steegje naar huis.' Eindigt ze haar verhaal.
We kijken allemaal met geschrokken gezicht Farahs kant op.
Ze heeft nog niet gezegd wie het is.
Ze noemde de persoon in haar verhaal steeds: hij of hem.
Klonk raar, zal ze het geheim houden, of wil ze het niet in het bijzijn van mijn ouders zeggen?
Ik kijk op de klok en zucht.
Nog twee uur en dan is het al 07.00.
Zo vroeg.
Het was even stil. Een pijnlijke stilte.
En toen hoorden we iemand keihard snurken.
Ik moest keihard lachen en Chakir lachte zenuwachtig mee.
'Wat is er?' Zegt hij sirieus.
Je bedoeld wie is het..
Hahahahahhahaha Walid zat boven in de logeerkamer de snurken. Precies de kamer boven de woonkamer.
'Walid zit te snurken.' Zeg ik lachend.
Mijn moeder en vader kijken vragend en Farah schud haar hoofd.
'Walid is een soort bodyguard van mij,' zeg ik zacht.
Mijn ouders knikken begrijpend en geven dan weer aandacht aan Farah.
Mijn vader geeft haar een knuffel en houd haar stevig vast.
Alsof hij wil laten zien dat hij haar nooit meer zal los laten.
< Imads perspectief: >
Ik werd in een kamertje geduwd en het was donker. Pikdonker.
En toen ging een lampje aan. KLIK.
'Ga zitten.' Zegt een schore stem.
Ik zag pas dat er een tafel in het midden was met twee stoelen aan beide kanten.
Een verhoorkamer.
Zoals in die films en shit.
'Jullie maken me ziek.' Zeg ik moe.
Ik moest een pakkend verhaal zeggen. Een verhaal dat me liet gaan, maar hoe moet dat als ik geen getuige heb. Geen advocaat. Niks.
'Ik stel een paar vragen en dan mag je weer gaan.' Zegt de man.
Hij krabt aan zijn hoofd en klikt met zijn pen.
'Was jij het die het raam sloeg?' Zegt de man niet begrijpend.
Shit. De eerste vraag was al moeilijk.
Hoe moest ik de woorden vinden?
Shit. Shit. Shit. Oh nee he.
Als ik vertel dat Farah het deed, zal hij door vragen waarom ze het deed. En ze deed het om te ontsnappen. Maar als ik dat weer zeg dan zal hij vragen waarom ze dan niet thuis gekomen is. En dan moet ik weer met een stem van waarheid zeggen dat ik haar weer mee heb gesleurd.
'Ja.' Zeg ik kort.
1e leugen. Beste leugen.
'Hmm.. Hoe heb je dat huisje gevonden?'
Hij pakt het lampje beet en schijnt het fel in mijn ogen. Dat is voor de druk.
Ik zal de waarheid niet zeggen.
Ben je gek.
'Kopen?' Zeg ik heel hard lachend.
De man kijkt nog steeds sirieus en strak voor zich uit.
Alsof ik tegen een stilstaande pop praat.
Een pop die ik zal lokken met leugens.

Word vervolgd.