Soraya & Chakir { DEEL 1 }

Hoofdstuk 15: Een einde maken.

'Je kan weer gaan.' Hoor ik een stem zeggen in de gang.
Het was Chakir die al thuis was. Voor het eerst moest hij kort werken.
'Hayati?' Riep hij.
Ik keek op en zag dat hij er moe uitzag.
Wat is er met hem aan de hand??
Hij liep naar me toe en hield me hand vast.
'Gaat alles goed?? Is er niks gebeurd??' Zegt hij bezorgd.
Ik lach op mijn allerhardst en kijk hem vragen aan.
'Neee gekkie! Er is helemaal niks.'
Hij lacht nu ook en drukt een kus op me voorhoofd.
'Ik ben gek op je wist je dat.' Zegt Chakir lachend.
Ondanks alles. Ware liefde.
'En ik ben gek op jou!'
Ik dacht dat Walid weg zou gaan maar hij kwam de woonkamer binnen en verpeste mijn moment.
'Ik kom alleen voor glaasje water.'
We moeten allebei lachen.
'Rot op man.' Zegt Chakir sirieus.
Walid lacht nu ook en drinkt snel en loopt dan weg.
Net op het moment dat Chakir iets wou zeggen komt Walid weer terug.
'Beslama.' Zegt hij nog lachend.
Chakir maakt een gebaar dat hij weg moet en dan horen we de deur dicht slaan.
'Waar was je nou?' Zeg ik. Chakir kijkt nu vragend.
'Werken, waar anders liefje.' Ik geloofde hem niet, iets in zijn ogen liet me twijfelen.
Twijfelen om iets doms.
'Mohim, kom je zo met mij het park in. Wandeling maken.' Zegt Chakir blij.
Ik dacht aan Farah, waar zal ze nu zijn. En zullen mijn ouders gebeld hebben naar de politie?
Ik bel mijn moeder drie keer, maar ik krijg haar voicemail. Dan bel ik me vader twee keer en dan krijg ik ook zijn voicemail.
Laten ze alsjeblieft opzoek zijn naar haar. Laten ze goed nieuws hebben.
< Farahs perspectief: >
Er komt een leger groene auto met harde snelheid mijn kant op.
Ik voel een harde wind mijn gezicht op komen.
De auto komt dichterbij en ik voel de dood dichterbij komen.
Een einde maken, helpt niet.
De auto toetert zo hard mogelijk, ik zag nog net dat er een oude man in de auto zat..

Word vervolgd.