I Wouldn't Mind

Chapter 19

{David's}

Eh? Am I too early?

Malapit na ako sa one 'tree'  hill namin ni Gaby. Pero hindi ko pa siya nadadatnan. Asan na kaya siya?

Umupo't sumandal na ako sa puno. Kakaiba ang nararamdaman ko ngayon. Kinakabahan ako.

I feel the chills in my bones, butterflies are playing around my stomach, and my head is going crazy.

I just want too see you so badly right now.

Para akong sasabog, hindi ko na maintindihan.

I let out a deep sigh. I definitely know what's happening to me, I know what will happen next and I'm afraid of what's going to happen.

Err.

Wag na lang kaya muna ngayon? Madami pang oras para umamin ako kay Gaby. Late naman na din siya baka hindi na siya tumuloy, o kaya bigla siyang kinailangan ng mga admin kaya baka maya-maya itext niya na ako para i-cancel tapos sa susunod na lang kami magkiki-

"Hey" a soft familiar voice suddenly popped from the background.

----------------------------------------------------------------------------------------

{Gaby's}

"Hey" bati ko kay David na nakatulala sa malayo.

Mukha itong nakakita ng multo, nakatitig lang ito sa akin, hindi rin ako makasalita dahil hindi pa talaga ako ready sa speech ko.Tipid ko itong nginitian na sinuklian niya naman ng kakaibang ngiti.

Umupo ako sa tabi niya. Nakatingin lang ito sa akin, habang ako naman iwas na iwas pa rin sa kanya.

"Bakit ka nahihiya?" bigla niyang tanong.

Nakakainis! Ang hirap talaga kapag kilalang-kilala ka na ng isang tao! Psh. Akala mo kung sinong mga mind readers. Pinagmasdan ko ang mukha ni David, at parang hindi naman ito galit sa akin.

Napatawad niya na ba ako? Nevertheless I still have to say sorry.

"Sorry talaga ah, kasi ano, padalos-dalos akong magsalita. Tapos sorry sa mga nasabi ko di ko t-talaga s-sinasad-dy-ya, ano k-kasi uh *hik*" sabi ko sa kanya ng diretsong nakatingin sa mata niya, bigla din naman akong napayuko kasi nararamdaman ko na naman ang pagbubuo ng luha sa mata ko. Kainis! Napakaiyakin mo Gaby! Nakakainis ka!

"AAAAAH!!" napasigaw na lang ako nang bigla akong yakapin ni David gamit ang isang braso niya, ang isa kamay niya naman ay ginugulo ang buhok ko. I heard him chuckle...... again.... it felt like a century since the last time I heard him chuckle.

"Iiyak ka na naman?! Wag na! Tama na ha...." malambing itong pagsabi. Magsasalita na sana ako para ituloy ang speech kong hindi ko naman pinaghandaan pero natatameme na ako sa pagyakap niya sa likod ko.

His arms were wrapped around my shoulders and his head was just beside mine. I was stuck there, ni wala kang maririnig na reklamo sa akin.

I just... I missed his warmth... the touch of his skin... his soft voice and sweet chuckles. I wish I could stay here, just like this.

"Gaby I won't get mad, if I didn't care" lumayo na siya sa pagkakayakap sa akin at nginitian lang ako.

Sayang. Bakit ka umalis sa pagkakayakap. Awwww.

Ay tsk! Nako Gaby tigilan mo nga muna yang kalandian mo at magfocus sa pakikipagbati muna! *Sampal sa sarili in my imagination*

Sa totoo lang wala rin akong maisagot sa sinabi niya.