Dear Memory

Chapter 10

Mark's POV

Oh Mark~

Si Up yun ah?

Mark~ Sinasagot na kita!

Totoo ba toh?

Sa sobrang tuwa ko, niyakap ko sya.

"T-talaga Up?" Tanong ko sa kanya.

Oo Mark, tayo na. Ngumiti sya sakin at hahalikan ko sana sya sa cheeks.

Oh Mark~

Muntikan ko na mahalikan si Lee! Hindi maaari to!

Takbo!

Mark~ Bakit ka tumatakbo?~

Malapit na sya.

Argh!

"MARK!" ASDFGHJKL
"HAHAHAHA! TULOG PA!"
Bwisit tong si Lee ah? -_-
"Di ko kasalanang masarap yung pagkain. Tss. Ano bang kailangan mo? Panira ka ng tulog eh." Ang ganda na ng panaginip ko eh. Kaasar! Ang sakit pa ng pwet ko sa pagkakahulog.

"Hahaha. Sorry na. May napansin kasi ako sa nga sinabi ni Dark kanina eh." K. Serious mode. Ibang usapan eh.

"Alin dun? Ang daming pinagsasasabi nun eh." Di ko naman kasalanan kung masyadong madaldal yung taong yun… Besides, I'm not good at memorizing. Haha.

"Yung sinabi nyang may hinahanap syang kamag-anak. Yung kapatid nyang nawawala a couple of years ago. At yung hindi nya pagsabi ng surname nya. At… Hmm. Ang dami nga nyang sinabi. Di ko na maalala yung iba." Sunod sunod na sabi ni Lee.

"Pati pala yung…" Dugtong ni Lee.

"Wag ka na nga magsalita. Puro ahmm lang yung naintindihan ko eh. HAHAHA!" Pang aasar ko kay Lee.

"Nakakainis ka ah? Anyways, sa hinaba haba ng pinagsasasabi ko, may naintindihan ka ba? I mean, may hindi ka ba napansin sa mga sinasabi nya?" Hmm… Parang umeepkto pa rin yung tulog ko. Medyo hindi ko nagegets yung sinasabi nya eh. Pero kailangan kong magseryoso.
.
.
.
"Ha?" Wait. Ano nga ba ulit yung tinatanong nya?

"Mark, umuwi ka na nga lang. Mag gagabi na, tapos bangag ka pa. Bukas na lang tayo mag-usap." Nainis na si Lee.

"Sorry naman Lee. Medyo inaantok pa ako." Humikab tuloy ako.
"Una na ako. Bye." At lumabas na ako sa bahay at gate nila.

Iii-start ko pa lang sana nung nakita ko na naman si Dark na nasa parehong spot nung una ko syang nakita.

Ano naman kaya ang tinitignan neto? Si Chai ba?

Nasabi ko na lang sa sarili ko at tuluyang umalis.