When The Bitch Falls

CHAPTER 44

Napatitig si Kira sa sariling repleksiyon sa salamin. Hindi na masyadong halata ang namumugto niyang mata na bunga ng ilang oras na pag-iyak kagabi. Maayos itong natakpan ng concealer. Itim na ang kanyang buhok. Taliwas sa kulay ng suot niyang isang puting seamless perfect fit dress. Pinahiran niya ng pulang lipstick ang kanyang labi at mariin itong pinagdikit.

"There." Nginitian niya ang sarili. "I'm off to go."

Mabilis siyang lumabas sa kwarto at bumaba sa sala. Nilihis niya ang tingin sa mahabang sofa. Ayaw na niyang maalala ang narinig mula kay Black kagabi. Presko pa iyon sa kanyang isipan pero pilit niya iyong kinakalimutan. Sobrang sakit kasi. Baon na baon. Punong-puno na siya sa pasakit na dulot ni Black. Nakakasakal na.

Iyon na rin siguro ang nagmulat sa kanyang isipan na bigyang-halaga rin ang sarili. Hindi siya magiging masaya kung magdedepende lamang siya sa isang tao. Tama na ang kabaliwan niya sa binata. Ngayong alam na ni Kira kung saan ang limit niya, hindi niya na hahayaang masaktan ulit siya dahil kay Black.

Dumiretso siya sa pinto at pinihit ito pabukas. Napaatras si Kira nang biglang lumitaw sa kanyang harapan si Heres na nakasuot ng tuxedo. May malapad na ngiti sa mukha ng kaibigan ngunit napawi iyon nang dumapo ang tingin nito sa kanyang buhok. Nagsalubong ang kilay ni Heres.

"You look... weird," komento ng kaibigan.

Lumapat ang daliri ni Heres sa kanyang buhok ngunit agad niyang tinaboy ang kamay nito.

"Don't touch my hair, freak!"

Sinamaan niya ng tingin ang binata at pabirong sinuntok ang balikat nito.

Tinawanan lamang siya nito at muling nagsalita, "Are you for real?"

Inirapan niya ang kaibigan. "Yes, I am for real, Heres. I am still Kira. I just looked different now and you're not used to seeing me like this. Too plain and white."

"White isn't your style." May mapanuksong ngiti sa labi ni Heres.

Humalukipkip ito.

"So, what's with the change? Is this about your Black again?" Mataman siyang tinitigan ni Heres. "Are you in love or are you hurt?"

"Both." She faked a laugh. "Deeply in love and deeply hurt."

Sumilay ang makahulugang ngiti sa labi ni Heres.

"Come here." Iminuwestra nito ang hintuturo patungo sa kanya. "Let me hug you first before we go to your father's party."

Hindi siya nag-atubiling humakbang palapit sa binata. Mabilis niyang pinulupot ang braso niya sa beywang ni Heres at ibinaon ang kanyang mukha sa dibdib nito. She felt no awkwardness. She felt no kilig, either. Yet, her heart lightened up with his comfort. Even just for a while, she has escaped from the suffocating pain.
Unang bumitaw si Kira. May bumara sa kanyang lalamunan nang sumagi sa isip niyang magpasalamat kay Heres. Mahirap iyon para sa kanya. Hindi niya naranasang direktang magpasalamat kay Heres kahit na malapit ang loob nila sa isa't-isa.

"Uhmm... Heres, thank you, " she finally uttered the magic word.

Somehow, it felt great. She felt her ties loosened up. Muling lumitaw ang mapaglarong ngisi sa mukha ni Heres.

"Really, Kira? Thank you?" panunudyo nito kasabay ng panggagaya sa tono at boses niya.

Napasimangot si Kira.

"Nag-effort ako tapos tatawanan mo lang?" Pinandilatan niya ang binata bago hinigit ang pulsuhan nito. "Let's just go. Male-late na tayo sa party ni Dad."

Hinila niya si Heres sa sasakyan nito. Dito siya sasabay sapagkat tinatamad siyang magmaneho ngayon. Buti na lang at nagpresenta si Heres na susunduin siya dahil pupunta din naman ito sa party ng ama. Birthday nito ngayon at may maliit na salu-salo sa bahay nito kasama ang mga family friends nila, mga katrabaho at kasosyo nito sa negosyo.