It's Just A Game... -voltooid-

~*7*~

Hij begint rondjes om mij heen te lopen. 'Om eerlijk te zijn heb ik nog nooit iemand als jij ontmoet.' Hij formuleert elk woord zorgvuldig wat hem de woorden langzaam laat zeggen. Ik kijk hem niet-begrijpend aan. Hij ziet het en wappert zijn woorden weg. 'Laat maar.'

'Heeft het hier wel eens gesneeuwd?' vraagt hij opeens. Weer kijk in hem niet-begrijpend aan. 'Wat is dat?' vraag ik weifelend. 'Niet dus.' constateert hij. 'Je wist dat ik je zou kiezen.'

'Op het laatst pas. Toen ik...'

'...Op keek?' Ik knik. Hij knik. 'Waarom heb je me gekozen?'

'Jij weet niet van ophouden hè?' Ik haal mijn schouders op. 'Dat is een betere eigenschap dan moordlust.' Ergens voel ik dat ik hem geraakt heb en dat voelt goed. 'Je heb een scherpe tong Mave Kingsley.' Weer die rilling. Hij moest hier eens mee op houden want steeds dat 'ge- Mave Kingsley' bezorgt mij de kriebels. Of dat hoort volgens hem.

'Ik moet je nog wat vertellen Mave.'

'Dat je een bloedzuigend monster bent zonder compassie? Wat als dat het is hoef ik het niet te horen want ik weet het al.'

Hij begint verder te praten alsof hij me niet gehoord heeft. 'In de twee dagen dat jullie nog wat mogen trainen helpen de... vampiers die jullie gekozen hebben.'

'Wat als ik dat niet wil?'

'Jij hebt niets te willen Kingsley!' Zijn stem veranderd van lichtelijk geamuseerd naar hard en koud. Ik krijg een plotselinge neiging om achteruit te deinzen maar houd me in. Als ik het nog deed kon dat niet want ik zit technisch gezien vastgebonden aan een stomme stoel. Ik kan eigenlijk ook niets anders doen. Ik voel me opeens zwak en hopeloos omdat ik mij realiseer dat hij alles met mij kan doen wat hij wil. Ik ben nu zijn bezit en dat maakt mij meer dan razend. Ik ben al in zijn bezit geraakt toen we elkaar ontmoetten.

'Was jij het?' vraag ik zacht en ik probeer mijn stem onder controle te houden maar midden in die kleine zin schiet hij toch de lucht in. Hij beantwoord mij vraag met een schuinen lach. 'Wat bedoel je?' antwoord hij met een vraag. Zijn ogen twinkelen gevaarlijk en verraderlijk en dat spreekt boekdelen voor mij. Híj was het. Híj heeft ons verraden. Ik laat mijn hoofd verslagen hangen en weiger nog ook maar één woord tegen hem te zeggen. Hij bestaat niet voor mij. 'Zit er niet over in,' lacht hij: 'Zonder mij had toch iemand anders jullie gevonden. Ik knijp mijn ogen dicht om de brandende tranen in mijn ooghoeken niet te laten stromen. 'Je denkt dat niet huilen je sterker zou maken?' Zijn stem klinkt hol en ik negeer hem.

Als ik mijn ogen weer opendoe zit hij ineens vlak voor me. Zijn lichtgrijze ogen kijken me observerend aan. Alsof ik een onbekend dier ben dat hij voor het eerst ziet. Ondanks mijn proberen glijd er toch een traan uit mijn ooghoek. Hij veegt hem weg en kijkt naar het natte spoor dat hij achterlaat op zijn bleke vinger. 'Blijf van me af,' fluister ik venijnig. Hij kijkt me doodserieus aan. 'Wat wil je ertegen doen?'

Ik wil net een kleinerende opmerking maken, als er op de deur wordt geklopt en hij gelijk open gaat. Een andere vampier stapt naar binnen. Zijn blonde plukken haar vallen voor zijn donkerblauwe ogen. Hij is lang en slank gebouwd en ziet er op het eerste gezicht niet uit als een vampier. 'Kom je Gillian,' zegt hij: 'Wat doe je er verrekte lang over.' Zijn stem klink glad maar heeft niet dezelfde kou als Gillian of de andere vampiers. 'Ik kom Ox,' antwoord Gillian. Hij klinkt bijna vriendelijk maar ik laat me niet voor de gek houden. Vampier klinken niet vriendelijk. De vampier die Gillian Ox noemt werp een nieuwsgierige blik op mij. 'Dus dit is haar?' Gillian knikt.

'Ze ziet er anders uit dan ik dacht. Voor mijn gevoel was ze jonger en blond ofzo,' zegt Ox.

'Dan denk jij blijkbaar niet veel,' meng ik mij in het gesprek: 'Wat dacht je? Dat ik zo'n domme trut zou zijn als al die meisjes uit het kasteel?'