It's Just A Game... -voltooid-

~*36*~

'Laos en Valkon, jullie slapen in de eerste kamer van links. Tine en Kanin, de derde van rechts. Ox en Stick, willen jullie samen met Mave op de tweede van links overnachten?' vraagt Gillian.
Ze knikken beiden.
'Waarom moeten wij met z'n drieën en de rest met z'n tweeën?' breng ik in.
'Omdat je anders wegloopt.'
'Wat? Dat zou ik nooit doen!' zeg ik beledigd en zet mijn meest onschuldige gezicht op.
Gillian werpt me enkel een klein glimlachje toe die blijkbaar genoeg zegt en achter me grinnik Mora. Ik kijk hem dodelijk aan. Als hij al niet dood was, zou hij ter plekke doodvallen.
'Laos en ik gaan morgen vroeg op zoek naar voedsel aangezien niemand dat nog heeft kunnen vinden. Kleding is door Laos al op de kamers gelegd.'

Terwijl de Victorianen weer uit elkaar gaan om hun eigen dingen te doen, blijven Ox en Stick bij mij, helaas. Ik griezel nog elke keer van het ijskoude uiterlijk en de dreigende houding van die laatstgenoemde. En daar moet ik bij op de kamer gaan slapen? Dacht het niet!
'Moeten jullie niet wat doen?' vraag ik.
'Wij moeten op jou passen,' grijnst Ox. 'We moeten zorgen dat je geen gekke dingen gaat doen.'
'Zeg waar zien jullie me voor aan!?' Ik wordt steeds bozer nu al mijn plannen om te ontsnappen de kop worden ingedrukt.
Geen van beide reageert op mijn vraag en ze gaan een paar meter verderop zitten.
'Als je per sé iets wilt doen, help ons maar met een kampvuur maken.'
Mijn gezicht klaart enigszins op. 'Ik haal wel hout,' opper ik, misschien iets te enthousiast.
'Nee dat doet Stick. Jij mag helpen het hout op te stapelen.'
Zucht.

---

Terwijl het lege gevoel weer erger wordt, onderdruk ik het en stapel nors de blokken brandhout op. Daarbij zorg ik er wel voor dat ik Ox, die tegenover me zit, met geen vinger aanraak. Ik grom gefrustreerd als alles voor de derde keer in elkaar stort. 'Wat ben je boos vandaag,' constateert Ox. 'Wat is er?'
'Moet ik dat echt nog uit gaan leggen!?'
'Je was de laatste tijd bijna depressief. Ik ben blij dat je weer een beetje normaal doet. Voor jouw doen dan,' voegt hij er snel aan toe voordat ik kan antwoorden.
'Dat ik weer wat normaler ga doen, heb ik niet aan jullie te danken.'
'Waaraan dan wel?'
Om eerlijk te zijn overvalt die vraag me toch enigszins. Ik voel me even verschrikkelijk als in het begin, maar wil niet laten zien wat alles met me doet. Ik ben het gewoonweg zat om me zo zwak te tonen, wordt me duidelijk. Zolang ik mijn verdriet en machteloosheid om kan zetten in woede, moet dat toch lukken?
'Nou?'
Ik schrik op uit mijn overpeinzingen en geef antwoord op Ox' vraag.
'Om eerlijk te zijn ligt het aan deze blokken hout,' zeg ik sarcastisch. 'Ze halen mijn "innerlijke zelf" naar buiten.'
Als precies op dat moment de toren weer instort, grijp ik een blok vast een gooi het gefrustreerd een eindje verderop.
'Aha, dat maakt alles duidelijk,' grinnikt Ox. 'Dat laatste klinkt als iets wat Tine zou zeggen.'
'Wie? Tine?'
'Ken je nog niet zo goed. Hij is een beetje het spirituele typje van de groep,' antwoordt hij terwijl hij weer rustig de toren hout begint op te stapelen. Ik kijk toe hoe hij binnen enkele minuten alles netjes tegen en op elkaar legt, zonder problemen. Daarvan wordt ik zo mogelijk nog bozer.

De rest komt weer langzaam binnen druppelen en gaan in groepjes om het vuur zitten dat Ox zojuist heeft aangestoken.
'Zo, daar hebben we onze Mave ook weer,' bromt Valkon jolig. Zelf als hij zit lijkt hij nog twee maal groter en gespierder dan ik.
Ik haal mijn neus op en kijk hem dreigend aan.
'Oh? Beetje aangebrand vandaag?' Hij laat na de vraag een bulderend gelach horen.
'Hou ermee op Valkon. Ik vind dat je haar niet zo moet pesten. Laat haar een beetje in haar eigen waarde en luister naar jezelf. Als iemand dit tegen jou zou zeggen, vind je dat toch ook niet leuk.'
Dit zal zeker wel die Tine zijn.
Mijn vermoeden wordt bevestigd door een geïrriteerde Kanin. 'Weer lekker zweverig Tine,' bijt hij toe. Ik heb niet het gevoel dat er ooit wat aardigs uit die mond gaat komen. Maar ja, zeg nou zelf. Als je een meisje als Olive kiest voor de Spelen, is er duidelijk iets mis met je.
Ox kijkt de hele tijd geamuseerd toe en geeft me zijlings wat brood aan. Ik schud mijn hoofd. 'Ik hoef niet.'
Hij kijkt me bezorgd aan. 'Je hebt al een hele tijd niets gegeten, je moet echt wat binnen krijgen. Hier.' Hij drukt het brood in mijn handen.
Met tegenzin bijt ik een stuk af en ondervind gelijk de èchte reden waarom ik niet wilde eten. Mijn... Zelfs als ik er al aan denk krijg ik de rilling, en mijn handen beginnen ongewild te trillen.
Ik probeer voorzichtig te kauwen maar zodra ik met mijn tong over mijn tanden strijk en de twee scherpe punten voel, stop ik.
Er moet iets van mijn gezicht te lezen zijn want Ox kijkt me vragend aan. 'Wat is er?'
Ik slik een keer voordat ik antwoord geef. 'Ik krijg het niet weg,' mompel ik, en dat is niet eens helemaal gelogen.
Ox kijk me een tijdje onderzoekend aan waardoor ik me nog ongemakkelijker ga voelen, maar zegt niets en neemt het brood weer van me aan. 'Dan eet ik het op,' zegt hij schouderophalend. 'Weet je wat? Waarom ga je niet even naar Laos toe, meestal knap je wel een beetje op als je bij hem in de buurt bent.'
Eerlijk gezegd wordt ik inderdaad wat vrolijker als ik aan het vooruitzicht denk dat ik Laos weer even kan spreken.
Ik sta op mijn kan een kreun niet onderdrukken door een steek van pijn in mijn zij. Gelukkig was het geluid zacht zodat niemand het gehoord heeft.

Ik ga Laos zoeken.

---
Is het een idee om een Q/A te doen?

Sorry voor het late publiceren en voor het saaie hoofdstuk, maar ik werk nu langzaam naar een punt toe en dan hoort dit er even bij.

Bibbeltjexvampiero