I'm the princess? {voltooid}

Hoofdstuk 25

P.o.v Emily
Nadat we terug waren had ik besloten om door de bloemen tuin te wandelen
Aurora wou met me mee maar ik wilde even alleen zijn

Ik ging zitten op de kleine schommel waar ik eigelijk nog maar net tussen paste
Hoe zou het zijn geweest als ik hier opgevoed zou zijn?
Dan was mijn verleden anders geweest
Dan was ik nu een echte prinses en geen vermiste die niks van regels met bestek kent en die jurken wel mooi vind maar toch liever in een broek loopt

Zuchtend ga ik achter overliggen met mijn benen nog op de schommel
Het zachte gras kriebelt in mijn nek en alle heerlijke geuren van de bloemen vullen mijn neusgaten
'Hey' hoor ik een stem zegen en even later zie ik het hoofd van Blair naast me liggen 'je ziet er uit alsof je een beetje hulp nodig heb' zegt ze en schenkt me een behulpzame glimlach 'dus vertel op'
Een zucht slaat uit mijn mond 'ik heb net me ex gezien met een ander' ik zie dat Blair op haar lip begint te bijten 'ja das niet niks'
Ik schudt mijn hoofd 'maar het ergste is ik heb het niet uitgemaakt Blake zoende me voor de schoolpoort recht voor zijn neus en zei dat ik zijn nieuwe vriendin was waardoor Nick dacht dat ik vreemdging'

Even is het stil maar dan begint Blair weer
'Hoezo zei Blake dat je ze vriendin was' ik draai me snel op mijn zij zodat ik Blair beter aan kan kijken
'Ik werd bijna achttien en had een relatie met een mens terwijl ik al bijna mijn mate moest zoeken' 'en daarom heb hij er voor gezorgd dat het uit ging tussen jullie' maakt Blair me zin af
Ik knik en kijk naar de blauwe lucht
Wat dons wolken zweven rond en vogels vliegen van ergens naar nergens

'Wees maar gerust meid je komt wel over hem heen' ik knik en kijk Blair dan weer aan
'Bedankt voor je hulp' ze lacht naar me waardoor ik naar haar terug lach 'geen dank soms heb ik ook wel zo zijn dingetjes met Zac en dan is het ook fijn als iemand je helpt'
Ik knik 'Hoelang zijn jullie al bij elkaar eigelijk' ik zie dat Blair aan het denken is em dan begint ze weer te lachen 'over 10 dagen zijn we 3 maanden bij elkaar'
Ik knik 'das nog niet zo lang' Zeg ik 'maar hoe heb je hem ontmoet'
Blair lacht 'oké lach me niet uit' ik hou me handen in de lucht 'ik zal niks doen'

'Nou je broer was niet zoals ie nu is vroeger kon niks hem wat schelen dus deed ie bijna alles wat hij wou'
Ik wil een beeld starten van Zac die zo is maar het lukt niet ik kan het me namelijk niet voorstellen
Mijn broer een lieve jongen die zich voelt als de schaamte van de familie schaamt zich misschien voor zijn verleden
'Maar goed ik liep dus op een zebrapad en toen wou je broer me zowat aan rijden en toen werd ik boos logisch ook wel dus toen hij even later voor roos stil stond ben ik in zijn auto gestapt en met hem gaan praatte en toen zijn we vrienden geworden en heb ik hem het goede van het leven laten zien en dat bloeide uit tot onze relatie'

Ik knik en kijk weer naar de wolken die langzaam verdwijnen
Net als mijn schuldgevoel voor Nick