I'm the princess? {voltooid}

hoofdstuk 47

p.o.v Emily
de werp ster werd naar me gegooid en precies op tijd spring ik weg 
een tweede volgt en met een soepele raadslag ontwijk ik hem
dat vijf jaar turnen is toch nog ergens goed voor geweest denk ik grijnzend maar niet te lang want de volgende ster vliegt mijn kant alweer op
door een flik vlak ontwijk ik de ster net en beland ik slordig op de grond
de volgende ster word naast me in de geboord en ik kijk gelijk ians kant op
'die moest omdat?' vraag ik met een opgetrokken wenkbrauw
Ian lacht en schudt zijn hoofd en loot dan naar me toe 'die moest omdat je altijd op moet letten en geen fouten kan maken'
ik rol met me ogen en naast me trekt Ian de werp ster uit de muur
een gaat ontstaat in de muur
waarschijnlijk een van de vijfhonderd

'is het de bedoeling dat je ze in de muur gooit' vraag ik en sta op
even veeg ik wat stof van me af wat er waarschijnlijk niet eens op zat
'het is de bedoeling dat je ze uit de lucht pakt maar je bent een beginner'
weer rol ik met mijn ogen 'noem eens iemand die het kan doen'
Ian grijnst en haalt nog een ster uit de muur
veder op in het lokaal staat Zac rustig op zijn telefoon
Ian grijnst en voor ik wat kan doen gooit hij de werp ster naar zac toe
ik wil gillen tegen Ian dat hij gek is dat hij niet goed bij ze hoeft is en opgenomen moet worden
maar me mond valt open van verbazing
zonder op te kijken vangt Zac de werp ster tussen twee vinger en legt hem naast zich neer
Ian draait zich om met een grijns die zegt ik zie het toch
'ik weet dat je broer geen weerwolf is maar zijn reflexen zijn bijna even snel'
ik knik en doe me mond dicht 'maar hoe kan dat?' vraag ik ongelofelijk 'kijk' zegt Ian en haalt de sterren uit de muur  'je broer is dan geen weerwolf maar hij traint al zins zijn derde als er een iemand je kan beschermen tegen kwaad is hij het ondanks zijn menselijkheid'

ik knik en pak een ster uit Ians handen 'hoe gooi je deze dingen?' zeg ik en kijk naar het metalen dingetje
Ian komt achter me staan en pakt mijn hand hij legt de ster zo dat ik hem meteen kan gooien
ik gooi richting de deur maar merk pas als ik de ster heb gegooid dat aurora de kamer was binnen gestapt
ik sla een gil als ik zie dat mijn werp ster een plukje van haar blonden haar heb gepakt
met handen voor haar ogen staat ze te bibberen
ik ren naar haar toe en trek de ster uit haar haar
'het spijt me zo aurora ik wist niet dat je'
Ian komt naast me staan en kijkt verbaasd naar aurora
aurora doet hetzelfde bij Ian en zijn ogen kleuren zwart

'mate' zeggen ze in koor

a/n
tam tam tam
sorry ik kon aurora echt niet alleen achter laten zonder mate in dit boek
ze is zon lieve meid !
maar wat vinden jullie ervan de lieve aurora met de gevaarlijke Ian
zeg het in de comments !

en ik wil jullie mega erg bedanken
we hebben de 20dznd reads bereikt
echt mega bedankt iedereen en ik beloof jullie het word nog spannender

xx anoniempy