I'm the princess? {voltooid}

Hoofdstuk 28

P.o.v Emily
Draaiend ga ik door de zaal telkens wisselen van partner en om de een of andere reden word mijn wolf onrustig

Ik wissel van danspartner en ik hoor aan het liedje dat deze dans bijna is afgelopen
Ik draai nog een paar rondjes en dans met mijn partner tot ik weer weggeven word
Ik kom tegen mijn partner zijn borstkas aan en de muziek stopt

Ik kijk omhoog en zie de ogen waar ik het vorige bal weer in keek
Mijn mond zakt open van verbazing en even lijkt het alsof ik niks kan uitbrengen
'Jij' mompel ik en kijk hem met grootte ogen aan 'ik' zegt de jongen met een grijns
'Hoe heb je me gevonden?' De vraag komt stom uit mijn mond maar toch zou ik graag een antwoord willen
'Je denkt toch niet dat ik mijn mate zomaar laat gaan' zijn woorden zijn vertrouwd maar je hoort ook wat gegrom van zijn wolf ertussen
'Wie ben je?' Vraag ik en ik voel mijn vingers vermengen met de zijne 'ik vertel je het maar niet hier'
Voor ik het weet wordt ik de zaal uitgetrokken

We komen aan in de bloementuin
De sterren stralen mooier dan ooit en geven een prachtige gloed op de bloemen
Het voelt zo vertrouwd zo goed ik wil voor altijd bij hem zijn

Ik word gelijk naar de fontein en beiden nemen we daar plaats
Ik zet mijn masker af en leg hem naast me
'Zou je je gezicht aan me willen tonen' met hoopvolle ogen kijk ik hem aan en hij knikt
Zijn zwarte masker valt van zijn gezicht en even hap ik naar adem
'Hoe kan dit?' Mompel ik tegen de o zo bekende persoon
'Ik denk dat het zou geweest moet zijn' zegt hij en pakt mijn hand

Zijn ogen glinsteren mooi door het licht van de maan en de sterren
'Waarom heb je niks gezegd?' Ik kijk hem aan en knijp zacht in zijn hand
'Ik weet het niet ik denk dat ik wou wachtte tot je er zelf achterkwam of dat ik bang was' zijn ogen ontwijken de mijne en gaan naar een rode roos die in het water drijft
'Waarom zou je bang zijn?' Zeg ik en pak zijn kin waardoor hij me wel aan moet kijken
'Emily je bent zo mooi en zo lief en ik ik ben een ramp en nu is het nog erger je bent een prinses hoe kon ik nou denken dat ik een kans bij je zou hebben ik had gedacht dat je me meteen zou weigeren als mate' zijn laatste woorden zijn fluisterend maar ze branden in mijn oren
'Hoe kan je dat denken?' Ik zie dat hij zijn tranen wegknippend waardoor ik moet slikken 'het is gewoon jij bent jij en ik ben ik het is lastig snap je'
Ik kijk hem diep aan en zijn ogen vangen mijn blik op
'Ik zak jouw nooit weigeren als mate wat er ook gebeurt'

Onze gezichtje buigen dichterbij elkaar en voor onze lippen elkaar raken worden we verstoort

'Blake kan ik je spreken?'