I'm the princess? {voltooid}

hoofdstuk 38

p.o.v Emily
alleen mijn gegil en gehuil vult mijn trommel vliezen en door me tranen heen is het enige wat ik kan zien de duif

opeens hoor ik mijn kamer deur open vliegen en ik kijk die kant op
mijn ouders en Zac staan me verbaasd aan
gelukkig komt Zac in actie en rent naar me toe en trekt me tegen zich aan
'het komt goed Emily ik neem je mee naar de bank en daar geef ik je een glas water'
ik knik en ik voel dat Zac me overeind helpt  en samen lopen we naar de bank

Zac laat me zakken op de bank en loopt dan weg om een glas water te halen
inmiddels komen mijn ouders ook in actie
mijn moeder komt naar mij terwijl mijn vader naar het balkon loopt
'lieverd wat is er aan de hand' zegt mijn moeder en veegt de tranen uit me gezicht
'die duif had had een briefje' mijn stem klinkt vreselijk gebroken
Zac komt aanlopen met het glas en ik pak hem aan en zet hem aan me lippen
de koude vloeistof verdwijnt in me keel en glijd door een zwart gat mijn lichaam in
gelijk voel ik me iets beter dus zet het glas neer en kijk achter om om te kijken wat mijn vader aan het doen is

gefocust kijkt hij naar de duif met de roden vleugel
mijn moeder staat op en loopt naar me vader toe maar stapt met haar hak op het briefje waardoor ze blijft staan
ze verplaats haar voet en pakt het kleine papiertje van de grond en kijkt me aan
'is dit het Emily?' vraagt mijn moeder en rolt het papiertje open
ik knik en mijn moeders ogen glijden naar het papiertje
gelijk gaan haar handen naar haar mond en voor de tweede keer vandaag dwarrelt het papiertje door de lucht en beland op de koude grond

mijn vader rent naar mijn moeder en pakt snel het briefje voordat hij een arm om me moeder slaat
zijn ogen glijden over de letters en kwaad kijkt hij me daarna aan
'hoelang is dit al gaande?' vraagt hij kwaad en zijn ogen lijken vuur te spuwen
'dit is de tweede bedreiging' hoor ik Zac zeggen 'we wouden de eerste bedreiging al bij u gemeld maar u wou niet luisteren'
mijn vaders gezicht wordt rood en ik kan zien dat hij in woede uit wil barste
maar hij houd zich in

dan kijkt in mijn kant op en zijn blik verzacht een beetje
'wat was de eerste bedreiging' zegt mijn vader ik slik en kijk hem dan terug aan
'er stond we zijn terug Ilona op mijn spiegel en de letters waren van bloed'
ik voel dat zak me ondersteund hij weet dat ik het moeilijk vindt om er over te praatte maar het moet gewoon

mijn vader kijkt naar me moeder en hun blikken kruizen elkaar
dan kijken ze weer naar mij 'Emily' begint mijn vader 'de mensen die dit doen zijn meedogenloos en daarom wil ik extra bewaking voor jouw overal waar je komt'

ik knik dat is het enige wat ik op dit moment kan doen

a/n
hyy iedereen ik ben echt mega blij
waarom?
dit boek heb de 10 duizend gehaald en we staan op drie in weerwolf !!!!
dus daarom ga ik aan jullie vragen
willen jullie voor dit boek een Q&a zo ja zeg het in de comments

xx anoniempy