I'm the princess? {voltooid}

Hoofdstuk 17

P.o.v Emily
Ik kom aan bij het meertje
Het meertje waarbij ik bijna doodging maar Blake me redden

Weer bekijk ik mezelf weer zie ik de gebroken versie van mezelf
Uitgelopen mascara mijn haar door de war en mijn jurk is gescheurd
Ik haat het
Ik haat het om gebroken te zijn als een kleinkind waarvan de lolly is afgepakt
Je kan er niks aandoen dat is het ergste

Ik laat mezelf door mijn knieën zaken en de tranen beginnen weer te rollen
Ik wil huilen tot mijn tranen op zijn wat natuurlijk nooit gaat gebeuren maar ik kan het altijd proberen
Daarom blijf ik huilen tot ik het niet maar kan

'Emily ben je hier' de stem van Larissa vult mijn oren en twee seconden later legt ze een hand op mijn rug 'stil maar meisje het komt goed' probeert ze me te sussen maar het lukt niet de tranen blijven stromen
Ik kijk naar Larissa en zie dat er ook een scheur in haar jurk zit
'Larissa je jurk' zeg ik en wijs naar de scheur ze haalt haar schouders op 'het is toch een rot ding mijn vriendin is veel belangrijker voor me'
Ik lach door de tranen heen een veeg wat uitgelopen mascara weg
'Lieverd nu zijn je handen zwart geef hier' ze scheurt een stuk van haar jurk af en veegt de zwarte vegen op mijn handen weg

'Larissa' haar gouden ogen kijken me aan 'wist je het' ze slikt en knikt dan
'Ik heb je gevonden' mompelt ze uiteindelijk 'ik kon net kruipen en mijn ouders hadden de deur open laten staan dus kroop ik naar buiten
En daar lag jij alleen in een doek en wat kleertjes om je warm te houden Toen kwamen je ouders en Jason en ze waren meteen verliefd op me en wouden je opvoeden als hun eigen kind alleen wisten ze niet dat je een kind van adel zou zijn'
Ik knik en eigelijk wil ik ook boos op Larissa zijn maar dat kon ik niet
'Ik wou het je vertellen maar het mocht niet van je ouders en telkens als je jarig was voelde ik zon schuld gevoel dat ik het niet kon vertellen'

Tranen borrelen in Larissa ogen op en ik leg mijn arm om haar schouder en leg mijn hoofd op haar andere schouder 'het geeft niet laris je zei dat je van me houden en dat klopt en voor mijn familie lijkt het eerder een plicht om het te zegen omdat ik zo alleen was'
Even slik ik om mijn tranen in te houden
Maar toch rolt er een uit mijn bruinen ogen

'Ik hou ook van je alsof je mijn zusje bent Emily ondanks dat je dat officieel niet bent maar toch voelt het zo en ik hoop dat dat voor altijd blijft' zegt Larissa en steekt haat pink uit net als wat we vroeger deden als we wat moesten beloven

'Vriendinnen en zussen voor het leven?'

'Vriendinnen en zussen voor het leven en daarna'

Ik steek me pink uit en verbind hem met die van Larissa