I'm the princess? {voltooid}

Hoofdstuk 34

P.o.v Emily
Ik ren mijn kamer binnen en ren regelrecht naar de badkamer en pak een handdoek
Wilt begin ik over de bebloede letters te wrijven waardoor er allemaal roden vegen oo de spiegel verschijnen.
'Nee ga weg' mijn stem is hard en angstig alsof er iets achter me aan zit maar waarvan ik niet weg kan lopen
Tranen vullen mijn ogen en bannen een weg naar buiten
'Ga weg' schreeuw ik en gooi de handdoek op de grond en ga met mijn handen door mijn haar

Opeens voel ik twee armen om me heupen
Ik begin te gillen en te bewegen wat niet uitmaakt de gene die me vast heb heb me ook stevig vast
'Emily doe is rustig' ik draai me om en kijk in de mint groene ogen van Blake
Gelijk trek ik hem in een knuffel en begin te huilen op zijn schouder
'Wat is er aan de hand?' Vraagt hij en wrijft met zijn hand over mijn rug
'Ze zijn terug en komen voor mij' kleine vlekjes van mijn tranen vormen zich in het shirt van Blake
'Ik laat niemand jouw van mij afnemen begrepen' ik knik maar toch blijven de tranen stromen

Die arme onschuldige man
Hij kan wel een familie hebben met kinderen en andere familie leden
En nu door zon vreselijk monster is zijn leven afgenomen
Misschien had hij zijn mate nog niet gevonden en blijft zij jaren naar hem zoeken
Door een moord kan alles op zijn kop staan
Zelfs mijn leven is op ze kop terwijl ik niet eens de man gekend heb
En dat spijt me zo erg

'Rustig maar Emily het komt goed' ik schudt mijn hoofd
'Misschien had hij wek een gezin met kinderen of had hij zijn mate nog niet en blijft zij jaren zoeken en door zon vreselijk monster is zijn leven afgenomen'
Ik voel dat mijn wolf kwaad wordt ondanks de tranen nog steeds rollen
Blake kijkt me geschrokken aan maar hersteld zich dan 'Emily ik denk dat je even moet rennen'
Niet begrijpen kijk ik hem aan en draai me om zodat ik naar de badkamer spiegel kan kijken
Door de roden vegen zie ik mezelf en mijn ogen zijn vel blauw geworden

Ik adem diep in en weer uit en dat blijf ik herhalen tot mijn wolf weer wegzakt
'Opgelost' zeg ik met een scheve grijns
'Kom hier' zegt Blake en trekt me weer in kan armen
'Ik beloof dat het goed komt met het gezin en de mate van de man maar ik wil nu dat jij rustig blijft en diep adem haalt en niet verdrietig bent'
Ik knik en adem diep in 'goed zo' zegt Blake en kijkt me trots aan

Onze gezichten worden naar elkaar toegetrokken en voor ik het weet raken onze lippen elkaar
Alle vlinders in mijn buik worden bevrijd door de tintelingen in mijn lichaam en banen zich een weg naar buiten op zoek naar hun vrijheid waar ze al zo lang op gewacht hebben
En dan stopt de kus en kijken we elkaar aan