I'm the princess? {voltooid}

Hoofdstuk 3

P.o.v Emily
De lange maar vooral verwarrende schooldag is afgelopen en samen met Larissa loop ik naar huis door het bos
Beiden zijn we stil en hebben eigelijk niks om te vertellen
Zelf heb ik er geen behoefte aan om te praatte zodat ik naar het bos kan luisteren
De dieren en de planten fascineren me elke dag hoe ze leven
Het meest belangrijkste dier vind ik de wolf
Niet alleen om dat ik zelf ook deels wolf ben maar ook hoe hij overleeft
De wolf kan niet overleven in zijn eentje meestal houdt hij dat niet lang vol
Maar in een pack is de wolf sterk en overleeft hij van alles
Dat is net als onze pack
We overleven alles omdat we familie zijn

Inmiddels lopen we het territorium op en de geluiden van het bos verdwijnen
De geluiden maken plaats voor stemmen van wolfbloeds die hier rond lopen
Ik kan ze wel mensen noemen maar dat zijn we niet
Mensen hebben een normaal leven en merken niks van onze zaken maar wij wij merken alles wij merken als het als andere gewond zijn of in gevaar en het belangrijkste wij merken of liefde puur is en niet maar een spelletje

'Emily ben je er bij' ik wordt voor de zoveelste keer ontwaakt en kijk recht in het gezicht van mijn broer
'Jason wat is er?' Vraag ik 'er is een nieuweling en hij wil je ontmoeten' verbaasd kijk ik mijn broer aan 'waarom wilt hij me ontmoeten?' Jason haalt zijn schouders op 'ik heb geen idee zus maar hij zij dat het belangrijk was' ik knik en loop dan met Jason mee

Samen stappen we het alpha huis binnen en ga gelijk naar de woonkamer
Waar allemaal mensen klaar staan
Ik zie de alpha en zijn vrouw maar ook mijn ouders
De alpha stapt opzij en twee mint groene ogen ontmoeten de mijne
Mijn mond zakt open van verbazing
Wat doet hij hier? Waarom is hij hier voor mij?

Blake staat op en komt naar me toe
'Ik ben Blake' zegt hij en steekt zijn hand uit ik leg de mijne erin en even voel ik zijn warme zachte lippen op mijn hand 'ik ben Emily' kan ik er nog uitbrengen
Blake knikt en kijkt dan achter zich 'kunnen we ergens privé praatte?' Vraagt hij terwijl hij zich weer naar mij draait
'Kan het niet hier' hoor ik de licht geïrriteerde stem van mijn vader zegen
Blake draait zich rustig om en doet alsof er niks aan de hand is
'Meneer ik snap dat u liever niet wil dat ik met u dochter alleen spreek maar het is belangrijk en vooral privé en ik beloof dat ik geen serie moordenaar is'
Ik zie aan mijn vader dat hij me niet wil laten gaan maar er moet een bijzondere reden zijn dat Blake hier is en nog bijzonderder dat hij met mij wil praatte

'We kunnen wel even gaan wandelen daar kunnen we privé praatte' stel ik voor
Ik zie dat mijn vader wat te zegen heb maar Blake is hem voor 'Dat zal gunstig zijn'
Ik knik en loop naar de deur en heb geen flouw idee wat er met me gaat gebeuren