I'm the princess? {voltooid}

hoofdstuk 53

p.o.v Emily
met Blake naast me en aurora en Zac achter me loop ik door de gang
ik voel me krachtig met deze mensen om me heen

de gene die me leven verwoest heb is gevonden
hij zal opgesloten worden voor eeuwig als het aan mij lag
hij heeft mij niet alleen geschade maar ook een familie
de familie van de bewaker op de begrafenis
die beelden branden op me netvlies
de kinderen van een te jongen leeftijd met kleine tranen in hun ogen
de moeder die haar mate is verloren aan een gruwelijke daad voor een ander
ze was ontroostbaar en ik wens haar alle geluk toe
ik wil ondanks dat het waarschijnlijk niet meer gaat ik wens haar een nieuwe mate toe
een die een goede vader kan zijn voor haar kinderen
natuurlijk zou hij nooit hun echte vader kunnen vervangen maar ik wil dat het voelt alsof ze er een hebben
een vader die voor hun klaar staat die hun verhalen over school aanhoort de nachtmerries wegjaagt en allemaal dingen die een vader te doen staat

ik zie me een toekomst met Blake voor een eerlijk ik weet dat hij een perfecte vader zou worden
hij is zo zorgzaam en lief een perfecte man en vader
de perfecte mate om eerlijk te zijn
soms wist ik het soms wist ik het dat hij mijn mate was
ik verlangde naar hem mijn wolf verlangde naar hem
maar ik schudde die gedachtes altijd weg hij kon het niet zijn zei ik dan
en kijk waar we nu staan het liefst wil ik hand in hand met hem lopen
mijn leven met hem delen

'Emily gaat het' Blake kijkt me aan en het vochtige gestalte voel ik door me ooghoek glijden en op me wang vallen
'ja ik moest gewoon aan de familie van de bewaker denken'
Blake trekt me in een knuffel zijn hand op me onderrug en de andere op mijn hoofd
ik druk me neus in zijn shirt en snuif zijn geur op
tintelingen gaan door elk deel van me lichaam
een heerlijk gevoel dat ik voor altijd wil hebben
ik wil bij hem zijn voor eeuwig en voor altijd hij is mijn mate en alleen aan het gevoel dat hij of ik hem afwijs schud ik mijn hoofd

Blake laat me los en kijkt me aan 'het komt goed dat beloof ik'
ik knik en snel veegt Blake de traan van me gezicht die op de grond beland
'kom' samen lopen we veder

we komen in de gang mijn ouders staan naast elkaar en we wachtte voor een grootte deur
'daar zijn de kerkers' fluistert mijn broer in mijn oor en ik knik
de deur word voor me geopend en ik kijk mijn ouders aan
'gaan jullie niet mee?' vraag ik en beiden schudden ze hun hoofd
'dit moet je alleen doen' zegt mijn vader en knikt naar de deur
toch knik ik naar Blake en Zac dat ze met me mee moeten
alleen red ik dit niet iemand moet mee

beiden knikken ze en komen naast me staan
de grootte deur word geopend en ik loop de kamer in waar een van de grootste duivels ter aarde zit

A/n
Hyy Hyy
Ik weet late update mega veel sorry
Ik was vergeten te vertellen dat ik naar Duitsland ging nu ben ik er
Maar me vader zei dat we hier WiFi gratis zouden hebben
Niet dus
Na hoop gesmeek heb me vader WiFi gekocht dus vandaar de late update
Sorry

Xx anoniempy