I'm the princess? {voltooid}

Hoofdstuk 31

P.o.v Emily
In mijn roze pyjama jurk met bijpassende konijnen pantoffels ren ik half samen met aurora door de gangen van het paleis op zoek naar mijn ouders als ik tegen iemands borst loop

'Emily waarom heb je zon haast?' Ik kijk op en kijk recht in de ogen van Zac
'Geen tijd waar zijn pap en mam' ik kijk om me heen als ik twee handen op mijn schouders voel
'Emily vertel me wat er aan de hand is nu' zijn stem klinkt kil maar ik weet dat hij het goed bedoelde
'Ze zijn terug' hoor ik de stem van aurora achterste zegen terwijl ze naast me komt staan
'Dat kan niet' mompelt Zac en ik kijk beide aan 'waar hebben jullie het over?'
Zac schudt zijn hoofd en laat zijn handen van mijn schouder glijden 'dat kan niet' blijft hij herhalen en legt zijn handen in zijn nek en schudt zijn hoofd

'Wie zijn terug' mijn stem klinkt angstiger dan gedacht maar dat is niet zo raar als je spiegel onder de bloed roden letters is gesmeerd
Aurora zwijgt en Zac blijft hetzelfde herhalen elke woord opnieuw net als een spel dat nooit eindigt
Een spel wat door en door gaat en niet ophoudt tot iemand het spel wilt verpesten en het stopt en helaas moet ik die spelbreker zijn

'Geef antwoord nu moet ik het weten ook' mijn stem is hard en kil en vult de hele gang
'De vampiers ze zijn terug' Zac zijn stem klinkt woedend en voor ik het weet gooit hij een vaas van een standaard af die met een harde klap op de grond valt
Scherven maken een rinkelend geluid en blijven dan stil op de grond liggen net alsof ze het verwacht hadden om niet meer met elkaar verbonden te zijn
'Ze zijn godverdomme terug en ze komen voor jouw Emily luister naar me ze komen voor jouw' Zac pakt me vast maar ik bevat zijn woorden amper

Waarom komen ze voor mij
Voor dat alles begon was ik nog normaal
Een meisje dat naar school ging die vrienden had een leuk vriendje en bijna eindexamen zou gaan doen

Nu ben ik de koningin op het schaakbord
Erg gewild door beide kanten maar liever is ze bij haar koning

'Waarom zijn ze voor mij' zeg ik trillend en kijk naar de scherven op de grond
'Je bent de opvolgster van je ouders Emily je bent belangrijk voor iedereen hier' aurora legt haar hand op me schouder en kijkt me troostend aan
'We lossen dit op des noods zetten we bewakers bij elke deur waar je instaat en als het echt nog moet staan ze in de kamer' ik knik maar van binnen ben ik zo angstig als het maar kan

'Je moet nu naar pap en mam gaan' zegt Zac ineens en kijkt me aan
Ik knik en Emily kijkt me met moed aan waardoor die van mij iets groeit
Het is niet veel maar voor nu is het genoeg
'Ik breng je naar je ouders' zegt aurora en wenkt Zac dat hij met ons mee moet gaan