I'm the princess? {voltooid}

hoofdstuk 43

p.o.v Emily
door een slechtte nacht rust kruip ik half slaap dronken uit bed en ga gelijk door naar de badkamer
ik laat de kleding van me lijf vallen en draai aan de knoppen om het water aan te zetten
heet water klettert op de grond en maakt een apart geluid
als ik weet dat het niet te heet is stap ik er onder en laat het water over mijn gezicht vloeien

even vallen alle problemen van me af
mijn nieuwe gezin
mijn oude gezin
de briefjes
Blake
en nog veel meer

even ben ik niet meer in het paleis maar zit ik op een plaats in me eentje
allen ik niemand anders
zonder zorgen zonder pijn zonder verdriet zonder alle slechtte dingen
en dat voelt fijn om even weet normaal te kunnen zijn

een jaar geleden maakte ik me alleen maar druk over mijn cijfers en om nick waar ik niks meer van gehoord heb
een jaar geleden stond ik op ging naar school kwam thuis en deed hetzelfde
elke dag hetzelfde het kling irritant en saai maar hoe erg ik me nu daar naar verlang is onbegrijpelijk
elke dag is als een rollercoaster voor me
een rollercoaster van angst en vaak ook verdriet maar hoelang hou ik dat nog vol
een jaar of meer
of misschien wel minder

angst kan je leven overnemen schijnt
maar dat wil ik niet ik wil niet angstig zijn ik wil sterk zijn
dat hebben mijn oude ouders me geleerd en dat is nog het enige wat ik van hun bij me wil dragen
met zwakte bereik je niks net als met huilen
door sterk te blijven gaat het veel sneller en beter
het verwerken gaat ook veel makkelijker dan er eeuwig om te rauwe
dus ik wil sterk zijn en door gaan

ik draai de kraam uit en neem een grootte adem lucht
snel pak ik een handdoek en bind er ook een om me haar
ik kijk in de spiegel en zie een vermoeide versie van mezelf
wat ik wel kan begrijpen want slapen is ook een ramp geworden
de dood van die wachter blijft me voorlopig helaas nog achtervolgen ondanks ik dat niet wil

ik loop de badkamer uit en voel mijn voeten de koude grond raken en krijg gelijk  trilling in me lijf
snel zet ik een volgende stap als ik door twee armen van achter bij me heupen waardoor ik meteen stil sta
een koude adem ademt tegen me nek en gelijk staan er een paar hartjes over eind
voor ik het weet verdwijnen de handen en komt de persoon voor me staan

Blake kijkt me met mint groenen ogen aan 'ik heb je gemist' zegt hij en voor ik het weet voel ik zijn lippen op de mijne drukken
tintelingen schieten door mijn lijf en ik druk me steviger tegen hem aan
dan laat hij los en kijkt me aan 'sorry als ik je liet schrikken ofzo' gelijk groeit er een lach op me gezicht 'je heb me me niet laten schrikken'

ik ben overal al bang voor namelijk..