I'm the princess? {voltooid}

hoofdstuk 45

p.o.v Emily
overal staan mensen
normale bediendes maar ook mijn ouders en zac en andere mensen die het wolven hoofd aan he bekijken zijn
Blake heb een arm om me heen gelegd en aurora houdt mijn hand vast
stil van de schok kijk ik wat voor me uit
de angst heb me overgenomen en er is niks aan te doen

mijn ouders komen naar me toe gelopen en gelijk laat Blake zijn arm van me schouder vallen
'schatje gaat het?' vraagt mijn moeder bezorgt en legt haar handen op mijn wangen
haar blauwe ogen doorboren de mijne en ze geeft me dan een knuffel
'het komt goed we gaan spionnen op ze afstuderen' mompelt mijn moeder in mijn oor
'ik wil leren vechte mam' de woorden zijn er sneller uit dan ik gedacht had
mijn moeder laat me los en haar blauwe ogen kijken me verbaasd aan alsof ik net heb gezegd dat ik wil wonen op de zee bodem
'Emily je bent een prinses geen soldaat' ik haal mijn schouders op
'wat als ik een keer alleen ben en ze vallen mij aan wat kan ik doen niks helemaal niks'
mijn moeder bijt op der lip en draait zich dan om naar mijn vader
'wat denk je is het nodig?' de bezorgdheid in haar stem is duidelijk te merken maar das alles wat ze nu juist moet zijn

bezorgd
het kan zo zijn dat ze me morgen omleggen of dat ze me ontvoeren en dat ik mijn ouders dan nooit meer terug zie
maar als ik voor mezelf kan opkomen gaat dat beter lukken
dan heb ik nog een kleine kans om in leven te blijven

'Emily je moeder heb gelijk je bent een prinses geen soldaat' zijn stem klinkt twijfelt wat mooi uitkomt voor mij zo kan ik hem ompraatte
'wat ik net al zei ik kan zomaar morgen omgelegd worden vader en ik wil liever sterven met het idee dat ik het geprobeerd heb dan met het idee dat ik het opgegeven heb'
even haal ik adem en kijk mijn vader fel aan in zijn bruine ogen
'ik weet dat u vrouwen geen vechters vind maar toch in u leger zitten ook vrouwen'
ik zie dat ik de snaar bij me vader bijna heb laten knappen
'maar dat zijn vrouwen die al jaren trainen Emily ik weet je bent opgevoed als tweede in de lijn van het beta schap maar dit is anders en je blijft nog steeds me dochter'
'dat is het juist vader doordat ik tweede in de lijn was weet ik al aardig veel een perfecte aanleg voor een soldaat in opleiding dus en u wilt u dochter toch niet weer verliezen?'

aan mijn vaders gezicht kan je zien dat de snaar geknapt is waardoor er een kleine grijns op mij gezicht valt
'Zac' hoor ik mijn vaders stem luid roepen
mijn broer komt aangelopen en blijft staan met zijn handen in zijn broekzakken
'jij gaat je zusje leren vechten' zegt mijn vader en kijkt me dan aan 'dank u vader' zeg ik en mijn ouders lopen discuterend weg

'morgen zeven uur trainen' zegt zac en loop dan grijnzend weg