I'm the princess? {voltooid}

Hoofdstuk 60

P.o.v Emily
nog een paar stappen ik voel het zeker
dagen misschien wel weken loop ik door hetzelfde doolhof op zoek naar de uitgang
opeens hoor ik het geluid van donder
ik kijk omhoog en zie donkere wolken boven mijn hoofd verschijnen
een bliksemschicht slaat ergens aan het begin van het doolhof en ik duim dat het niet bij mij gebeurt
weer een hard geluid klinkt en nu schiet er een in het midden van het doolhof
ik begin te rennen bang dat ik geraakt wordt
of ik de goede kant op ga weet ik niet maar dat maakt me nu niet uit

een bliksemschicht word afgevuurd en gaat belanden voor mijn voeten
snel stop ik en kijk bang naar het gele ding wat op me af word gevuurd
opeens veranderd de bliksemschicht in een waterdruppel en beland op de grond
op gelucht haal ik adem maar kijk dan naar de blubberige grond onder me
hoe kan dit net waren het nog kleine steentjes en nu ineens dit !
mijn benen beginnen te zakken in de grond
ik kijk geschrokken om me heen en probeer uit het blubberige boel te komen
'Help' schreeuw ik in de hoop dat iemand me hoort maar die kans is zo klein in de tijd dat ik hier ben heb ik niemand gezien

Ik open me ogen en alles is wazig
Drie figuren staan voor me neus maar wie het zijn is nog onduidelijk
Mijn beeld word scherper en ik zie Blake zac en Aurora voor me staan
Gelijk vliegt Aurora me om de hals
'OW em je bent terug weet je hoelang je in coma heb gezetten' ik schud me hoofd ik weet niet eens meer waar ik uberhoud was
'4 maanden' mompelt Blake
Gelijk schrik ik 4 maanden is niet niks
'Wacht dan' zeg ik 'dan woon je nu al een week een jaar in het paleis' maakt zac me zin af

Ik knik en zie dan me moeder naast me bed
Haar haar zit een beetje warrig en dikke wallen zitten onder haar ogen
'Mam' zeg ik en haar hoofd kijkt mijn kant op
In haar bruine ogen staan veel verdriet en je kan de pijn duidelijk zien
'Waar is papa?' Gelijk nadat ik dat gezegd heb rolt er een traan over haar wang en meerdere volgen
'Pap is dood' zegt zac en ook in zijn ogen vullen tranen
Een paar tranen rollen over me wangen en ik kan het niet bevatten
Blake komt naar me toe en drukt me tegen zich aan
Dan hou ik het niet meer en laat mijn tranen de vrijen loop gaan
Een natte plek verschijnt op Blake ze shirt en hikkende geluiden komen uit me mond
'Wanneer en hoe?' Vraag ik tussen het huilen door
'Je vader heb hard gestreden maar een vampier beet in ze nek en vermoorde hem toen' zegt Blake en aait met ze hand over me rug en trekt me tegen hem aan

Na een tijdje ben ik bijgekomen maar veeg nog steeds me tranen weg
Me moeder was een beetje van stuk vooral omdat mijn vader een grootte rol speelde in het koninkrijk hij regelde allemaal belangrijke zaken die me moeder en zac nu moesten regelen
De begrafenis is al geweest en volgens mijn moeder was het een mooi afscheid maar was het alsnog zwaar
Zijn graf is aan de andere kant van de bloemen tuin
De favoriete plek van mijn familie

'Hoe is het gebeurt zins ik in coma lag?' Vraag ik en kijk iedereen om ste beurt aan
Aurora zit op de schoot van Ian en je kan zien dat ze nog dichter naar elkaar gegroeid zijn
Dan zac die naast ze staat
Blake zit naast me en ik heb me hoofd op ze borst luisterend naar ze hartslag
Me moeder zit aan het andere kant van het bed en staart nog steeds droevig voor zich uit en zac begint te praatte
'Er werd heel fel gestreden maar na een uur was het over en waren de meeste vampiers gedood of gevangen genomen ook blair hebben we gevangen genomen en een week geleden gedood ze bleek een ondergewaardeerd dienstmeisje te zijn die dacht dat als ze de weerwolven zou bestrijden dat ze dan de macht zou kunnen grijpen in de vampier wereld'
ik knik maar een ding is me nog niet helder 'waarom was ik het doelwit?'
'je bent de kroonprinses zonder kinderen dus geen opvolgers als jij dood was ging ze voor mij mam en pap en dan had ze de iedereen uitgeroeid'
weer knik ik 'was dat het?' zeg ik nadat ik zac lang zie na te denken
hij lacht en schud zijn hoofd 'nee sterker nog na deze aanval hebben we weer goede banden met de vampier wereld en werken we samen'
een lach groeit op me gezicht na alles is deze oorlog voorbij

'en Blake moet ook nog wat vertellen' zegt zac
ik til me hoofd van ze borst en kijk hem aan 'ik kan het je beter laten zien' zegt Blake en ze ogen gloeien
maar ze zijn fel blauw allebei en hij heeft geen slagtanden
'je bent geen hybride meer' zeg ik en leg me hand op ze kaak
'de dokters hebben me geholpen me wolf sterker te maken dan de vampier in mij hij ist er nog maar ik heb er geen last van en mijn nakomelingen al helemaal niet'
ik lach en druk me lippen op de zijne
alles is goed nu ik kan eindelijk gelukkig zijn met de mensen waarvan ik hou

einde

a/n
sorry allemaal voor het wachten in spanning
ik vond het nogal moeilijk om afscheid van Blake en Emily te nemen 
maar hier is dan het einde en ik hoop dat jullie het mooi vinden
er komt nog een epiloog en een dankwoord dus verwijder dit boek nog niet
ik hoop dat jullie genoten hebben