Forgotten Child

Seventeenth Chapter

"Daughter. Wala ako nun. Wala na ako nun. Hindi ko kailangan 'yun. Hindi ako pwedeng magkaroon nun."

"I fvcked with other men... I'm not sure how many dicks inserted my pvssy... and we didn't use any protection... those dicks that I tasted? Hihihi, they all came inside me..."

M-Mama?

"Find the owner of the VioZon club."

A-Aidan?

Hindi ko alam kung nasaan ako pero puro puti lang ang nakikita ko. Lumingon-lingon pa nga ako hanggang sa may makita akong lalaki na hindi ko pa maaninag ang mukha. Nakaputi din siyang damit.

"Aidan? Ikaw ba 'yan?" Dahan-dahan akong naglakad papunta sa kanya.

"Mai.." mahina niyang tawag sa'kin. At iyon lang ang kailangan ko galing sa kanya bago ako tumakbo at yakapin siya.

"Dan!" iyak ko. Niyakap niya din ako ng mahigpit na mahigpit.

"I missed you, Mai."

"Mas namiss kita," suminghot ako at tinignan siya. Buhat-buhat niya pa din ako. "Totoo ba ito? Napapanaginipan kita?" Umiyak na ako ng tuluyan bago ko siya hampasin sa balikat. "Sira ka! Bakit ka ngayon lang ulit nagparamdam? Ang tagal-tagal kong hinintay na mapanaginipan ka taposh —"

He chuckled after cutting me with a kiss. "Hindi ka pa din nagbabago, haha, ang daldal mo pa din." Bumuntong-hininga siya. 

"Nagbago ako, mahal ko." Suminghot ako. "Naging tahimik ako noon, bumalik lang ulit ngayon."

"Well then, in my eyes, you still haven't changed. Dahil kung ano ka noong buhay pa ako, ganun ka pa din ngayong --"

I covered his mouth with my fingers. "P-Please, alam ko naman. W-Wag mo ng ipamukha. Bakit kasi ngayon ka lang?"

"God knows how much I miss you, Mai. Pero may mga bagay na hindi na talaga pwede kahit ano pang pilit ang ating gawin."

Binaba na niya ako pero he took my hands and held it firmly.

"Noon, nag-aalala ako sa inyong dalawa ni Iyah, pero dahil alam kong nasa mabuti na siyang mga kamay, sa'yo na lang ako nag-aalala," tumawa siya. "Mahirap ka kasing i-handle eh."

Hinampas ko siya at kinuha niya ulit 'yung kamay ko na pinanghampas sa kanya habang natawa ng malakas.

"Sira ka pa din talaga ano? Bakit ka ba nag-aalala eh kaya ko namang pangalagaan ang sarili ko? At tama ka kay Abo, aalagaan talaga siya ni Joker."

"Mai, Mai, Mai," he chanted habang nilalagay niya ang mga kamay ko sa mukha niya. "I'm worried about you because you still haven't let me go."

I went still.

He gave me a small smile.

"It's time, Mai," he met my eyes. "It's time for you to let me go."

Nagsimula na namang manubig ang aking mga mata. "P-Pero Dan —"

Umiling siya. "Don't tell me na hindi mo kaya, dahil alam kong kaya mo. Mai," he lets go of my hand that were holding his face to hold mine. "Alam ko, alam na alam ko, na mahal na mahal mo ako. Pero mas mahal na mahal kita," he chuckled a bit. "Ayokong magdusa ka pang-habambuhay dahil lang sa'kin, dahil lang wala na ako sa tabi mo. Mahal na mahal kita, Maiah, tandaan mo 'yan palagi. Hinding-hindi mawawala ito."