Ժպիտը Հրաշքներ Է Գործում

Մաս 18

Առավոտյան ժամը 6-ին սկսեցի հագնել վազքիս սպորտային հագուստը։Ձեռքիս ցավը մեղմացնել էր։
Անհավատալի է...ես առաջ արթնանում էի կեսօրին,իսկ Հիմա անգամ չեմ էլ քնում։
Մոտեցա վազքին պատրաստ ջոկատիս։
-Հրաշալի է,սկսենք,-ասաց Կամիլան։
Մենք վազում ենք անտառի թավ խոտերի միջով։Լսվում էր ամեն տեսակի կենդանիների ձայներ։
Ռայնը վազում էր դիմացից,աննդհատ նայում էր ինձ։
-Ոչինչ ես այսօր կգնամ և ամեն ինչ առաջվա պես կլինի,-ասացի ինքս ինձ։
Նախաճաշին Կամիլան անդադար խոսում էր։
Կամիլա ինչու ընկեր չունես։
-Որովհետև նա ընտրություն դրեց իմ առջև։
-Իսկ ինչու նրան չնտրեցիր?
-Որովհետև ամբողջ կյանքս ստիպված կլինեի ընտրություններ կատարել։
Ես ձևացրեցի թե հասկացա։Դուրս եկա ճաշարանից և քայլեցի դեպի շենքը։Բարձրացա սենյակս և հավագեցի իրերս։
-Ողջույն Լիզի,այսօր լսումներ են լինելու ճամբարում,-ասաց Զոյան ներս մտնելով,-այս ինչ է հետ ես վերադարնում?
-Հա ես մրցույթում ընտրվել եմ և պետք է մեկնեմ։
-Ինչպես թե ՞
-Խնդրում եմ ոչ մեկին չասես։
-Իհարկե։
Քիչ հետո ինձ հաղորդագրություն եկավ Զոյայից,որ Բելլաին սպասեմ այգում։
Ես նստած սպասում էի Բելլաին և նկատեցի,որ ինձ է մոտենում Ռայնը։
-Այդպես էլ կգնաիր առանց ինձ հրաժեշտ տալու?
-Ես չեմ սիրում հրաժեշտ տալ,-ասացի ես չոր,իսկ երբ նկատեցի թե ինչպես է ինձ նայում փափկեցի,-ինձ համար դժվար է։
-Իսկ ինչու երկու օր իրար հետևից չէիր պատասխանում զանգերիս և հաղորդակցություններիս։Ես քեզ սպասում էի։
-Որովհետև գիտակցում էի թե ինչ դժվար է լինելու բաժանվելը ու դու հաստատ չես ուրախանա այն փաստից,որ մենք միասին չենք կարող ընդունվել և սովորել այստեղ։
-Բայց դրա համար շատ լավ պատճառ կա ինչու պետք է չուրախանամ։Խնդիրը միայն քո մեջ է ,դու միայն քո մասին ես մտածում:Կարող էիր գալ և ասել, իսկ երբ վերադառնաիր ամեն ինչ ավելի լավ կլիներ։
-Ինչու ես այդպեսես խոսում,հիմա չի կարող այդպես լինել?
-Չի կարող,որովհետև եթե Զոյան չասեր ինձ,դու այդպես էլ կգնաիր։
-Ես երբ գամ,այլևս իրար չենք տեսնի, ընդհամենը մի քանի օր է ինչ ծանոթ ենք,այդքան էլ դժվար չի լինի մոռանալը քեզ,- նորից եսասիրությունս առաջ եկավ։
-Ինչեր ես խոսում Լիզի վերջացրու,-ասացի ես ինձ մտքումս։
-Դու չես զգում,բայց մեզ կապում է ինչ-որ մի բան ,ձգում է մեզ իրար,-ասաց նա։
-Ես պետք է գնամ Դանիելն երևի արդեն եկել է։
-Հաջողություն,-ասաց նա։
-լավ մնա։
Դարպասների մոտ հրաժեշտ տվեցի Կամիլաին,Զոյաին,Բելլաին և Հենրիին։
Նստեցի մեքենան և գնացինք։