Afscheid ~ vervolg Spotlight (voltooid)

10

Met een beetje haast stapte Denise haar bed uit. Over een uur moest ze in een studio zijn waar ze moest dansen in een videoclip.

Met haar haren in een knot en haar sport kleding aan kwam ze beneden. Op de set zou de visagiste haar make-up, haren en kleding doen. Beneden was het stil, zelf Ziva lag nog te slapen. Haar ouders lagen waarschijnlijk ook nog op bed.

Zo stil mogelijk maakte ze haar ontbijt klaar en plofte op de bank. Ze scrolde door haar insta, terwijl ze haar ontbijt opat.

Dit was de tweede keer dat Denise in een videoclip mocht spelen. 1 keer eerder had ze het al gedaan in Nederland, maar tot nu toe waren het geen 'bekende' mensen.

Het nieuws op Facebook en de tv besloot Denise expres te mijden. Ze had geen zin in het gezeik over haar en waarschijnlijk haar vader.

-

Eenmaal op de set werd ze al snel onderhanden genomen. Ze werd klaargemaakt voor de opnames samen met de andere danseressen.

Terence 8:11
Hey, hoe gaat het?

Denise glimlachte even. Het was lang geleden dat ze Terence gesproken had.

Denise 8:12
Prima, met jou?

Denise klikte haar telefoon weer uit en keek in de spiegel. Twee vrouwen waren druk bezig met haar haren te krullen. De make-up zat er al op en straks zou ze zich moeten omkleden.

Terence 8:12
Zeker? Ja ook goed.

Een frons ontstond op Denise haar gezicht. Waarom geloofde hij haar niet? Nog nooit had hij getwijfeld aan of het echt wel goed ging, maar op dit moment ging het echt wel prima.

Denise 8:13
Ja zeker, hoezo?

"You're done" glimlachte één van de vrouwen.

"Thank you" glimlachte Denise terug. Ze liep gelijk door naar de kleding rekken waar haar kleding hing.

-

Na een lange opname dag was eindelijk alles klaar. De klok in de kleedkamer gaf half zeven aan. Denise haar maag rommelde als een gek aangezien ze nog moest avondeten. Het was anderhalf uur uitgelopen en aangezien de organisatie er niet op had gerekend was er alleen voor een lunch gezorgd.

Na het omkleden liep Denise gelijk door naar haar auto. Haar telefoon die ze naast zich neergelegd had lichtte op.

Vajèn 18:34
Moet je nog eten?

Denise 18:35
Ja

Ook was er een berichtje van Terence.

Terence 8:14
Ik heb een aantal dingen op het internet gelezen, maar dat kan niet waar zijn.

Weer ontstond er een frons op Denise haar gezicht. Waar had hij het over? Waarom konden jongens niet gewoon duidelijk zijn?

Denise 18:37
Waar heb je het over?

Denise zuchtte diep en gooide haar telefoon weer weg. Ze startte haar auto en reed richting huis.

-

Eenmaal thuis kwam Ziva op haar afgerend. De kleine pomeriaan sprong tegen Denise op. Denise zette haar tas op de grond en liep richting de woonkamer.

"Goeie dag, zou ik het eten voor je opwarmen? Wij hebben al gegeten"

"Graag" knikte Denise.

"Wat ben je toch ook prachtig" glimlachte Vajèn die Denise even bestudeerde.

"Dankjewel" glimlachte Denise zwakjes.

"Pap is net weg" deelde Vajèn mee vanuit de keuken. "Hij is aan het hardlopen"

Op een tafeltje, waar ze haar mobiel had neergelegd, hoorde ze haar mobiel trillen.

Terence 18:51
*afbeelding* ik dacht dat je het wel wist...

Grondig las Denise het stukje tekst door wat ze doorgestuurd had gekregen.

Denise 18:53
Is dit serieus?

Denise kon haar ogen niet geloven. Viktor was beschuldigd van mishandeling. Volgens het stukje tekst wat ze gelezen had had Viktor haar geslagen, maar daar was geen één woord van waar.

Denise kon gewoon niet geloven dat ze zulke dingen over haar vader schreven. Viktor had haar nog nooit mishandeld. Ze hadden alleen discussies en ruzies en hij was laatst heel boos geworden omdat Denise was gespot in een Ajax shirt. Maar mocht Denise dan geen eigen club hebben? Moest ze altijd maar voor de club zijn waar haar vader werkte? Ze hadden geen eens bewijs van een mishandeling. Denise had geen blauwe plekken of open wonden en er was zelfs geen filmpje waarop Viktor Denise sloeg.

"Mam, heb je dit al gelezen?" Denise liep naar haar moeder en gaf haar telefoon aan haar.

"Ja meisje" zuchtte Vajèn.

"Hoe kunnen ze dit zomaar zeggen? Ze hebben helemaal geen bewijs"

"Ik weet het niet"

"Die verdomde media moet ons met rust laten, ze maken papa kapot. Ook al is dit alles mijn schuld"

"Hey het is niet jouw schuld, het was niet slim van je maar het is de schuld van de media. Onthoud dat" Vajèn ging voor haar dochter staan en nam haar hoofd in haar handen.

"Als ik gewoon niet eigenwijs was geweest was dit allemaal niet gebeurd" antwoordde Denise somber. "Dat weet jij ook best wel"

Vajèn haar mond leek gesnoerd door de woorden die haar dochter uitsprak. Ze nam Denise in haar armen en wreef zachtjes over haar rug.

"We veranderen er niks aan" zei ze zacht.

De magnetron begon te piepen als teken dat haar eten was opgewarmd. Vajèn liet Denise los en liep richting de keuken. Denise daarentegen liep naar de tafel waar ze op één van de stoelen neerplofte.

Denise haar trek was gelijk weg. Somber prikte ze met haar vork in het eten.

"Was het leuk vandaag?" Vajèn ging aan tafel tegenover Denise zitten en keek haar aan.

"Ja hoor" knikte Denise "het liep alleen uit, want de stroom was uitgevallen"

"Ohja dat heb ik ook één keer meegemaakt" glimlachte Vajèn zwakjes. "Eet even lekker wat, ik weet dat je je nu rot voelt, maar je kan er niks aan veranderen schat." Vajen wreef liefkozend met haar hand over de hand van Denise, die op tafel lag, om haar toch enigszins gerust te stellen.

"Ik wil helemaal niet dat papa zo in de media geplaatst wordt." Tranen vormde zich in Denise haar ogen.

"Dat weet ik meisje" Vajèn pakte Denise haar hand en drukte er een kus op. "Het gaat allemaal goed komen"