Afscheid ~ vervolg Spotlight (voltooid)

31

"Denise waarom zit je verdomme niet in het vliegtuig?"

"Hoe weet je het?"

"Als je in het vliegtuig zit neem je niet op en staat je telefoon op vliegtuigstand" antwoordde hij boos "waarom zit je niet in het vliegtuig?"

"Ik heb m'n vlucht gemist" zei Denise zacht.

"Nee dat snap ik ook wel" aan Viktor zijn stem te horen kookte hij van woede. Misschien was het toch niet een goede beslissing.

"Ik boek een nieuw ticket voor je, morgen gaat het volgende vliegtuig en je zorgt er maar voor dat je die wel haalt. Anders ben je de pineut"

"Oké pap, het spijt me. Ik zou het ticket thuis wel terug betalen"

"Het geld interesseert me niet, als ik iets zeg moet je ernaar luisteren en het ook doen"

"Het spijt me"

"Ja, doei" klonk het bot waarna een pieptoon Denise haar oor vulde. Gelijk barstte Denise in tranen uit.

"Wat zei die?" Donny kwam de woonkamer ingelopen en keek Denise bezorgt aan.

"Dat als ik de vlucht van morgen niet haal ik de pineut ben" snikte ze. "Ik heb hem nog nooit zo boos gehoord"

"Hoe laat is je nieuwe vlucht?"

"Geen idee, hij moet nog boeken" Denise veegde een traan weg en liet zichzelf achterover op de bank vallen.

"Hoe heb ik ooit kunnen denken dat dit een goed idee was?"

"Omdat je waarschijnlijk zo graag in Nederland wil blijven" zei Donny wijs en glimlachte even lief. "Hoofd op, je tiara valt" knipoogde Donny.

Een zwakke glimlach ontstond op Denise haar gezicht.

"Ik ben geen prinses of koningin"

"Maar je glimlachte tenminste, die zien jongens graag"

"Ik hoef voorlopig geen vriendje als je daarop doelt"

"Wesley dan? Jullie lijken het gezellig te hebben"

"Oh alsjeblieft, hou op"

"Niet?" Gniffelde Donny.

"Nee, en alsof jij en Kasper dat zouden goedkeuren"

"Ik zou het wel kunnen, Kasper is een ander verhaal"

"Je hoeft er niet over na te denken, want het gebeurd toch niet"

"We zullen zien, de ontkenningsfase is het begin" glimlachte hij, genietend van hoe Denise reageerde.

Het enigste wat Denise deed was haar middelvinger opsteken en liet haar hoofd weer achterover vallen.

Papa❤️ 13:19
Je vlucht vertrek morgen om 18:00

"M'n vlucht is morgen om zes uur 's avonds"

"Nu kan je in ieder geval normaal afscheid nemen van mensen" probeerde Donny haar enigszins op te vrolijken.

"Dat maakt het alleen maar moeilijker"

"Wat wil je dan? Zomaar weggaan?"

Denise haalde haar schouders op en veegde nog een verdwaalde traan weg. "Ik weet niet wat ik wil, nou ja eigenlijk wel. Maar dat gaat niet"

"Zullen we een rondje lopen? Of een filmpje kijken?"

"Een rondje lopen klinkt aantrekkelijk" knikte Denise en pakte alvast haar schoenen onder de tafel vandaan.

"Dan doen we dat" knikte Donny en liep naar de gang.

-

"Don?" Vroeg Denise toen ze door de straten van Amsterdam liepen met zijn arm om haar heen.

"Heb je nou al een vriendin?"

Donny lachte kort "nee, ze was toch niet wat ik zocht"

"Vervelend, ik had het je zo gegund"

"Ik heb jou toch? Jij bent één van de belangrijkste vrouwen uit m'n leven" glimlachte hij en drukte een kus op Denise haar hoofd.

"Ik hou van je"

"Ik ook van jou, wat wil je eten vandaag?"

"Pizza?" Vragend keek Denise haar neef aan.

"Voor één keer" lachte hij.

Met een tevreden glimlach liep Denise door en keek wat naar de mensen die ook door Amsterdam liepen.

"Wil je nog iets van stroopwafels meenemen?"

Denise werd wakker geschut uit haar dagdroom en keek bedenkelijk naar Donny. Eigenlijk had ze geen idee wat hij had gezegd.

"Ik denk dat je ouders dat wel kunnen waarderen. Stroopwafels zijn tenslotte één van de lekkerste koeken van Nederland"

"Goed idee" knikte Denise en liep achter Donny aan de supermarkt in.

Van de stapel pakte Donny een mandje.

"Wil je pizza bestellen of opwarmen?"

"Maakt mij niet uit"

"Zullen we het hier maar gelijk meenemen dan?" Donny keek even in de diepvries van de jumbo waarna hij Denise vragend aankeek.

"Is goed" knikte ze en ging naast Donny staan.

"Ik neem cheese onion, welke wil jij kleintje?"

"Ik neem deze wel" Denise pakte een pizza met champignons en stopte hem in het mandje die Donny bij zich had.

"Ehm, als jij even twee pakken stroopwafels pakt. Kijk ik even voor wat ik van de week ga eten"

Denise knikte en liep richting het gangpad waar alle koeken lagen. Zuchtend ging ze opzoek naar de stroopwafels.

Toen ze ze eindelijk gevonden had liep ze terug en ging opzoek naar Donny.

Vanachter voelde ze een hand om haar heup heengaan. Snel keek ze om en zag een blonde man staan.

"Oh sorry, jij bent Eline niet" zijn wangen werden rood en snel liet hij los. "Vanaf de achterkant lijk je enorm veel op m'n vriendin, nogmaals sorry"

"Het geeft niet" glimlachte Denise. "Ik moet wel echt gaan"

Hij knikte en snel liep Denise door.