Afscheid ~ vervolg Spotlight (voltooid)

30

Extra hoofdstuk onder het mom: wie jarig is trakteert 😂☺️

Denise was al op tijd wakker om de laatste spulletjes in haar koffer te stoppen. Donny had aangeboden vrij te vragen waardoor hij Denise kon brengen. Zijn ouders hadden een belangrijke afspraak en waren net al snel langsgekomen om afscheid te nemen. Iets wat Denise goed uitkwam. Vannacht toen ze in bed lag had ze besloten expres de vlucht te missen waardoor ze langer in Nederland kon blijven. Viktor zou boos worden, maar vanuit Spanje kon hij weinig doen behalve een boos telefoontje plegen.

Met een dubbel gevoel at ze haar ontbijt. Donny hield haar nauwlettend in de gaten. Zijn kleine nichtje moest natuurlijk niet op een lege maag naar het vliegveld gaan. Daardoor had Denise maar een klein beetje yoghurt met fruit in haar kommetje gedaan.

"Nou lieverd, ik moet nu echt gaan" begon Donny en zuchtte even. "Beloof me dat je voorzichtig doet en zodra je geland bent me een berichtje doet?"

"Doe ik" glimlachte Denise zwak.

Donny trok haar in zijn armen. "Ik hou zoveel van je" zei hij zacht.

"Ik ook van jou"

Hij liet haar los en haalde een plukje haar uit haar gezicht.

"Ga nou maar trainen, anders ben je te laat"

"Ja, doei lieverd" hij plaatste een kus op haar voorhoofd en liep de gang in. Niet veel later hoorde ze de deur dichtgaan.

Denise ging aan tafel zitten en pakte haar vliegticket die Donny voor haar had uitgeprint, voor niks.

Naam: Denise Fischer
Vliegtijd: 11:30
Stoel: 1c

Meestal moest je drie uur van te voren aanwezig zijn. Denise had al ingecheckt online dus kon ze op een later tijdstip richting Schiphol. Dat is wat ze Donny had duidelijk gemaakt.

Viktor en Vajèn zouden waarschijnlijk niet geloven dat ze de vlucht gemist had. Denise kwam immers nooit te laat.

Denise stond op en plofte neer op de bank. Natuurlijk wou ze graag haar ouders en Ziva zien, maar dat betekende ook het grootste gedeelte van de tijd alleen thuis zitten. De mensen in Spanje, op Ricki na, mocht ze niet zo. Of het kwam doordat Denise gewoon geen zin had om nieuwe vrienden te maken. Ze was nooit van plan om lang in Spanje te blijven. Toch was ze er nu al langer geweest dan ze wou.

Om het kwartier keek Denise naar de klonk. Op de één of andere manier was ze zenuwachtig. Voor de nodige afleiding trok Denise haar dans kleren aan. Ook al was het huis eigenlijk te klein om te dansen, ging ze het toch doen. Zo zou de tijd, hopelijk, sneller voorbij gaan.

Yes I do, I believe
That one day I will be, where I was
Right there, right next to you
And it's hard, the days just seem so dark
The moon, and the stars, are nothing without you
Your touch, your skin, where do I begin?
No words can explain, the way I'm missing you
Deny this emptiness, this hole that I'm inside
These tears, they tell their own story

Denise had een zwak voor liedjes met een mooie tekst. Zo ook voor dit liedje. Ook al had ze niet echt iemand in haar gedachten met dit liedje. Jeffrey was duidelijk niet haar ware liefde.

You told me not to cry when you were gone
But the feeling's overwhelming, it's much too strong
Can I lay by your side, next to you, you
And make sure you're alright
I'll take care of you,
And I don't want to be here if I can't be with you tonight

Vermoeid keek Denise op de klok en zag dat het pas 11 uur was. Ze had dan wel zo'n uur gedanst. Nog steeds was haar vlucht niet gegaan.

Al gapend plofte Denise op de bank neer.

-

Door een harde knal schrok Denise wakker. Snel keek ze op de klok en zag dat het al 1 uur was geweest.

"Denies?" Hoorde ze Donny verbaasd vragen vanuit de gang.

"Woonkamer" antwoordde ze terug.

"Wat doe je hier nog?"

"Ik heb m'n vlucht gemist" Denise haalde haar schouders op en wreef even in haar ogen.

"Waarom Denies, vertel het me eens eerlijk" Donny gooide zijn jas neer en kwam naast Denise op de bank zitten.

"Ik wil gewoon niet terug naar huis" zuchtte Denise. Tranen vormden zich in haar ogen.

"Waarom niet?"

"Omdat ik het daar verschrikkelijk vindt" langzaam liep er een traan over haar wang.

Donny nam zijn nichtje in zijn armen en wiegde haar zachtjes heen en weer. "Je zou wel moeten"

"Ik ben 19 ik kan prima op mezelf wonen"

"Dat weet ik, maar je vader wilt het nog niet hebben wat ik best kan begrijpen. Op mijn 19e woonde ik nog gewoon thuis hoor"

"Dat is anders"

"Je kan echt niet weer expres je vlucht missen, ik breng je dit keer wel."

"Oké" zuchtte Denise en liet haar hoofd zakken.

"Weet je vader het al?"

"Denk het?" Zuchtte Denise terwijl ze haar scherm aan Donny liet zien.

Papa ❤️

"Neem maar op, ik ben in de keuken"

Denise zuchtte diep en klikte op opnemen.