The Married Billionaire | fin.

[3] Unknown Gang

Chapter 3

"Ang gwapo naman ni Lee Jong-suk." bulong ko sa sarili ko habang nanunuod pa rin. Halos 6 na ng gabi pero nakahiga pa rin ako sa kama dito sa guest room at nanunuod ng tv, it's getting pretty boring actually.

I wonder where he is right now? He's probably having fun 'cause I can't see him. He's probably going to his gang which I can't. That jerk, I'm missing him.

Maya maya natapos yung pinapanuod ko exactly 7:00pm. Humiga ako sa kama ko at naghihintay ng pagkain. Nagugutom na kasi ako, and never akong lalabas ng pintuan na'to hanggang hindi nya ako pupuntahan.

I know, I'm being brat right now.

Nakatitig lang ako sa ceiling ng kwarto hanggang nakatulog ako. Pero maya maya may narinig akong kumakatok, hindi mahinang katok pero yung sobrang lakas masisira na yung pintuan.

"Stepahanie? Fvck! What happened? Bakit hindi ka sumasagot? Stephanie? Answer me!" akala ba nya nahimatay na ako dito or something? Biglang nawala yung katok kaya bumalik ako sa pagtulog. Suddenly, I heard some noise.

It sounds like keys and he's opening the door, I know that but I won't budge. I'll pretend to be asleep.

May narinig akong buntong hininga at lumapit sa akin. Lumapit sya sa higaan ko at naramdaman ko na lang na may humaplos sa mukha ko. Biglang may lumapit na kung ano sa noo ko.

"Thank god, you're okay. I'm sorry for not letting you go out but I promise papapuntahin ko dito ang gang mo and my gang. But I won't let you go out." biglang namulat yung mata ko at ngumiti sa kanya.

"Sabi mo ha, papauntahin mo dito sina Kent." sabi ko sabay sundot sa balikat nya. Nanlaki naman yung mata nya at bigla naman nanlaki yung mata ko nung narealize ko na nalaman nya na hindi pala ako tulog.

"So you're pretending?" tanong nya sabay kiliti sa akin. Bigla naman akong napahagikhik ng sobrang lakas. Tumatawa na rin sya.

"Sorry." sabi nya.

"Okay lang but you promised right?" masaya na ako na papapuntahin nya dito ang gang pero may part na yamot pa rin dahil hindi nya pa rin ako pinayagan na umalis.

"I promise" ngumit na lang ako at yumakap sa kanya.

"Kent! I miss you!" sigaw ko kay Kent nung nakita ko sya sa pintuan. He stood there smiling like a kid, ang cute nya parin!

"Miss na rin kita!" sabi nya sabay yakap sa akin. Yumakap naman ako pabalik, walang malisya bestfriend lang talaga kami ni Kent. He's just too cute at may asawa na ako. 'If Nicolo can act cute then I won't need someone else to pinch.'

"Patay ako nito, Nicole." bulong nya sa akin.

"Why?" nakayakap pa rin sya sa akin at biglang humigpit ata.

"May itim na aura sa likod mo!" sumbong nya na parang galit.

"Kent, you better get off my wife." sabi nya in a cold way. Bigla naman kumalas ng yakap sa akin si Kent at ngumuso, hindi ko napigilan at kinurot sya sa pisngi nya. "Stephanie." parang may pagbabanta na sabi nya. Jelly?

"Why? Miss ko lang yung bestfriend ko." I crossed my arms on my chest.

"Tsk." no comment na lang sya.

Nakita ko naman na pumasok ang buo kong gang, I smiled so bright at them. Tumakbo ako papunta sa kanila with open arms. "Miss ko na kayo!" sabi sabay hug sa kanilang tatlo.

After awhile, naghiwalay ang mga boys and girls dahil may mga sarili kaming chismis. Nandito kami sa guest room at sila naman sa entertainment room dito sa bahay, I'm planning about talking about the gangster world but I know Nicolo will be angry at me.

"So ano ng balita sa Gangster World?" I asked them excitedly.

"Ganun pa rin naman pero about sa Unknown Gang, they invited us for something." saad ni Kayla. She looks pretty serious when she said that, if you didn't remember Unknown Gang is the gang that wants to kill me.

"Something? Do they want to be friends or something because I want new friends." sagot ko naman. They look like they just lost their world for a second.

"So ayaw mo na sa amin?" nagtatampong tanong ni Ann.

"Hey, joke lang. Yeah narinig ko nga kaya gustong lumabas." Ito yung rason kung bakit gusto kong lumabas. I received an email yesterday from the Gangster World.

"Paano? Hindi ka naman papayagan ng asawa mo?" I sighed. This is really stressful. Really.

"We need a plan." I smirked at her. Habang bumababa kami ng hagdan tumingin ako sa kanilang tatlo.

"Tomorrow, help me escape. I'll call you later for more info."