Bir Avuç Aşk #Wattys2017

4(Sebep)

Merhaba :)yine uppp uzun güppp güzel bir bölüm ve ben karşınızdayım. Ama bir sitemlede buradayım hikayem çokmu gereksiz, yada hiçmi sürükleyici değil? Merak uyandırmıyor mu? Peki sizce neden bu ilgisizlik😕 bu sorularıma cevap verirseniz sevinirim.

Bu arada medya yüklemede sorun yaşıyorum yoksa çok güzel bir parçayla okumanızı istiyordum.

Keyifli okumalar:)

Ne kadar uzaklaşmak istesem o kadar yakınlaşıyordum sanki. Ben kaçtıkca hayat zorla birleştiriyordu bizi. Biz bile o kadar yabancı duruyordu ki üzerimizde ama buna rağmen istemeye istemeye ilerliyorduk evlilik yoluna..

Eğer zamanı geri alabilseydim bu kapıyı hiç açmaz evde yokmuşum numarası bile yapardım. Çünkü Murat'ın soğuk bakışları altında ezilmek isteyeceğim son şeydi..

Kaşları çatık bir vaziyette yüzümde oyalanırken bakışları, tekrar hatırlattım kendime..

Biz biz olamazdık..!

Aniden içeriye girmesiyle kapıyı hızla kapattı ardından daha ne olduğunu anlayamadan kolumda ki baskısını hissettim saniyesinde beni ters yöne çevirirken sırtımı hızla kapıya çarptı..
Bir saniye bile gözlerini gözlerimden ayırmazken, evde tek olmama lanet ettim...

-Telefonlarım neden açılmıyor...!
Cümlesini yine ürktüğüm sessizlikte tamamlarken, sinirle yutkunmasından belirginleşen adem elmasına kaydı gözüm..

Cevap veremeyecek kadar güçsüzdüm şuan.bakışlarımı tekrar gözlerine çevirdiğimde yutkunan ben oldum bu sefer..

Çünkü gözleri yine olduğundan karaydı..!

-Mesajlarıma neden cevap verilmiyor..!

İkinci sorusuyla kolumdaki baskısı iyice artarken, sırtımda ki sızıyı yeni fark ettim..

-Sana yardımcı oluyorum..!
Onun aksine sesli söylerken, bakışlarını dahada derinleştirdi..

-Beni deli ederek mi?
Sanki bir hafta öncesinde ki sözleri o söylememiş gibi davranırken dengesiz olduğu kanısına varmamı sağladı..

-Yüzümü görmek sesimi duymak zorunda bırakmayarak..

Sesim, dahada koyulaşan gözleri karşısında sessizleşirken aramızdaki mesafeyi minumum seviyeye indirdi..

Bu kadar yakınlık fazlaydı..!

- neyi ne zaman yapacağıma ben karar veririm. Buna yüzünü görmek sesini duymakta dahil..!

Her kelimesinde yüzüme çarpan nefesi kalbimin ritmini bozarken, tamamen korkudan olduğuna emindim..

Daha fazla uzatmayarak bakışlarımı yere indirdim.kolumdaki baskısı yok olurken sızısının uzun süreceğine biliyordum..

Hala bakışlarıyla ezerken beni geriye doğru adım attı.

-Çabuk hazırlan gidiyoruz.

Sesi az öncekine göre sakin çıkarken söyleyeceğim şeyle sinirleneceğinin farkındaydım ama yine de inatla söyledim.

-Olmaz Zeynep gelecek işimiz var.
Tekrar mesafeyi kapatırken bu sefer kapıya sırtımı yaslayan ben oldum..

İki elini kapıya dayarken tekrar bakışlarına maruz kaldım.

-Söylediklerimi aynen uygula senin için en iyisi bu olur..!

Neden bu kadar yakın olmak zorundaydı?
Zorlukla yutkunurken başımı hafif sallamakla yetindim.