ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κεφάλαιο 12

Γιώργος: Μωρό απόψε θα σε γνωρίσω στους γονείς μου.

Αφροδίτη: Τι;;;
Τι λες;;;
Αδύνατον όχι δεν μπορώ μου εκοψες τα πόδια.

Γιώργος: Άρα δεν με αγαπάς;;;

Αφροδίτη: Που κολλάει αυτό τώρα;;;
Σε αγαπάω και το ξέρεις!
Αλλά;;;

Γιώργος: Αφου με αγαπάς τότε θα πάμε!!

Αφροδίτη: Τους ντρέπομαι γιατί δεν με καταλαβαίνεις;;

Γιώργος: Τους γονείς μου;;

Αφροδίτη: Ναι!
Τι γνώμη θα σχηματίσουν για εμένα;;

Γιώργος: Την καλύτερη!
Πιστεψέμε!!

Αφροδίτη: Άντε  να δούμε πως θα εξελιχθεί!!
Τι θα κάνω;;
Τι θα φορέσω;;;
Πήγαινα στο σπίτι μου και μίλαγα στο εαυτό μου.
Όσπου βλέπω μπροστά μου το άτομο που θα με βοηθούσε με όλα αυτά που μόλις είχα σκεφτεί.
Βάζω μία δυνατή φωνή και τρέχω κατά πάνω της,φωνάζοντας το όνομά της!
Αθηναααααααααά!
Μόλις είχε φτάσει από το εξωτερικό που σπουδάζει Ιατρική συγκεκριμένα χειρούργος οδοντίατρος!

Αθηνά: Ανοίγει την αγκαλιά της για να με πάρει!

Αφροδίτη: Όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο της είχα πει για ένα αγόρι που μου αρέσει πολύ πολύ!
Φυσικά είχε καταλάβει για ποιον της μιλούσα!
Οταν η μαμά μας με άκουσε να φωνάζω έτσι τρόμαξε και πετάγεται από μέσα από το σπίτι σαν σύφουνας!

Έλενα: Τι επαθες και φωνάζεις ετσι;;;

Αφροδίτη: Κοίτα μαμά ποιά ήρθε.

Έλενα: Αγάπη μου ήρθες!
Νόμιζα ότι μου έκανες πλακα πως θα έρθεις!

Αθηνά: Τελικά σας εκανα έκπληξη!
Ελπίζω να σας αρέσει μόνο!

Νίκος: Τα κοριτσάκια μου!
Πόσο μου λείψατε!
Ομορφιές μου!

Αθηνά-Αφροδίτη: Και εμάς μπαμπά!
Το είπαμε με μία φωνή!

Αθηνά: Πως πάει μικρη;;;
Το αίσθημα;;;
Προχώρησε καθόλου;;

Αφροδίτη: Προχώρησε!
Αλλά να ξέρεις.

Αθηνά: Τι να ξέρω;;;
Τι έγινε μικρή;;;
Λέγε;;
Πριν πάρω ανάποδες!

Αφροδίτη: Να θέλει απόψε να με γνωρίσει στους γονείς του!
Τι να κάνω;
Τι θα φορέσω;

Αθηνά: Καλέ Κούλαρε,εδώ είμαι εγώ!
Μην κάνεις έτσι δεν πας σε κανέναν ξένο σπίτι.
Εδώ πιο πάνω θα πας.
Έλα θα σε βοηθήσω εγώ.

Αφροδίτη: Εντάξει.
Ευτυχώς που ήρθες σαν μάνα εξ ουρανού!
Σε ευχαριστώ πολύ!

Αθηνά: Θα φορέσεις φόρεμα με μαύρες γόβες.

Αφροδίτη: Έλεγα να βάλω παντελόνι με τις πορτοκαλί γόβες μου.
Και ένα πουκάμισο άσπρο και την τσάντα μου την πορτοκαλί για να τεριάζουν με τις γόβες μου.

Αθηνά: Όχι θέλω να είσαι όμορφη απόψε.
Και θα φορέσεις αυτό που θα σου πω εγώ.
Δεν δέχομαι αντιρρήσεις καμία.

Αφροδίτη: Ότι πεις εσύ εξάλλου σε εμπιστευόμαι.
Ετοιμάστηκα και περίμενα να με πάρει τηλέφωνο.
Είχα αγχωθεί για το πώς θα με δεχτούν.
Χτυπάει το τηλέφωνο μου και βλέπω ότι είναι το αγόρι μου.
Μου μιλάει και μου λέει πως με περιμένει έξω.
Του λέω κατεβαίνω με τρεμάμενη φωνή.