ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κεφάλαιο 42

Ερμής: Έφτασε η αυριανή μέρα που θα την ξαναδώ έστω και από μακριά.
Έχω ετοιμάσει τα πράγματα μου από εχθές το βράδυ και προσπαθώ να κρατήσω την υπόσχεσή που εδώ στους δικούς της.
Ένα γιατί; Με τιρανάει από την στιγμή που είδα το όνομα της πάνω στις πλάκες και εγώ την περίμενα να έρθει στο Λονδίνο να την πω από κοντά αυτό που μου είχε πει η Μαγδαλινή αν και φοβάμαι πως θα αντιδράσουν οι δικοί της.
Δεν αντέχω μακριά της αν και έχει περάσει ένας μήνας πρέπει να την κάνω να περπατήσει πριν τα μέσα του μήνα το έβαλα στοίχημα με τον εαυτό μου και θα τα καταφέρω.
Θέλει δεν θέλει να κάνει αυτό που θέλω εγώ της αρέσει δεν της αρέσει.
Σε μισή ώρα πετάω για Αθήνα.
Πέρασαν οι ώρες και να'μαι κατεβαίνω από το αεροπλάνο και βλέπω τον φίλο μου και σύντομα κουνιάδο μου να με περιμένει όπως μου είχε πει.
Φίλε καιρό έχουμε να τα πούμε του φωνάζω.
Και συμφωνεί μαζί μου.

Γιώργος: Καλός ήρθες στην πατρίδα μας.

Ερμής: Καλός σε βρήκα.
Ρε δεν νιώθω άνετα να μείνω στο σπίτι σου.

Γιώργος: Ο πατέρας μου είναι ανένδοτος σε αυτό το θέμα.
Για πες;;
Υπάρχει πιθανότητα να περπατήσει ξανά το κορίτσι σου;

Ερμής: Ναι υπάρχει.
Έβαλα στοίχημα με τον εαυτό μου ότι θα περπατήσει πριν τα μέσα ή έστω μέχρι τα μέσα του μήνα.
Απλά φοβάται μαζί μου θα είναι διαφορετικά.

Γιώργος: Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο.
Μαζί σου θα είναι διαφορετικά ναι καλά τώρα λες και δεν την εμαθες την αδερφή μου.
Και μόνο που θα σε δει θα περπατήσει κι ας πονάει.

Ερμής: Μα δεν θα με δει.
Και εδώ είναι που ξεκινάει το σχέδιο μου.
Απλά θα της πεις ότι με ρωτησες και εγώ σου είπα τι πρέπει ακριβώς να κάνει.
Και όταν θα περπατάει μόνη της και τότε θα εμφανιστώ εγώ μπροστά της.

Γιώργος: Μάλιστα γιατρε.
Και από πότε ξεκινάει το σχέδιο;;

Ερμής: Από τώρα.
Παρτην τηλέφωνο και πες στο της.
Και εγώ θα την πάρω το βράδυ να της πω ότι υπάρχει μία μικρή πιθανότητα να έρθω στην Αθήνα για να δω αυτήν την ασθενή ντε και καλά τώρα.

Γιώργος: Έγινε.
Την παίρνω τώρα.
Χτυπάει δεν απαντάει.

Μαντώ: Ο αδερφός μου με καλή.
Αδερφουλη καλημέρα.
Πως και με θυμήθηκες;;

Γιώργος: Καλημέρα μικρή.
Είπα να σε πάρω για να μου πεις πάλι ψέματα μιας και μου είσαι και εξπρές σε αυτά.
Πήρα τον Ερμή.

Μαντώ: Τι;;;
Γιατί;;;
Γιατί;;

Γιώργος: Ηρέμησε δεν του το είπα.
Απλά τον ρωτησα αν έχεις ή υπάρχουν πιθανότητες να περπατήσεις ξανά.

Μαντώ: Και τι σου είπε.
Υπάρχει;;;

Γιώργος: Ναι!
Αν κάνεις ότι σου πει.

Μαντώ: Αφού δεν ξέρει ότι είμαι εγώ αυτή η κοπέλα.

Γιώργος: Του έστειλα τις εξετάσεις και τις ακτινογραφίες σου χωρίς το όνομα.
Και μου είπε ότι υπάρχει.
Θα τα κάνεις όμως;;
Αυτό είναι το θέμα.
Αν όχι τότε χριστούγεννα και πρωτοχρονιά στο νοσοκομείο.
Τι λες;;
Θα το κάνεις για χατήρι του;;

Μαντώ: Πόσο καιρό θα πάρει;;

Γιώργος: Υπολόγισε πριν τα μέσα του μήνα.
Φυσικά μου είπε ότι αν χρειαστεί να έρθει εδώ να σε αναλάβει ο ίδιος και να δει και το κορίτσι του.
Η επιλογή δική σου.

Μαντώ: Η επιλογή δική μου.
Θα το κάνω.
Χωρίς να έρθει εδώ.
Ότι σου λέει θα το κάνω κατά γράμμα.

Γιώργος: Πρόσεχε αν δεν τα κάνεις του λέω πια είναι ή κοπέλα και με την πρώτη πτήση είναι εδώ.

Μαντώ: Όχι θα το κάνω.
Εξάλλου δεν θέλω να κάνω χριστούγεννα μέσα εδώ.
Θέλω να κάνουμε όλοι μαζί όπως παλιά.
Θα έρθεις να σε δω;;;

Γιώργος: Τι να σε κάνω .
Θα έρθω μου έχεις λείψει.
Το απόγευμα θα είμαι εκεί κατά τις 4:30.

Μαντώ: Θα σε περιμένω γιατί και εμένα μου ελειψες και οι γονείς μου πολύ.
Θα σε περιμένω 4:30.

Γιώργος: Θα τα πούμε και από κοντά.
Τα λέμε μικρή.

Μαντώ: Τα λέμε αδερφουλη μου.