ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κεφάλαιο 14

Μαντώ: Τρίτη μέρα στο νησί και δεν ξέρω τι να κάνω.
Πρέπει να αρχίσω να βγαίνω.
Αρκετά.
Με το παρελθόν μου.
Πρέπει να το αφήσω πίσω.
Για το δικό μου το καλό.
Έτσι σήμερα αποφάσισα  να πάω στην θάλασσα.
Έφτασα στην παραλία άπλωσα την πετσέτα μου.
Γυρίζω και τι να δω ή μάλλον ποιον να δω.
Έναν Θεό.
Που με καρφώνει με τα μάτια του και έχω μείνει να τον κοιτάζω σαν χαζή λες και δεν έχω ξαναδεί άντρα στην ζωή μου ποτέ!
Έρχεται και με ρωτάει ευγενικά.μπορεί να βάλει την πετσέτα του δίπλα από την δική μου.

Ερμής: Μπορώ να βάλω την πετσέτα μου δίπλα σας ωραία μου δεσποινίς;;;

Μαντώ: Ναι βεβαίως παρακαλώ.
Αχ!
Υπάρχουν ακόμα οι ευγενικοί άντρες;
Ρωτάω τον εαυτό μου και απαντώ.
Ναι!!

Ερμής: Το όνομα σου;;;;
Αν θέλεις θα μου χαρίσεις;;

Μαντώ: Ευχαρίστως!
Αδαμαντία!
Εσένα;;;

Ερμής: Βέβαια γιατί όχι.
Το ζητάς τόσο γλυκά όσο είσαι και εσύ.
Με λένε Ερμή!

Μαντώ: Χάρηκα!

Ερμής: Παρόμοιος!
Δική μου η χαρά!
Μόνη στο νησί;;;;

Μαντώ: Ναι!
Εσύ με παρέα απο οτι σε είδα!

Ερμής: Ναι!
Αλλά αύριο θα είμαι μόνος όπως και εσύ!
Πάλι καλά θέλω να ηρεμήσω και να ξεκουραστώ λίγο!

Μαντώ: Και εγώ γι'αυτο ήρθα εδώ!

Ερμής: Αν θέλεις μπορούμε να κάνουμε παρέα μέχρι να φύγουμε
και οι δύο από εδώ!
Τι λες;;;

Μαντώ: Γιατί όχι!
Βεβαίως και θα το ήθελα!

Ερμής: Θα μου δώσεις τον αριθμό σου;;;;;;
Για να βρεθούμε!

Μαντώ: Στην αρχή δύστασα φοβήθηκα δείλιασαν!
Αλλά σε έναν Θεό δεν λες εύκολα όχι!
Ναι!
Τελικά έπρεπε να είχα βγει νωρίτερα εξω!
Κλείστηκα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου λες και θα έβγαινε κάτι.
Βράδιασε χωρίς να το καταλάβω.
Εκείνος έφυγε με την παρέα του!!