Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
MASYADONG mabilis ang mga pangyayari. Seungcheol didn't even notice he was already taking long, forceful strides to the younger, phone clutched angrily in his hand with the phone call long done. Saka lang niya napansin nang tuluyan na siyang malapit kay Jihoon, nakatapat ang kanyang mukha sa mukha ng nakababata at magkatama ang mga paningin. Ni hindi man lang niya alam kung bakit bigla na lang lumapit, basta na lang siya pinamayanihan ng inis kaya hindi na niya napigilan ang sarili. He swiped Jihoon's phone out of his hands and ended the call.
"O-Oy."
Tsaka niya isinilid ang phone ni Jihoon sa kanyang bulsa.
"Gusto mo 'kong makasama hindi ba?" matigas na tanong niya kay Jihoon tsaka kinuha ang kamay niya at hinila. "Then let's get this over with."
At magka-hawak kamay silang naglakad sa dilim papunta sa park.
Seungcheol didn't even know why he was dragging him in the first place, this, this Jihoon guy he barely knows. Pero alam niyang ito ang gusto nito. Gusto nga ni Jihoon si Seungcheol hindi ba? Paniguradong magugustuhan nito ang ginagawa niya ngayon, etong paghawak niya sa kanyang kamay at paghila sa kanya gaya ng mga nangyayari sa drama.
Kinilig na 'to, panigurado!
And to make sure he was now writhing in pure pleasure, Seungcheol looked back to steal a quick glance at Jihoon, trying to make out his face through that hoodie he was wearing.
Siguradong-sigurado si Seungcheol na nakangiti na ang Jihoon na 'to o kaya namumula sa sobrang kili—
Bakit wala siyang nakikitang ni katiting na emosyon sa mukha nito?
Seungcheol narrowed his eyes to make sure he's seeing things right. Pero 'yon pa rin ang nakikita niya. Isang cute na mukhang nakapoker face. Sa kabila ng taglay na ka-cute-an ni Jihoon, nangingibabaw pa rin ang blanko nitong ekspresyon na para bang hindi ito kayang magrehistro ng kahit anumang uri ng emosyon sa kanyang mukha. It was like a blank paper, a white slate, devoid of anything.
