Release me || Drarry

-17-

Harry dumnie wypiął pierś i uniósł podbródek. 

- Przyszliśmy cię uwolnić, Gellercie. 

Starzec się zaśmiał, przez co zaczął po chwili okropnie kaszleć i pluć krwią.

- Chcesz mnie tak po prostu wypuścić, chłopcze? Dla mnie już nie ma ratunku. Lata mojej świetności zostawiłem za sobą, teraz jestem jedynie jakąś wywłoką czekającą na ten ostatni dzień...- Grindelwald uważnie przyjrzał się twarzy młodzieńca - głupiec ze mnie, przecież ty coś ode mnie musisz chcieć. Czego potrzebujesz, Harry Potterze? 

Potter patrząc się na niego z góry, kiwnął ledwo dostrzegalnie Śmierciożercom. Wystąpiło dwóch do przodu stając po bokach krat. Trzeci rzucił zaklęcie, przez co wypalił kraty, robiąc ogromną dziurę. W budynku zawył alarm. 

- Pośpieszcie się, aurorzy z ministerstwa będą tu za niecałe dwie minuty - ostrzegł ich staruszek. Dwaj Śmierciożercy podeszli do czarodzieja i skuli go w magiczne kajdany, po czym podnieśli z ziemi. Starzec jęknął jedynie, ale posłusznie wykonywał polecenia  narzucone mu siłą. 

- Idziemy - zakomenderował Wybraniec. On idąc na czele wraz z Draconem kierował całą grupą, tył obstawiał Syriusz z Lucjuszem, po bokach natomiast chronili ich Śmierciożercy, a w środku szedł Grindelwald podtrzymywany przez Avery'ego i Dołhowa. 

Z różnych korytarzy wybierali ochroniarze, którzy bez problemu zostali unieszkodliwieni za pomocą niewybaczalnych. Cała drużyna bez problemu wydostała się na zewnątrz. 

- Aurorzy będą tu za niecałe pół minuty - powiedział ze zmęczeniem starzec. Harry skinął głową i ruszył ponownie przed siebie do miejsca w którym się tutaj pojawili. Bez trudu rozpoznał zbocze, połamane, stare, spróchniałe drzewo i sporej wielkości głaz. 

- Przygotować się do aportacji! - krzyknął Lucjusz. Śmierciożercy zamknęli się w kręgu łapiąc za rękę. 

- Na moją komendę!. - krzyki aurorów przedzierały się przez hulającą śnieżycę. Parę zaklęć przeleciało nad ich głowami. 

- Trzy! Dwa! Jeden! - odliczył Lucjusz i wszystkie niewybaczalne trafiły celu, ale już po chwili cel zniknął.

Wszyscy upadli z łoskotem na podłogę w kwaterze Voldemorta, na chwilę obecną była to sala spotkań. Każdy sapał ze zmęczenia z wyjątkiem trzech osób. Potter podczołgał się do nich i obrócił na plecy. 

- Martwi - ogłosił wszystkim. 

Ci Śmierciożercy stali plecami do aurorów, przez co przyjęli wszystkie zaklęcia posłane w stronę grupy uderzeniowej. Ich ciała były zesztywniałe, a ręce w dziwny sposób powykręcane. W oczach zaćmionych mgłą widać było ból i cierpienie, ale Harry mógłby przysiądź, że nie słyszał żadnych krzyków. 

Syriusz położył rękę na ramieniu chłopaka. Harry wstał otrzepując płaszcz ze śniegu. 

Drzwi wielkiej sali otworzyły się i wszedł przez nie Riddle. 

- Trzech nie żyje - powiedział bez zbędnych wstępów Potter. 

- Kto? 

- Smith, Crabbe i Nuramski, panie - odpowiedział za Harry'ego Lucjusz, który wiedział kim są zmarli Śmierciożercy. Voldemort skinął głową. Pstryknął palcami i trzech Śmierciożerców wy-lewitowało zwłoki.

Tom podszedł do skulonego staruszka, którego wciąż pilnowali Avery i Dołnhow.

- Kogo my tu mamy - mruknął groźnie. 

- Nie stawiał najmniejszych oporów, panie - powiedział Avery. 

- Wręcz nam pomagał - dopowiedział Dołnhow. 

- To bardzo...dobrze. Wstań, Grindelwald, schlebia mi, że aż kurczysz się pod moją potęgą ale musimy jakoś porozmawiać. Starzec stęknął i napiął mięśnie do próby powstania, pomogli mu jego dwaj strażnicy. Skinął głową z wdzięcznością. Pochylił głowę z pokorą przed Czarnym Panem. 

- Lordzie Voldemortcie, to zaszczyt. Najpierw Chłopiec - Który - Przeżył, teraz jego mość. Przepraszam za mój słaby stan zdrowia, ale to już nie te lata. 

- Ta...- mruknął z odrazą Tom patrząc się na krzywy uśmiech na twarzy Grindelwalda - mam dla ciebie propozycję. 

- Rozumiem, że nie do odrzucenia? 

- Owszem, nie do odrzucenia. Avery, Dołnhow, zaprowadźcie go do komnaty. Niech się umyje i przebierze. Później macie go przyprowadzić do mojego gabinetu. 

Dwaj Śmierciożercy skinęli głowami i pociągnęli wykończonego staruszka ze sobą. 

- Spotkajmy się u mnie za jakieś pół godziny - powiedział Voldemort - a teraz możecie na razie się rozejść. 

Wszyscy skinęli głowami i odeszli bez słowa. Draco ruszył z Harry'm w milczeniu do ich komnaty. 

Potter usiadł przy barku i nalał sobie Ognistej Whisky, Malfoy zamknął cicho drzwi i usiadł na przeciwko niego. 

- Myślisz, że...- zaczął blondyn ale się zaciął, ponieważ zielonooki z napojem w ręku usiadł mu na kolanach wtulając się w pierś. 

- Mów, mów - mruknął ze zmęczeniem ziewając. 

- Myślisz, że Grindelwald przystąpi na propozycję Voldemorta? 

- Ja to się w ogóle zastanawiam co to jest za propozycja. Bo wiem to tylko tak powierzchownie, ale Tom mi w końcu nie powiedział co on chce zaproponować temu starcowi. Wiemy na pewno, że chce jakoś wykorzystać uczucia Gellerta względem Dumbledore'a, ale nie wiem dokładnie w jaki sposób. Co, zagrozi mu, że zabije Albusa jeśli ten nie będzie go szpiegował? To trochę takie...

- ...idiotyczne - dokończył za niego Draco. 

- Właśnie. Naprawdę nie mam bladego pojęcia co planuje Riddle. 

- Ufasz mu? - zapytał po chwili ciszy Draco. 

- Co? - zapytał Potter nieprzytomnie. 

- Czy mu ufasz? W sensie Voldemortowi. 

- A co, zazdrosny jesteś? - zapytał z rozbawieniem szatyn unosząc wzrok ku górze. 

- Wcale nie - burknął niebieskooki. Harry prychnął śmiechem. 

- Draco, poważnie? Jesteś zazdrosny o Voldemorta? To jakbyś był zazdrosny o Syriusza.

Malfoy nic nie odpowiedział, jedynie wbił obrażone spojrzenie w ścianę. Harry ponownie się zaśmiał. 

- To stąd te fochy. Draco Malfoy jest zazdrosny! 

Blondyn warknął groźnie i zrzucił chłopaka ze swoich kolan. Harry upadł z łomotem na podłogę i zaczął się śmiać. 

- No Dracooo - zamruczał mu do ucha stojąc za oparciem fotela. Blondyn nie odpowiadał. 

- No Dracoo...

- Dracoo

- Darcuuuś

Harry wdrapał się ponownie na kolana czekając na zrzucenie ale nic takiego się nie stało. Z uśmiechem przyjął to jako zaproszenie. 

Zaczął całować jego szyję, co niebieskooki skomentował pomrukiem zadowolenia. Podciągnął do siebie szatyna ściskając za pośladki. Odwrócił jego twarz w swoją stronę i pocałował w nos. 

- Na ciebie nie można się za długo gniewać - westchnął i zamknął ich usta w pocałunku. 

Drzwi do pokoju otworzyły się z hukiem. Draco sapnął z irytacji, a Harry wtulony w jego tors warknął. 

- Hej, hej, hej! Pół godziny minęło gołąbeczki - zawył radośnie Syriusz, co do słodzenia przypominało im ujadanie psa. 

- Black - warknął ze złością Harry piorunując animaga wzrokiem. Łapa wyszczerzył się ponownie, zasalutował, odwrócił się na pięcie i wymaszerował zatrzaskując za sobą drzwi. 

- Dobra, chodźmy - wymamrotał szatyn złażąc z kolan kochanka.