Fantastik #1
Yeşil Prenses serisinin 1. kitabıdır.
Ve şeytan, inini, parçalanmış ruhları koymak için kendisine sakladı. O in, kalbinin tam ortasındaydı.
♕
Adına dünya denen bu yerde hiçbir zaman eşitlik olmadı. Her zaman birileri ezildi, birileri...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yelena sert bir ses tonu ile, "Dur!" diye bağırdı.
Bu bağırışı kız kardeşi olan Vera içindi. Kardeşininkiler ile hemen aynı tonda sarı olan topuzlu saçlarının alnına düşen kısımlarını parmakları ile geriye itti. Endişeyle çatılan kaşlarıyla, üzerindeki ince kıyafetleriyle perişan bir halde yere yatan sarışın kıza baktı.
Kızın saf bir güzelliği vardı ancak çok fazla kirli ve dağınık gözüküyordu. Gözlerini kızın duvar gibi beyaz yüzünden çekerek tırnaklarına iliştirdi, ensesi görünmüyordu. Tam da tahmin ettiği gibi yeşildi. Yeşil olduğu için güzelliğinin pek de önemi yoktu. Oysaki Yelena için her zaman güzellik ön plandaydı.
Ufak adımlar atarak Kral Lev'in yanına ulaştı. Hafif öfkeli bir ses tonu ile, "Bu kız kim?" diye sordu. O bir vâristi. Neler döndüğünü bilmeye hakkı vardı.
"Bu kız fosil tırnağı çalan kişi, Yelena," dedi Kral Lev, kadını süzerek.
Yelena'nın içindeki öfke seviyesi yükseldi. Ancak karşısındaki bir kraldı ve o henüz kraliçe olamamıştı. İçindeki kızgınlığa rağmen kelimeler sakince ağzından döküldü: "Neden en son ben duyuyorum? Ben de tahta oturacak kişiyim, ben bir kraliçe, yönetici olacağım. Ayrıca kızı, Vera ile dövüştürmekte neyin nesi?"
Kral Lev, "Haber verecektim, Yelena. Şimdi ise biraz sakin olsan iyi edersin," dedi Yelena'nın yüksek sesine karşılık sakinlikle.
Vera, bir ablasına, bir de Kral Lev'e baktı. O da şaşkındı. Darya'nın yeşil gözleriyse bir yandan mutluluk bir yandan ise şaşkınlık içerisinde parlıyordu.
Örgü zırh giyen muhafızlar ve saray ahali, Yelena ve Kral Lev'in konuşmasını öylece dinliyordu.
Yelena, Lev'in bu çıkışına öfkelendi. "Pekâlâ! Onu neden öldürüyorsunuz? Neden fosili yerini söylemesini istemiyorsunuz?"
"Söyleseydi öldürmezdim zaten." Lev oldukça kayıtsızdı. Bazen Yelena, hiçbir şekilde umursanmadığını düşünüyordu.
"Söylememekte ısrar mı ediyor?"
"Ben yapmadım diyor."
Yelena, doğrulan genç kızı tekrar süzdü. Bedeni ufacıktı. Yaşı on sekizden fazla olamazdı. Oldukça zayıftı, boyu da kısaydı. Gözleri morarmıştı, muhtemelen fazla ağlamıştı. "Gerçekten emin misin bu kızın yaptığına? Hiç öyle biri gibi görünmüyor."
"O bir yeşil. Her şeyi yapabilir."
"Haklısın."
"Tabii ki haklıyım."
"Söylemiyor diye neden öldürüyorsunuz? Öldürmekten başka çözümler de var."
"Mahkûmları öldürmeye karşı çıkmadığını sanıyordum. Özellikle de yeşilleri," dedi Lev tek kaşını kaldırarak. Yelena onun alaycı bakışları altında ezildiğini hissediyordu.
