"Baş belası? Neden suskunsun?"
"Hiç."
"Hiç mi? Ne oldu, anlat hadi."
"Boşver."
"Anlatmanı istiyorum."
"Ailevi birkaç problem. Annemle sorunlarımız var."
"Ailevi problem hemen hemen her gencin sorunu."
"Öyle."
"Hadi ama, bu kadar suskun olmak sana yakışmıyor."
"Doğru diyorsun. Bak sana ne söyleyeceğim. Tam on iki gün sonra bana âşık olacaksın."
"Al işte, yine başladı. Neden on iki?"
"He yani âşık olacağını kabul ettin, zamana mı takılıyorsun?"
"Ne alakası var, kızım? Bir an sordum işte."
"Her neyse. Neden olduğunu göreceksin."
"Çok hayalperestsin. Ya da çok fazla film izliyorsun."
"Hayır, taş kafa! Sadece seni seviyorum."
"Taş kafa da ne? Ne biçim konuşuyorsun sen?"
"Üzgünüm ama sana en uygun isim bu!"
"Hah, baş belası seni!"
"Benimle atışmak hoşuna gidiyor, kabul et! Yaklaşık bir yıldır peşinden ayrılmadım. Bana alışıyorsun."
"Tanrım, ne çok konuşuyorsun sen!"
"Ah, itiraz etmedin işte!"
"Güzelim, sorunların mı var? Ne oldu be bir anda? Gözlerini neden büyüttün? Hey baş belası, iyi misin?"
"G-güzelim dedin! B-ana d-edin?"
"Ne diyorsun anlamıyorum."
"Çok güzeldi."
"Ne çok güzeldi?"
"Ah, boşuna taş kafa demiyorum işte!"
"Ne oluyor bi' bok anlamadım ki! Hey, yine nereye? Cevap versene! İyi, ne halin varsa gör. Aptal baş belası."
