Symphonian Curse 9: Queen Diamond

Chapter Twenty-Four- Wounds

Chapter Twenty-Four

Wounds

MALALIM na ang gabi nang magising si Julian dahil sa isang masamang panaginip. Agad niyang binalingan ang anak na si Liz na mahimbing na natutulog sa isa pang kama. His dream felt so real. Nagpunta siya sa banyo at naghilamos. Napuno ng pag-aalala ang puso niya para kina S at Pro. He dreamed of S. S was asking for help pero hindi niya alam kung paano ito tutulungan. Matapos maghilamos ay ilang beses niyang kinontak sina S at Pro pero walang ni isa sa mga ito ang sumagot sa tawag niya. Lalo siyang hindi mapakali. Nasa Salamanca pa rin sila at bukas ng hapon ang alis nila ni Liz pabalik ng London. Ang alam niya ay nasa bakasyon din ang dalawang iyon pero hindi sinabi ng mga ito kung saan. Hindi na siya nakatulog ulit. He kept on reaching S and Pro through phone but until dawn, they remained out of reach.

MARAMING naririnig si S sa paligid niya. Mga boses ng mga kuya niya. Boses ni Pro at iba pa. Wala siyang maintindihan sa kanyang paligid. Isa lang ang alam niya, nagigising siya tapos nakakatulog ulit. Ilang beses iyong nangyari. Wala siyang ibang maramdaman kundi init. Sobrang init. Nahihilo siya, nanghihina at kung anu-ano ang nakikita na tila hindi naman totoo. Pinipilit niyang magsalita pero maski iyon ay hindi niya kaya. Gusto niyang itaas ang kanyang mga kamay pero ayaw sumunod ng mga iyon. Para bang hindi na niya pagmamay-ari ang katawan niya.

Then, he found himself soaked in ice cold water. It felt nice, though he wondered why he was there. He can hear Pro's voice talking to him.

"S, please speak," she was pleading. She was crying. Ayaw niya itong umiiyak.

"P...ro," bulong niya habang unti-unting nakakaramdam ng lamig.

"S!" sigaw nito.

"S, naririnig mo ba kami?" tanong ng isang pamilyar na boses. It was Blake. Hindi siya nakasagot. All he wanted was to stay in that ice cold place. Then he passed out again.

FLESH wound was easier to heal but not S' scorching heat. It took them few minutes to touch him because he was literally burning with fever. Ang ordinaryong tao ay mamamatay na sa ganoong lagnat pero hindi si S. He was suffering yet he wasn't dying.

Napaigtad siya nang marinig ang sigaw ng kanyang kakambal. It was a painful scream na tila tino-torture. Nasa loob ito ng isang silid kasama sina Blake, Pro, Armand at ang manggagamot na si Ada. Mahigit isang oras ng naroon ang mga ito at ganoon na rin katagal na naghihirap si S. Napaiyak na lamang siya. It was midnight yet everyone in Villa Contreras was still awake aside from the kids na pinilit na patulugin. Emma was also asleep and safe after being trapped with Paco in the fire. Pareho ng ligtas ang dalawa. Ang iba sa kanila ay sugatan pero nagamot na.

Everytime they hear S screamed, siya at ang mga kuya nila ay lalong hindi maitago ang pag-aalala. Ang iba nilang in-laws ay naroon din nakaabang maliban sa may mga babies. Queen Diamond was silent sitting on the sofa. After few more minutes, lumabas si Ada sa silid kasama si Armand. "Kumusta si S?" agad niyang tanong sa mga ito. "Ayos na ba siya?"

"Kahit papaano ay humupa na ang lagnat niya. He passed out but he's stable," sagot ni Armand. Naluha siya sa tuwa. Napansin niyang parehong basa ang mga ito. Ada looked tired and messy. Gano'n din si Armand.

"Isa siyang primogenito," bulong ni Ada na narinig ng lahat ng naroon sa saka.

"Isa siya sa mga bunso namin," matigas na sabi ni Zee.

"Walang ordinaryong tao na makakaya ang ganoong sitwasyon. Naaapektuhan siya ng apoy pero hindi siya nasusunog. Nagkaganoon siya dahil pinilit niyang apulahin ang sunog, apoy na hindi niya pa kayang kontrolin pero kung bibigyan siya ng pagkakataong sanayin ang sarili–"