[gestopt] Harry Potter the full story

1.2 Wegisweg

POV Rebecca Sky

  Het was ochtend en ik zat aan het ontbijt met mijn moeder. We gingen vandaag met Remus en zijn vader naar de wegisweg om spullen te halen. Aan de ene kant wilde ik heel graag naar Zweinstein maar aan de andere kant moest ik mijn technologie thuislaten want het werkte daar toch niet. Ach maak er maar het beste van en misschien zijn spreuken wel leuker dan social media (kleine kans). Ik en mijn moeder vertrokken met de auto naar Londen.

We liepen door het centrum van de stad en daar was de lekke ketel. We gingen naar binnen en we zagen Remus en zijn vader aan een tafeltje zitten wachten. We liepen naar ze toe en Remus en ik gaven elkaar een knuffel. "Zijn we er klaar voor?" vroeg de vader van Remus. "helemaal" antwoordde ik. we liepen door de achterdeur van de lekke ketel en mijn moeder tikte op een bepaalde baksteen tegen de muur en de muur schoof open. Mijn mond viel open en ik zag dat Remus net zo verbaast was als ik en we liepen de straat in. " we gaan eerst even ons geld ophalen' echt de vader van Remus. We lopen naar de tovenaars bank: GOUDGRIJP. Als we naar binnen gaan is het helemaal stil. We lopen naar het einde van de gang en we staan voor een hoge balie met een werkende (lelijke) kobold er achter. "Waar kan ik u mee van dienst zijn?" vraagt de kobold zonder op te kijken van zijn werk. "Kluis 146 en 891 willen we bezoeken." zegt de vader van Remus. "sleutels" Mijn moeder legt een sleutel op de balie net als meneer Lupin. 5 minuten later zitten we in een soort achtbaan onder de grond op weg naar onze kluis. Ik zie Remus een beetje misselijk worden, hij heeft hoogtevrees weet ik. Eenmaal aangekomen bij de kluis van de Lupins stappen we uit. de kluis gaat open en meneer Lupin pakt het nodige geld. We stappen weer in de achtbaan en we komen aan bij onze kluis. Alsook ook mijn geld gepakt heb gaan we terug naar de begane grond. "weet je wat, hier is het geld en gaan jullie zelf maar spullen halen."zegt mijn moeder "Wij vermaken ons wel in het café daar."zegt meneer Lupin en wijst naar een klein cafétje.

Daar lopen we dan, Remus en ik op weg naar Olivander's toverstokken winkel. Als we naar binnen gaan zien we net een meisje met knal rood haar haar toverstaf betalen. Ze draait zich om en loopt bijna tegen me aan. Ze glimlacht en loopt naar buiten. "ah meneer Lupin en mevrouw Sky eindelijk, ik verwachtte jullie al." hoor ik van achter de rekken met stokken komen. Er komt een man tussen de rekken vandaan, hij heeft wit haar en ziet er redelijk oud uit. Hij legt 2 doosjes neer, hij opende eerst het ende doosje en dan de ander. "meneer Lupin pak jij die linker staf maar even en mevrouw Sky de rechter." zegt Olivander. Braaf doen we wat ons gezegd word. Remus geeft een zwaai met de stok en de ladder waar Olivander een minuut geleden nog op stond brak doormidden. We schrokken en Remus legde de staf voorzichtig terug op het bureau. Ergens vond ik het wel grappig dus ik gaf ook een zwaai aan de staf. De ruiten achter ons braken kapot en ik lachte keihard. Olivander keek me met een doodse blik aan en ik stopte meteen met lachen. Hij liep naar achter en Remus fluisterde in mijn oor: Als je dat op school ook zo doet ben je meteen het lievelingetje. Ik hield mijn lach in want Olivander kwam terug met 2 nieuwe doosjes. We pakte de stokken en ik gaf als eerste een zwaai. Alle papieren vlogen van de tafel en Olivander zuchtte. Toen gaf Remus weer een zwaai maar er gebeurde niets. "ah 10, 25 centimeter, Cipreshout, eenhoorn haar als kern." zij Olivander. "7 galjoenen graag." Remus betaalde en borg zijn staf op in zijn tas. Olivander gaf me nog een staf en ik hoopte dat er deze keer niets kapot ging. Gelukkig er gebeurde niets op een heel gelukkig gevoel na. "hè hè eindelijk" zuchtte Olivander Ik betaalde en we liepen de winkel uit. "Die man heeft ook geen leven." zij ik. "heel je leven lang staffen verkopen ik moet er niet aan denken." "Dat is nou de reden waarom ik oplet in de les Rebecca." zij Remus. "Ik denk dat ik je voorbeeld nu toch maar eens een keer moet gaan opvolgen." " En dat moet ik geloven? Mensen mensen een exclusief nieuwsbericht Rebecca Sky gaat leren!" Riep Remus. We lachten maar ondertussen werden we bijna omver gelopen door een jongen met zwart haar gevolgd door een mevrouw mer zwart gekruld haar die niet erg blij keek. "Sirius Orion Black nu hier komen!" riep ze. "Zo, weten we ook weer hoe die jongen heet." zei Remus. terwijl ik in mijn oor wreef. "Wat zei je? ik geloof dat ik doof ben."

We gingen onze uniforms laten maken. "OMG! ze maken hier kleding helemaal op maat!" riep ik. "eh Rebecca, ik wil je droom niet verstoren maar ze maken alleen deze uniforms." "O.....wist ik wel." We gingen zitten op de krukjes en onze maten werden opgemeten. Naast ons zat een jongen met zwart haar en een bril te praten met de jongen genaamd: Sirius Orion Black. daarnaast zat een blonde mollige jongen mee te luisteren met de jongens. Aan de andere kant van mij zat het roodharige meisje dat tegen me aan was gelopen. Ze praatte met een jongen met (ja ook zwart) vettig haar. Het meisje draaide zich om en zei: "Hoi ik ben Lilly Evens." "Hey, ik ben Rebecca Sky." antwoordde ik. "Ga jij ook naar Zweinstein?" vroeg ze. "Yep, Zweinstein de enige echte." Leuk je ontmoet te hebben, ik hoop dat we elkaar nog eens zien. zei ze. Zij en de jongen stonden op en gingen de winkel uit. "Dat heb je maar weer goed voor elkaar hoor."Zei Remus vanachter. "De school is nog niet eens begonnen en jij kent iedereen al." "Remus, dat heet sociaal doen." Social media, kuchte hij. De waarschijnlijke moeder van de jongen die op de vlucht was kwam binnen. "Nou, Sirius ben je klaar met met bloedverraders praten?" De jongen keek geschokt maar hij stond op en liep achter zijn moeder aan. We waren eindelijk klaar dus gingen we onze boeken halen en naar het café waar onze ouders zaten.

We kwamen het café binnen en we zagen onze ouders zitten. "En, is het gelukt?" vroeg mijn moeder. "Mam je weet tocht dat alles mij lukt." ze lachte en ze zei: "Wij hebben voor jullie een huisdier gekocht." Mijn moeder haalde een kooi tevoorschijn waar een uil in zat. Het was heel mooi, hij had licht bruine veren met een witte buik. "ik noem haar.........Liza, dat is lekker simpel" de uil kraste. Remus had ook een uil gekregen, deze was donker bruin en ietsje groter dan Liza. "Wat dacht je van Romulus?" zei Remus. "Uniek."zei zijn vader en hij glimlachte.

We bleven eten bij Remus (lasagne) en daarna gingen ik en mijn moeder naar huis. Weet je, ik denk dat ik het wel even vol ga houden zonder technologie op Zweinstein.

WEER EEN HOOFDSTUKJE ERBIJ. SORRY DAT HET ZO KORT IS MAAR IK ZAL PROBEREN DE STUKJES STEEDS LANDER TE MAKEN.

VEEL LEESPLEZIER!!!