[gestopt] Harry Potter the full story

1.21 examens

Deze video hoef je niet halverwege de tekst aan te zetten. Alleen als je extra zielige muziek er onder wilt kan je dit filmpje afspelen (ik vind het zo'n leuk liedje!)

POV Remus

Deze week waren de examens en ik heb me kapot geleerd. James en Rebecca hebben niets anders gedaan dan mij en Lilly storen. Sirius zit al een tijdje (5 uur) bij Regulus aan zijn bed op de ziekenzaal. Het was ochtend en we liepen met zijn zessen naar beneden voor het ontbijt. "Vandaag hebben we kruidenkunde en astronomie examen." zei ik. "Echt waar! O, dat is kut. Ik heb niet geleerd." zei Rebecca. "Wie wel?" vroeg James. Ik en Lilly deden langzaam onze handen omhoog. "Waneer dan?!" vroeg James weer. "Alle momenten die je ons probeerde te storen." antwoordde ik. "Oooh, daarom heeft Lilly me bijna knok out geslagen met een schaakbord." zei James en grijnsde groot. "Mag ik even de aandacht?" vroeg Perkamentus ineens. De zaal werd stil en keek naar de leraren tafel. "Ik ben bang dat dat ik jullie iets moet meedelen. Zoals jullie allemaal wel gemerkt hebben is er tijdens de afgelopen zwerkbal wedstrijd iemand uit de lucht gevallen, Regulus Black. Dat was als afleiding bedoeld zodat wij daar bleven en niet de school in kwamen. Maar gelukkig is het plan van de boosdoener niet gelukt. We hebben hem aangetroffen in de prijzenkamer en hem naar Azkaban gebracht. Bedankt voor het luisteren." zei Perkamentus kalm. "Kan je niet beter dooddoener zeggen!" riep Lucius ineens door de zaal. Perkamentus draaide zich om en keek hem geschokt aan. McGonegal stond op en zei rustig: "Meld u zich na het ontbijt maar in mijn lokaal." Lucius ging weer zitten mopperde en beetje. "Dus we hebben nu geen last meer van K.C.!" riep James vrolijk en gooide zijn armen in de lucht. Sirius stond gestrest op en riep: "Jij hebt makkelijk praten!" Hij liep de grote zaal uit. James keek hem schuldig na. "Komt door Reg, het is niet jou schuld James." zei Becca en sloeg een arm om hem heen. "Ik ga hem we halen." zei en ik stond op.

Ik liep snel de grote zaal uit maar ik zag Sirius nergens. Ik rende snel een verdieping omhoog, naar de ziekenzaal waar Reg lag. Regulus lag nog steeds stil op bed, ergens snapte ik Sirius wel. Sirius was hier niet, misschien in het kantoortje van madame Plijster. Ik wilde daar net heen lopen tot ik gekreun achter me hoorde. Ik keek om en zag dat Regulus zijn ogen probeerde te openen. Ik liep naar hem toe en ging naast zijn bed staan. "Regulus?" vroeg ik zachtjes. Het was hem gelukt zijn ogen te openen en keek verward om zich heen. "Ja, wat is er... waar ben ik? Wie ben jij?" vroeg hij snel. "Rustig, ik ben een vriend van Sirius. Je bent op Zweinstein." zei ik kalmerend. Reg ging tegen zijn rugleuning aan zitten en keek me aan. Ik zag een blik in zijn ogen, hij kon ieder moment in huilen uit barsten. "W-waar is Sirius?" vroeg hij, zijn stem haperde. "Goeie vraag, ik was net naar hem op zoek. Hij maakt zich heel veel zorgen over jou." zei ik. Op dat moment rolde er een traan over zijn wang, hij keek naar beneden en zei: "Ik heb dit nooit gewild, ik weet niet of ik hem ooit nog kan aankijken." snikte hij. Op dat moment keek ik hem strak in zijn ogen aan en zei: "We weten wat er is gebeurt en we weten dat het niet jou schuld is." Regulus snikt nog een keer en veegde toen zijn tranen weg. "Waar is K.C.?" vroeg hij. "Op een plek waar hij dit nodig zal hebben." zei ik en ik hield een reep chocolade uit mijn zak. Eerst keek hij me vragend aan maar toen glimlachte hij. "Hier, kan je daar even mee doen?" vroeg ik terwijl ik hem de chocolade gaf. Hij knikte zachtjes en vroeg toen: "Welke van de vier vrienden ben je eigenlijk?" Ik grinnikte even en zei toen: "Remus Lupin. Is het goed als ik nu je broer ga zoeken?" Hij glimlachte en nam nog een stukje chocola.

Ik rende door de gangen opzoek naar Sirius. Ik moest wel opschieten want over een uur zouden we de kruidenkunde toets hebben. Eerst ging ik naar de leerlingenkamer op de 7e verdieping. Dat was verspilling van mijn tijd want daar was hij niet te vinden. Ik liep langs het schilderij van Barnabas de onbenullige toen ik ineens zacht gesnik hoorde. Ik stopte met lopen en probeerde te horen waar het vandaan kwam. Ik heb redelijk goede oren, maar ik meende te horen dat het vanuit de muur kwam. Ik luisterde nog een keer goed en ik wist het toen zeker. Ik bedacht me ineens dat er achter die muur helemaal geen ruimte zit. "Bedenk het maar en je zult het vinden." zei de man op het schilderij. Ik keek het vragend aan. Ik heb nu geen tijd voor raadsels, dus ik besloot het op de simpele manier te doen. "Sirius?" vroeg ik. Meteen werd het stil. "Ik weet dat je daar zit, als je daar nu niet uit komt blaas ik deze muur op." dreigde ik. "Kom al." hoorde ik Sirius snel zeggen. Hij kwam naar buiten en zijn ogen waren helemaal rood. "Zeg maar niets." zei hij snel. "Reg is wakker..." zei ik. "Wat! Kan ik er heen?" riep hij. "Ik weet niet of dat een goed idee is, hij is nog zwak. Maar ik heb met hem gepraat en hij voelt zich erg schuldig." zei ik terwijl ik Sirius aan zijn kraag terug trok. Hij veegde zijn tranen weg en keek me recht aan. Het viel me op dat Sirius en Reg de zelfde ogen hebben. "Wat was het laatste wat je hem zag doen?" vroeg hij. "Hij at een stuk chocolade en ik kon aan hem zien dat hij aan jou dacht." zei ik. Sirius beet op zijn onderlip en zuchtte. "Ooit word zijn goedheid nog zijn dood." "Het komt goed, hij is niet zwak. Laten we even naar de rest gaan om te melden dat je nog leeft." zei ik.

*****s'avonds*****

POV Sirius

We hebben net de astronomie toets gedaan en het is laat. Ik was nog steeds niet bij Reg lang geweest dus zouden we dat nu doen. Toen ik de ziekenzaal in liep, zag ik Reg rechtop in bed zitten met een boek. Ik rende naar hem toe en sprong bij hem op bed. Ik gaf hem een knuffel. "Ook goed om jou weer te zien." zei Reg. Ik liet hem lopen keek hem aan. Hij zag er redelijk goed uit (voor iemand die van 500 meter uit de lucht is gevallen). "Ik dacht dat je dit niet zou overleven." zei ik. Hij glimlachte. "Dan ben ik toch sterker dan ik lijk." zei hij. "Heeft deze gestoorde vrouw hier je nog vreemd voer gegeven?" vroeg ik. We lachte en hij antwoordde: "Iets waar je van opknapt en wat het meeste geholpen heeft is tocht wel de chocola." We keken allemaal naar Remus, die keek naar achter endeed alsof we niet naar hem keken. We begonnen te lachen. "McGonegal is ook al langs geweest, ze is heel erg aardig. Ze zei dat ik tegelijk met jullie mee naar huis mocht." zei Reg. "Dat is geweldig!" riep ik. "Dan mag je hier dus nog twee weken zijn! 1 week hebben wij examens en de andere week is een feest week!" Hij lachte en zei: "In die week examens moet ik gewoon hier op de ziekenzaal blijven hoor." "Maar waar ga je daarna slapen?" vroeg James. Ik wilde net iets antwoordden maar James was me voor. "Begrepen! Ik ga naar professortje witbaard!"

----------------------------

hoi

ik had even zin om zielig te schrijven, dus hier is het nieuwe hoofdstuk!

Lauren J.