[gestopt] Harry Potter the full story

1.25 problemen

POV Remus

Wat een sukkel. Je duikt toch niet zomaar het water in. "James kan wel erg lang zijn adem inhouden, vind je niet? Remus." zei peter die over de rand van het meer zat te kijken. "Is hij nog niet boven gekomen dan?" vroeg ik. Ik moet echt wat minder lezen, zo komen die jongens nog een keer om. "Hoe lang is hij nu onder?" vroeg ik en ik ging naast Peter aan de rand van het meer zitten. "Dit water is veel te donker om doorheen te kijken." zei ik. "Wat is er aan de hand?!" riep iemand ineens achter ons. Peter en ik schrokken ons dood en vielen voorover het water in. Rebecca stond op de rand en lachte. "Niet leuk Becca." zei ik boos en klom het water uit. "Waar zijn James en Sirius?" vroeg ze. "James is aan het verdrinken en Sirius... ik heb geen idee." "Dit is eigelijk best lekker water." zei Peter en hij zwom een paar rondjes. "Peter waag het niet om..." zei ik maar het was al te laat. Peter dook onder water. Ik sloeg mijn hand tegen mijn voorhoofd. "Nou Rebecca, ik denk dat we van ze af zijn." "Ze halen vast weer een grap met je uit. Zal ik even kijken?" zei ze. "Rebecca, als er hier iemand is die zwemlessen nodig heeft, ben jij het wel." Ze keek nep beledigt en ik stond op. "Ik kan er ook niets aan doen dat katten niet van water houden." zei ze. "Laten we hulp halen." "Wat nou als ze weer opduiken?" "Dan blijf jij hier en ga ik iemand halen." zei ik. Rebecca knikte en ze ging tegen de boom aan zitten. Ze haalde haar oortjes tevoorschijn. Ik liep hoofdschuddend weg. Ik rende een beetje en bedacht ondertussen naar wie ik zou gaan. Ik ga wel naar de professor van verweer tegen zwarte kunsten.

Ik stormde haar kantoor binnen en riep: "Professor we heb u nodig!" Ze keek me verbaast aan en het viel me nu pas op dat er nog iemand zat. "Meneer Lupin, ik ben even bezig." zei ze. "Ik denk dat u dit belangrijker vind." "Ga dan maar even rustig zitten." "Daar hebben we geen tijd voor! er zijn een aantal leerlingen aan het verdrinken in het zwarte meer!" Nu schrok ze. "Wie? Sirius ook?" vroeg het meisje dat op de stoel zat. "Nee die is alleen vermist, Emma." zei ik. Ze schrok en staarde voor zich uit. "Beng me er heen." zei de professor. "Ik ga mee." zei Emma.

We kwamen weer aan bij het meer en daar zat Rebecca weer aan de rand van het water met een briefje. "Ze leven nog..." zei ze. Ik las het briefje:

Jullie zullen wel in paniek zijn.

Ze leven nog hoor maar er is maar 1 persoon die ze kan komen redden.

Je moet geluk hebben als je haar kent.

Emma Jackson

Ik keek naar Emma en dat deden de anderen ook. Emma staarde naar het briefje en daarna naar de professor. "Je moet niet gaan, het is vast een val." zei Rebecca. "Als het moet ga ik." zei ze. "Nee, meisje. Je gaat niet." zei de professor. "Ik haal meer hulp en jullie blijven hier wachten en halen niets uit." Ze liep weg en wij bleven met zijn drieën achter. We wachtte tot ze uit het zicht was. Emma keek nog een keer om en dook het water in. "Emma!" riepen Rebecca en ik tegelijk. Wij keken elkaar aan. Kan het nou nooit eens normaal lopen?

POV Sirius

Mijn hoofd bonkte en ik was duizelig. ik lag op een koude natte grond en het was erg vochtig. Ik opende mijn ogen en ging rechtop zitten. Meteen voelde ik weer een steek in mijn achterhoofd. Iets moest me wel erg hard geraakt hebben. Ik keek om me heen en ik zag dat ik in een soort kooi zat. Alleen buiten de kooi was WATER! in het hok zelf was het droog maar daarbuiten was gewoon water! Je zag gewoon de vissen zwemmen en het zeewier heen en weer gaan. Naast mij lag iemand. "Narccisa?" Ik probeerde haar wakker te schudden. Langzaam opende ze haar ogen. "Sirius? Waar zijn we?" Haar haar en kleding was helemaal doorweekt net als het mijne. "Weet ik niet." zei ik. Ze ging rechtop in de kleermakerszit zitten en greep naar haar arm. "Au!" er zat een grote wond op haar arm. "Wacht, dat kan ik genezen." zei ik en zocht in mijn zakken naar mijn staf. "Nee, hè! Ik ben hem kwijt." Ik zuchtte en stond op. Ik liep naar de tralies en stak mijn handen in het water. Nu mijn handen vochtig waren liep ik terug naar Narccisa. "Dit kan een beetje prikken." Ik legde mijn handen op haar wond en ze schrok even. "Dat prikt inderdaad. Waarom doe je dat?" "Dan ontsteekt het niet." Ze hield even diep adem en stond op. In de verte zag ik hoe er een paar mensen aankwamen gezwommen. De kooi ging aan de bovenkant open en er vielen een paar mensen naar binnen. "James? Peter?" James' enkel en rug lagen helemaal open. Peter had een wond op zijn schouder. "James, Jamie, James!" zei ik terwijl ik James wild door elkaar schudde. Hij werd niet wakker. Ik keek Narccisa wanhopig aan. Ik hoorde een harde hoge gil en zag een gek wezen voor de tralies.

-------------------

hey

ik hoef nog maar een paar hoofdstukken te schrijven en dan is dit jaar al afgelopen

alleen...jullie kennen Sofie toch?

ooit (in een laat jaar) word zij een faunaat en ik twijfel nog welk dier ze moet zijn. 

hier is mijn lijstje:

1. konijn

2. vos

3. woestijn-vos

4. uil

5. zo'n klein aapje

zet in de reacties welke jullie vinden dat ze moet zijn

(haar karakter: lief, beetje gevoelig, mooi, slim, kan in elk mens alle goede punten opnoemen maar als je haar de slecht punten vraagt weet ze het niet)

tnx!

Lauren J.