[gestopt] Harry Potter the full story

1.26 meerminnen

POV James

Ik voelde pijn. Heel veel pijn. Vooral op mijn rug. Ik probeerde wat rustiger adem te halen maar de pijn bleef in mijn rug steken. Ik hoestte een paar keer en probeerde mijn ogen te openen. "Jongens, hij komt bij!" "WAT!" ik hoorde hoe iemand met een smak naast me op de grond viel. Het lukte me eindelijk mijn ogen open te krijgen en ik keek als eerste wie er naast me was gevallen. Voor ik dat gezien had hing er al weer iemand om mijn nek. "Jamie, ik dacht dat je nooit meer bij zou komen!" moeizaam maakte ik hem van me los. "Sirius? Waar was je?" Sirius zuchtte. "Eerlijk gezegd, ik heb geen idee." Op dat moment kreeg ik weer een steek in mijn rug. Sirius ging trots staan en beval: "James Potter, u bent gewond en daarom verzoek ik u nu op uw buik liggen!" Is hij gek of zo? "Waarom zou ik..." "Doe maar wat hij zegt. Het hielp bij mij ook." zei Narccisa en ze weest naar haar arm. Ze had daar een wond net als ik alleen dan schoner. Ik ging op mijn buik liggen. Ik voelde hoe er een vloeistof over mijn rug heen stroomde en het prikte heel erg in mijn wonden. "Klaar." zei Sirius en ik ging rechtop zitten. "Wat heb je gedaan?" vroeg ik. "Je kan het zien. Ik moet het ook nog met je enkel doen." antwoordde hij en hij liep naar de rand van de kooi. Hij stak zijn handen naar buiten. Hij trok ze gelijk weer naar binnen en liep naar me toe. Hij goot het water wat hij in een kommetje gedaan had over mijn gewonde enkel. Het prikte weer. "Waarom deed je dat?" "Dan ontsteekt het niet." zuchtte hij. "Waar zijn we?" vroeg Peter. "Ergens onderwater in het zwarte meer." zei Narccisa. "Is er nog iets speciaals gebeurt?" "Nee, we waren op zoek naar jou, Sirius." zei ik. "Wie zijn 'we'?" Ik grijnsde. "Ik, Peter, Remus, Rebecca en Emma. Ze zocht je want ze wilde haar excuses aanbieden." "M-maar ze liep weg..." "Daar wilde ze ook haar excuses voor aanbieden, sukkel!" Hij was stil en staarde voor zich uit. "Duuuuusssss...hebben jullie al geprobeerd hier uit te komen?" "Nee, we weten dat dat niet gaat lukken. En hoe wil je zo lang je adem in houden?" zei Sirius.

We zaten nu al een tijdje te wachten tot iemand een idee kreeg. "Jongens, ik denk dat we bezoek krijgen." zei ik. Ik keek het water in en zag dat er iemand kwam aangezwommen. Het persoon was alleen en het bewoog niet als een meermin. Het had iets om zijn hoofd, iets wat er uit zag als een bubbel. Het kwam dichterbij en ik zag dat het een meisje was. Haar haar zat vast in een knot en het was donker gekleurd. "Emma!" riepen Sirius en ik in koor. "Wat doe je hier?" vroeg ik. Ze zwom nu voor de kooi en richtte haar staf op ons. Ze zei iets maar door die bubbel hoorde ik het niet. Er schoot een straal door het water tegen de kooi aan. Ik hoorde een grote explosie en toen het zand was weggetrokken zag ik dat er niets gebeurt was. Emma watertrappelde verbaast voor de kooi. De knal had de meerminnen wakker gemaakt en kwamen in een grote groep aangezwommen. Ze schreeuwde hoog en hard. Ze vielen Emma aan en probeerde haar in toom te houden. Eén van de meerminnen pakte haar staf af. Emma trapte om zich heen maar ze moest wel uitkijken dat de meerminnen haar luchtbol niet kapot staken met hun drietanden. Toen het er op leek dat Emma ging verliezen werd één van de meerminnen in haar rug geraakt door een spreuk. Er kwamen twee mensen aangezwommen. "REMUS EN REBECCA!!!" juichten we allemaal in koor. Ze schoten als een pijl door het water en binnen een paar seconden waren ze hier al aangekomen. Rebecca mompelde iets en er schoot een felle, blauwe lichtstraal uit haar staf. Iedereen (inclusief Emma) werd naar achteren geblazen. De meerminnen sloegen op de vlucht en Emma kwam weer terug gezwommen. Sirius wees naar boven om aan te wijzen dat daar de opening zat. Ze zwommen naar boven en probeerden het luik open te trekken. Dat lukten niet en Remus gebaarde dat ze naar achter moesten gaan. O o. Dit kan niet goed aflopen. Er volgde een aantal knallen (ja zelfs onder water hoorde je ze) en het luik was open. Gek genoeg stroomde het water niet naar binnen. Remus en de meiden sprongen naar binnen en hun luchtbellen knapten. "Hoe wisten jullie waar we waren?" was het eerste wat ik vroeg. "Nou, jij en peter moesten wel in het meer zitten want jullie waren niet boven gekomen. En we wisten niet eens dat Sirius en Narccisa hier zaten." zei Remus. "Narccisa, hoe lang heb je hier met deze jongens gezeten? Ik heb zo veel medelijden met je!" zei Rebecca en ze liep naar Narccisa en gaf haar een knuffel. Ik rolde mijn ogen. Meiden...

POV Sirius

Ik stapte voorzichtig op Emma af. "Ik had niet gedacht dat je zo dapper kon zijn..." Ze lachte. "Dat hoor ik wel vaker. Sorry nog van het feest. Ik had een probleem wat ik snel moest oplossen. Ik hoop dat je nu niet denkt dat ik je niet aardig vind." Ik schudde mijn hoofd. "Ik vind je eigenlijk wel meer dan aardig. Je was de eerste die ooit vanzelf naar me toe is gekomen." zei ze en ze werd en beetje rood. "O, ik eeeeh....vind jou ook wel eeeeh...leuk..." zei ik en ik voelde dat ik ook rood werd. De anderen leken het niet door te hebben. "Is het aan?" vroeg ik onzeker. Ze kwam dichter bij en gaf me een kus op mijn wang. Ze knikte. YESSSSSSSSSSSS!!!!!!!!! Ik voelde me zo blij van binnen! "Nee, zeg dat het niet waar is!" zei Narccisa ineens en ze probeerde haar enthousiasme in te houden. Nu keek de rest ook naar ons. We waren allebei knalrood en staarden naar de grond. "Ik zeg niets! behalve........GOED ZO SIRI!!!!" riep James. "Ja eeeeeh hoe gaan we hier weg?" vroeg ik snel. Remus grijnsde en sprak een bezwering over ons allemaal uit en we stegen op. We zwommen door het water en ik hield Emma's hand vast.

*****laatste avond*****

POV Rebecca

Ik liep met Lilly en Alice naar de grote zaal voor het avondmaal. Morgen zouden we allemaal weer op de trein stappen en naar huis gaan. Er zat al een jaar Zweinstein op. Ik ben trouwens zo blij dat Sirius en Emma hebben! Nu is het voor mij NOG makkelijker de weddenschap met Remus te winnen. We gingen aan de Griffoendor tafel zitten naast de jongens. Sirius staarde naar de Tafel van Huffelpuf. Ja, Emma was Huffelpuf. "Leerlingen! Er zit weer een schooljaar op!" riep Perkamentus. "We gaan nu de stand bekijken van de afdelingen! Op de vierde plaats: Zwadderich met 345 punten!" Yes! Zwadderich was laatste. Er werd geapplaudisseerd en de mensen van de Zwadderich tafel waren zelf niet erg trots. "Op de derde plek: Griffoendor met 389 punten!" O, derde. Dat is jammer. "Op de vierde plaats: Ravenklauw met 432 punten!" Dat had je wel kunnen verwachten dat zijn de braafste kinderen. "En op de eerste plaats...geef ze een groot applaus: Huffelpuf met 599 punten!" Ik klapte best hard voor mijn doen en de Huffelpuf tafel ging uit zijn dak. De zaal werd versiert met gele vlaggen. Er verscheen een buffet en we begonnen te eten.

*****na het eten*****

We waren op weg naar de 7e verdieping toen Emma hijgend achter ons aan kwam gerend. "Hey, er is nu in onze leerlingenkamer een overwinnings feest. Willen jullie mee?" Ik keek naar Lilly en de jongens. "Tuurlijk!"

"Zijn we nu niet opweg naar de keukens?" vroeg James halverwege de rit. "Zitten de keukens hier?" vroeg Emma. Ik stootte James aan. "Ik dacht dat ik dat hoorde." Emma hield haar schouders op en wees een schilderij aan met een stilleven. "Vinculum." Het portret zwaaide open en we liepen naar binnen. Er was een heel feest aan de gang mar het viel me op dat er niet eens muziek op stond. De kamer was gevuld met allemaal grote ligstoelen en er was veel ruimte. Er werd luid gejuicht en er werd ook van alles gedronken. Ik haalde voor de zoveelste keer dit jaar, mijn muziekbox tevoorschijn en zette hem in een hoek van de kamer. Ik zette de muziek aan. Het was even stil maar toen begon iedereen te springen en te dansen. Ik zeg het je, als deze avond mee had geteld het Huffelpuf NOOIT gewonnen.

-------------------------

hey

ik wist dat ik iets speciaals aan Emma moest doen, maar wat?

Ik weet het nu en ik word er zo verdrietig van...(maar ja het moet)

laat maar, ik wil niet spoilen.

P.S. Ik heb de NL Curset Child uit! Hij is zooooo leuk!

Lauren J.