1.16 Black with green eyes

44 3 1
                                    

POV Rebecca

Sirius staarde me aan, recht in mijn ogen. "Hallo...aarde aan Sirius." zei ik terwijl ik met mijn vingers voor zijn ogen knipte. Hij schrok wakker en knipperde met zijn ogen. "Zei je wat?" "Je staarde Becca aan..." zei James op een toon van: moet-je-me-iets-vertellen. "Kom Remus, je zei de we je moesten redden dus dat doen wij wel." zei ik om het moment te breken. Remus liep snel naar ons toe. We liepen met zijn drieën door de gangen. "Waar hebben we je eigenlijk van gered?" vroeg Lilly. "Ze gingen een wedstrijden doen wie het sterkste was." zuchtte Remus. "Geen dank." zei ik. "Maar ik denk dat ik deze weddenschap nog wel eens kan winnen." zei Remus, hij grijnsde. Ik gaf hem een dode blik, "Als ik een weddenschap doe, win ik hem." zeg ik.

*****'s avonds*****

Ik lag alleen op bed, te staren naar het plafond. Vind ik Sirius leuk? Nee, natuurlijk niet! Maar hij is wel knap. Uiterlijk doet er niet toe. Waarom staarde hij dan naar mij? Misschien dacht hij dat ik iets achter hield. Dat is natuurlijk ook wel zo, maar het is gewoon te leuk om daar grappen mee uit te halen om het te vertellen. Er werd geklopt op de deur van onze slaapzaal, ik was de enige die nog wakker was dus ik moest wel open gaan doen. Ik stapte uit bed in mijn sloffen (zwarte katjes! zo schattig). Ik opende de deur, maar er stond niemand. Ik keek om me heen en ik zag een schaduw de hoek om gaan. Ik liep de slaapkamer uit, achter de schaduw aan. Ik zag de schaduw door het portret gat de leerlingenkamer uitgaan. Ik liep er achteraan (Geen goed idee), de schaduw leidde me door alle gangen van Zweinstein. Na een tijdje lopen kwam ik uit in een klaslokaal. Het persoon stond in de hoek stil. "Wie ben jij?" vroeg ik zachtjes. Hij kwam uit de schaduw gestapt, ik zag nu pas wie het was. "Sirius?" zei ik verbaast. "Waarom ben je hier naartoe gegaan?" Hij hield een gouden amulet omhoog, het had de vorm van een leeuw. O nee, PYRIET! "Jij luistert nu alleen maar naar mij, je vertelt aan niemand dat je mij gezien hebt of wat ik nu met je doe." zei hij. "Jij lokt hem naar mij toe!" zei hij en ik wist meteen wie hij bedoelde.

*****ochtend*****

POV Remus

Ik was opgestaan met de jongens en we waren gaan ontbijten. "Waar is Rebecca?" vroeg James aan Lilly die voorbij kwam lopen. "Weet ik niet ik heb haar vanochtend niet gezien." antwoordde ze. Ik zag Sirius naar zijn eten staren. "Heb je wel geslapen?" vroeg ik aan hem. Hij schrok wakker en zei: "Nee, niet echt." "Heb je nachtmerries gehad Siri?" vroeg James op de baby manier. Sirius keek hem boos aan. "Over weerwolven zeker." zei hij geïrriteerd. Ik nam snel nog een paar happen toast. "Maak je geen zorgen Reems, ik droomde niet over honden." zei Sirius. "Ik droomde over de ogen van die zwarte panter." ik keek hem verbaast aan. "Zwarte panter?" "In het krot gister, was een zwarte panter die ons redde." zei James. "O, dat kan niet toch?" zei ik. "We hebben geen idee wat hij daar deed, maar hij was wel knap, volgens Sirius." zei James met een grijns naar Sirius. Ik grinnikte, de weddenschap met Rebecca pakt beter uit dan ik dacht.

We wilden net opstaan om naar de les te gaan, tot we Rebecca ineens zagen. Ze stond bij Lucius en Severus. We liepen naar haar toe want ze was waarschijnlijk weer ruzie aan het zoeken. "Becca, kom je mee?" vroeg James aan haar. Ze keek ons vreemd aan en zei toen: "Geef me een reden waarom ik met JULLIE mee zou gaan." We stonden verbijsterd. "Nee? geen reden? Dan ga ik met Lucius mee." zei Rebecca en ze liep weg met Lucius. Severus bleef achter en je verwacht wel dat James en Sirius hem gingen ondervragen. "WTF hebben jullie met haar gedaan!?" vroeg Sirius niet erg kalm. "Rustig. Ze kwam vanochtend naar ons toe en zij dat jij haar had verraden, ze wilde je nooit meer zien." zei Severus snel. "Jongens, laat hem nou gewoon gaan." zei ik. Sirius en James lieten Severus los, die liep naar Lilly. "Verraden? Wat heb ik gedaan dan?" vroeg Sirius. "Dat moet je haar zelf vragen." zei ik. "Maar als jullie het niet erg vinden ga ik naar transfiguratie, we hebben al een les gemist."

POV Sirius

Remus had gelijk, ik moest het haar zelf vragen. Ik heb besloten om het in de pauze te vragen. Ik liep naar Rebecca (die weer bij de zwadderaars stond), ik tikte haar op haar schouder. Ze zuchtte en draaide zich om. "Wat?" zei ze. "Kan ik je alsjeblief alleen spreken?" vroeg op mijn aller liefst. Ze zuchtte weer en liep mee. "Vertel me alsjeblieft wat ik gedaan heb." zei ik. "Je wilt weten wat je gedaan hebt? Dan houd ik het kort. Weet je zeker dat je dat amulet bent kwijtgeraakt?" "Ja, natuurlijk. waarom zou ik daarom liegen?" zei ik. "Vertel jij dat maar." zei ze, ze keek me recht in mijn ogen aan. Ik verdronk weer in haar ogen, maar er was iets anders. "Als ik zeg dat ik zeker weet dat ik het heb afgegeven, vertel je me dan wat ik gedaan heb?" Toen bedacht ik het ineens. Als ze vraagt of ik dat amulet echt heb afgegeven heeft iemand het misschien wel op haar gebruikt. "Je hebt me gedwongen je broertje te dwingen om tegen zijn ouders te schelden." zei ze. Ze draaide zich om en liep terug naar Lucius, ik bleef staan en keek haar na. De jongens kwamen naar me toe. "En?" vroeg James. Zonder hem aan te kijken rende ik weg, weg van de mensen, weg van alles, weg van Rebecca. 

---------------------------

hey

kort hoofdstukje maar wel erg belangrijk.

P.S. sorry als er spelfouten staan, ik probeer altijd nog een keer te kijken,

maar ik kijk ook wel eens over een woord heen.

Lauren J.

[gestopt] Harry Potter the full storyWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu