That Boy

Jens

Ondertussen is school gedaan, ik hoop met heel mijn hart dat mijn vader niet thuis is. Mijn lichaam doet overal nog pijn.

Ik moest dus steeds langzaam wandelen of rustig gaan zitten. Ik ga op mijn fiets zitten en pers mijn lippen of elkaar, man dit doet pijn.

Ik fiets op een rustig tempo naar huis. Als ik thuis kom zet ik mijn fiets aan de kant en open de deur. Geruisloos ga ik naar mijn kamer en plof op mijn bed.

Ik doe mijn jas uit en leg het op mijn bed, ook doe ik een trainingsbroek aan en een los shirt. Op mijn sokken ga ik zo stil mogelijk naar beneden.

Ik gluur langs de muur en zie tot mijn geluk mijn vader niet. Ik stap de woonkamer verder in en dan zie ik mijn moeder staan.

'Mam' zeg ik stap naar haar toe. 'O mijn jongen toch' mompelt ze en trek me in een knuffel. 'Ik moet je iets zeggen' fluistert ze zwak en gaat zitten.

Ik ga ook naast haar zitten en pak haar hand vast. 'Ik ga scheiden van je vader' zegt ze. Mijn hart slaat een slag over.

'M-Mag ik mee?' vraag ik hoopvol. Ze kijkt me droevig aan. 'Ik wou de voogd winnen, maar je vader had een goede advocate, hij heeft al mijn fouten tegen mij gebruikt' zegt ze.

'Maar je kon toch zeggen dat hij mij sloeg?' vraag ik stil. Ze weet wat mijn vader allemaal met me doet maar ze kan er ook niks tegen doen.

'Hij heeft het allemaal ontkent en de rechter geloofde hem gewoon' zegt ze. Mijn mond valt open. 'Ik wil niet bij hem wonen' zeg ik en tranen ontstaan in mijn ogen.

'Het spijt me echt lieverd, ik hou echt van je onthoud dat' zegt ze en drukt een kus op mijn voorhoofd. De tranen stromen over mijn wangen en ze trekt me in een knuffel.

'Als je een vriendje hebt moet je zeker langskomen hoor' zegt ze met een waterig glimlachje. 'Mam' zeg ik en glimlach flauwtjes.

'Ik moet gaan lieverd, je vader zal zo thuis komen' mompelt ze en staat recht. Ik sta ook recht. 'Ik hou echt van je mama' zeg ik en knuffel haar nog eens stevig.

'Ik ook van jou Jens' zegt ze  en slaat haar armen om me heen. Ze laat me los en geeft me nog een kus op mijn voorhoofd. Ze glimlacht nog een keer naar mij en verlaat dan het huis

En weer begin ik te huilen, waarom ik? Langzaam sta ik weer recht en slof naar boven, ik heb echt honger maar er is niets in huis.

Morgen ging ik dan mee met Liam voor dat werkstuk over Spanje, ik zucht en maak mijn boekentas al zodat ik dat niet meer hoef te doen.

Ik neem een lekker warme douche en kruip in mijn bed, ik heb toch niets te doen. De volgende dag word ik wakker door mijn wekker, vlug zet ik hem uit.

Ik rek me uit en merk dat de pijn al wat minder is geworden maar nog steeds zie je de blauwe plekken op mijn schenen en de blauwe plekken op mijn buik.

Maar goed dat niemand dit ziet. Ik maak me klaar en zonder te ontbijten vertrek ik naar school, er is toch niks om te eten thuis.

Als ik op de fiets zit merk ik dat het een beetje bewolkt is, fijn. Ik fiets zuchtend naar school en maak me klaar op een lange dag.

Na een lange dag staan we bij het fietsenhok. Het miezert een beetje. 'Oke we moeten door regen fietsen' zegt Liam zuchtend. Ik grinnik een beetje en haal een hand door mijn zwarte haren.

'Oke kom' zegt hij en stapt op zijn fiets, ik doe hetzelfde en volg hem naar zijn huis. Ik bibber een beetje want het is echt koud. 

'Mijn moeder heeft de verwarming al opgezet in mijn kamer' roept hij. Ik zucht, gelukkig. Maar toch gaat er een steek door me heen. Mijn moeder zal dat nooit meer kunnen doen.

En opeens begint het heel hard te regenen. Een geschrokken kreetje verlaten onze monden. 'Nog heel even' roept Liam.

Na een minuutje zijn we er en staan we onder het afdakje bij de voordeur. Liam belt aan. 'Je mag zo meteen we kleren van mij' zegt hij en wijst mijn doorweekte kleren aan.

Dankbaar knik ik niet denkend aan het feit dat hij alle blauwe plekken zal zien. De deur word open gegooid en iemand trekt ons naar binnen.

'Jullie zijn helemaal doorweekt' roept de vrouw geschrokken. Ik slik. 'Dag mevrouw' zeg ik wat ongemakkelijk. 'O hallo, jij moet Jens zijn? Zeg maar Karen hoor' ratelt ze.

'Mam wij gaan naar boven' zegt Liam en trekt me mee. Hij gaat meteen naar zijn kledingkast en pakt er verse kleren uit.

Hij geeft me een short en een los shirt. Gelukkig was mijn boxer niet nat. Ik doe mijn schoenen en sokken uit en Liam doet hetzelfde.

Ik doe mijn broek uit en trek de short aan die een beetje te groot is. Liam ademt geschrokken in. 'H-Hoe kom je d-daar aan?' vraagt hij en wijst naar mijn schenen.

Oh shit ik ben erbij, denk ik in mezelf.

-----
Sorry voor het lange wachten!!!