That Boy

Liam

Nog steeds geschrokken kijk ik hem aan. Hoe komt hij hier zelfs aan? Hij slikt moeilijk. 'Doe eerst je natte kleren uit' mompel ik.

Ik doe ook vlug mijn natte kleren uit en doe de droge kleren aan. Veel beter. 'Wil je het me vertellen?' vraag ik.

Bang schud hij zijn hoofd maar ik zie de twijfel. Ik trek hem zachtjes mee naar mijn bed. 'Je hoeft het niet te vertellen maar als er iets is, je kan altijd bij me terecht' zeg ik.

Dankbaar kijkt hij mij aan. 'Euhm, heb je nog blauwe plekken ergens anders' vraag ik voorzichtig. Hij kijkt naar beneden en knikt lichtjes.

Mijn ogen worden groter en ik slik. Wie doet hem dit allemaal aan? 'Mag ik het zien?' vraag ik zacht.

Hij staat op en draait naar me toe. Hij doet zijn shirt wat omhoog. Geschrokken hap ik naar adem.

'Wie the fuck doet zoiets' vraag ik boos en hij ontwijkt mijn blik. 'I-Ik zeg het later wel een keer' zegt hij. 'Laten we eerst onze taak maken' stel ik voor.

Hij knikt en ik pak mijn laptop van mijn bureau waarna ik naast hem plof. Ik start het op en zet al gereed een PowerPoint open.

Daarna ga ik naar google en tik Spanje in. Je hebt veel, echt heel veel links. Ik zucht, ik weet nooit hoe je echt moet beginnen. 

'Mag ik?' vraagt hij aarzelend. Ik knik en geef hem de laptop. Meteen begint hij te knippen en te plakken. Hij opent Word en typt een tekst. Hij gaat terug naar de dia's en zet er enkele kernwoorden.

Na een halfuurtje is hij helemaal klaar. 'Ik heb niets gedaan' zeg ik geschrokken. Ik betrapte mezelf vaak dat ik naar hem staarde.

Hij haalt zijn schouders op. 'Maakt niet uit' zegt hij zacht. Hij geeft mijn laptop terug waardoor ik zijn hand even aanraak.

Een fijne tinteling gaat door me heen, maar vlug trek ik weg. En dan plots stormt mijn moeder de kamer in. 'Mam' zucht ik.

'Wat is er lieverd?' vraagt ze. Ik zie dat Jens even verdrietig kijkt. 'Niets, wat is er met jou?' vraag ik. 

'Ik kwam vragen of Jens ging mee-eten' vraagt ze en kijkt Jens aan. Ik zie dat hij het ongemakkelijk vind.

'Hij zal straks iets komen zeggen' zeg ik en stuur haar een waarschuwende blik. 'Oke' zegt ze en haalt haar schouders op.

Ze loopt mijn kamer uit en ik kijk hem vragend aan. 'Wil je blijven eten?' vraag ik. Hij haalt zijn schouders op.

'Ja dus' zeg ik grijnzend. Hij kijkt kort naar me. Zijn mooie bruine ogen kijken in mijn blauwe ogen. Hij grijnst flauwtjes.

'Moet je het thuis niet laten weten?' vraag ik en frons mijn wenkbrauwen. Hij slikt maar knikt daarna. Hij haalt zijn gsm boven, een samsung, en ontgrendeld hem.

Hij typt wat en stopt hem daarna weer weg. 'Zo' zeg ik dan maar. Even later hoor ik zijn mobiel trillen. Hij opent zijn gsm en kijkt ernaar.

'Het mag' fluistert hij zacht. Ik knik blij. 'Ik ga het even aan mam zeggen' zeg ik en vlieg bijna naar beneden. 'Mam, hij blijft eten' zeg ik opgewonden.

Ze grinnikt en grijnst flauwtjes. 'Wie blijft mee-eten' vraagt pap die net binnen kwam. 'Jens' zeg ik en ga weer naar boven.

Ik plof naast hem neer en stoot per ongeluk zijn been aan. Vlug trek ik weg en ik word wat rood. 'Eten is klaar' roept mam.

We staan op en gaan naar beneden. 'Ik ben Brad, de vader van Liam' stelt pap zich voor. 'Ik ben Jens, een klasgenoot' zegt hij beleefd en schud zijn uitgestoken hand.

Hij knikt goedkeurend en gaat zitten. 'Ja ik heb me nog niet zo deftig kunnen voorstellen. Karen, de moeder van Liam' zegt ze.

Hij glimlacht klein. 'Jens' zegt hij en schud ook haar uitgestoken hand. We gaan allemaal zitten en mam schept voor iedereen wat op.

Het is spaghetti, mmm. 'Het lijkt me fijn je ouders eens te leren kennen Jens' zegt mam plotseling. Ik kijk naar Jens die moeilijk slikt.

'Ik denk niet dat dat kan gebeuren mevrouw' begint hij zacht. 'Zeg maar Karen jongen' zegt mam. Hij knikt klein. 'Dus zoals ik al zei zal dat niet lukken, mijn ouders zijn pas gescheiden en mijn vader kan het niet zo goed verwerken' zegt hij en kijkt naar zijn bord.

Iets in me zegt dat hij deels liegt. 'Oh, sorry als ik het wist zou ik niets vragen' zegt mam snel. 'Is niet erg, u kon dat niet weten.' zegt hij geruststellend.

Mam zegt niks meer, maar pap probeert het gesprek weer wat op te beuren.

'Ja ik weet nog wel dat Liam zo trots was als hij voor het eerst op het potje zat. Hij vertelde het aan iedereen die we passeerde' grinnikt mijn vader.

'Pap' zeg ik met een waarschuwende blik maar toch word ik wat rood. Als ik naar Jens kijk zie ik een glimlach op zijn gezicht.

Nello komt aangehuppeld en vleit zich aan Jens zijn been. 'Hoe heet zij of hij?' Vraagt hij en aait Nello over zijn hoofd.

'Hij heet Nello' zeg ik. Hij knikt. 'Mooie naam heb je daar kleintje' zegt hij zacht waarop Nello vrolijk kwispelt.

Als we na nog wat gekletst hebben moet Jens naar huis. 'Neem je kleren de volgende keer mee als ze droog zijn' zeg ik waarop hij knikt.

'Nou ik zie je maandag' mompelt hij. Ik glimlach klein. 'Tot maandag' zeg ik terug. Als ik de deur heb gesloten ga ik terug naar boven.

Ik besluit een nieuwe video te maken en daarna edit ik hem.

Zoals gewoonlijk post ik iets op mijn snapchat en gooi dan de video online.

Als ik klaar ben met alles zucht ik vermoeit en kruip in mijn bed, denkend aan Jens zijn blauwe plekken.