That Boy

Liam

We beginnen allemaal met te lopen. Vlug speur ik de groep af tot ik Jens zie. Ik frons mijn wenkbrauwen lichtjes, hij ziet er nogal bleekjes uit.

Na een rondje zie ik hem al lichtjes hijgen en ik besluit om in zijn buurt te blijven lopen.

Na het tweede rondje ademt hij zwaar en ziet heel erg bleek. 'Jens, dat kan rapper' bromt de leerkracht.

Jens stopt met lopen en ademt nog steeds zwaar meteen loop ik naar hem toe. 'Ka-ka... n-ni...' zegt hij moeilijk.

'Shh kom eerst op adem' zeg ik bezorgd. Hij zakt door zijn benen en net op tijd vang ik hem op. De leerkracht ziet nu pas dat er iets mis is en komt op ons afgestapt.

'Zet je even aan de kant' zegt hij nors. Hij knikt en ik help hem overeind. 'Verder rennen Liam' zegt hij.

Ik twijfel eerst maar door de waarschuwende blik van hem ren ik vlug door. Na 3 rondjes kom ik terug bij Jens aan.

Hij ligt zwakjes op de bank. Ik stap naar hem toe en kniel naast hem. Hij ziet nog steeds enorm bleek. 'Heb je gegeten?' Vraag ik.

Hij schud zijn hoofd en sluit zijn ogen weer. Meteen sta ik recht en ga naar de leerkracht. 'Meneer mag ik iets te eten halen voor Jens, anders gaat hij nog flauwvallen hij heeft heel de dag nog niets gegeten' ratel ik vlug.

Hij knikt en ik werp hem een dankbare blik toe. Ik neem een sprintje tot mijn boekentas en neem mijn fles cola en koek.

Ik ren vlug terug en geef hem de koek. 'Eet' beveel ik. Ik zie dat hij niet wilt dus scheur ik het papiertje open en hou het voor hem.

Hij neemt het aan met een kleine zucht en neemt er een klein hapje van. Als hij er nog een paar heeft genomen geef ik hem mijn cola.

Dankbaar neemt hij enkele slokken. Ik zie dat hij al wat meer kleur krijgt. 'Dankje' zegt hij. 'Geen dank' mompel ik.

'Waarom heb je nog niets gegeten?' Vraag ik en kijk hem recht in zijn ogen aan. Hij schrikt duidelijk.

'Jongens verzamelen' roept de leerkracht. Hij zucht opgelucht en stapt vlug naar de leerkracht.

Ik zucht en slof er ook naartoe. Na zijn uitleg gaan we voetballen. Ik moet tegen Jens.

We staan allemaal op onze plaatsen en gaan dan van start. Danny gaat meteen met een rotvaart naar de bal en schopt hem naar mij.

Vlug pas ik naar Leon, ik kan namelijk niet voetballen. Zo gaat het door en is het 3-2 voor ons.

We gaan naar de kleedkamers en kleden om ons. Ik werp een vlugge blik op Jens en zie nog net hoe hij zijn shirt aantrekt over zijn mager lichaampje.

Ik zucht en verlaat de kleedkamer, school is toch uit. Ik pak mijn fiets en rij meteen naar huis.

Ik bel aan en pap doet open. Nog voor ik hem kan begroetten duwt hij een sleutel in mij handen en glimlacht fake.

'Nou dag pap, fijn om jou te zien' zeg ik sarcastisch. Hij rolt zijn ogen. 'O hoi zoon hoe was je dag?' Vraagt hij liefjes.

Ik zucht en wurm me langs hem heen. 'Mam' roep ik. 'Zoon' roept ze terug. 'Kom eens, ik wil praten' roep ik.

'Kom lekker zelfs' antwoord ze. 'Het gaat over Jens' zeg ik en hoop dat ze komt. Ze zucht en komt naar me toe. Ik grijns.

'Wat is er met hem?' Vraagt ze een tikkeltje bezorgd. Ik haal zuchtend mijn schouders op en vertel het voorval bij turnen.

Haar blik staat nadenkend. 'Is die vader niet thuis?' Vraagt ze haar luidop af. Ik haal weer mijn schouders op.

'Hij zal het wel zeggen als hij er klaar voor is' zeg ik meer om mezelf gerust te stellen. Ze knikt.

'Hij is altijd welkom' zegt ze en geeft me een dikke knuffel. 'Dankje mam' mompel ik in haar schouder.

Terwijl ze begint aan het avondeten ga ik naar mijn kamer en zet de verwarming iets hoger want buiten vriest het.

Ik ga op mijn bed zitten en denk aan Jens. Hoe zou het met hem gaan? Wat zou hij nu doen?

Ik zucht, waarom denk ik hier zelfs aan? Hij is gewoon een vriend spreek ik mezelf toe.

Ik laat me op mijn bed zakken en sluit mijn ogen eventjes. 'Eten' roept pap.

Blijkbaar was ik even in slaap gevallen. Ik geeuw en sta recht. Ik huppel naar beneden en aai Nello een keer.

Ik plof neer en mam schept het eten op. Het is witloof, bah. Ik trek een vies gezicht.

Mam ziet het en geeft me een blik. Zo een blik van beter-eet-je-het-op-anders-krijg-je-niets-anders blik.

Ik rol mijn ogen en prik er wat in. Dat mensen dit kunnen eten, het is zo glibberig spul.

Ik pak mijn mes en vork en snij het zo fijn als ik kan. Vervolgens plet ik het tussen veel aardappelen.

Een stukje vliegt van mijn bord recht op de grond. Nello slikt het enthousiast binnen en geeft me een soort blik.

Meer een blik van ja-laat-nog-maar-iets-vallen. Ik schud mijn hoofd. 'Sorry jongen' mompel ik.

Hij kijkt zielig maar trippelt dan weer weg. Ik zucht en neem een klein hapje.

Eindelijk is mijn bord leeg. Ik zucht opgelucht en sprint naar boven. Ik heb niet echt zin om een youtube video te maken duq neem ik een warme douche.

Eenmaal klaar duik ik in mijn bed en sluit tevreden mijn ogen.

------

Ik weet niet of ik nog verder ga met dit boek.... het word amper gelezen en ik kan met moeite een hoofdstuk schrijven omdat ik gewoon weg geen ideeën meer heb...

Laat alsjeblieft iets weten wat jij er van vind?