That Boy

43. Liam

'Kom terug Jens' hoor ik iemand schreeuwen en meteen draai ik me om. 'Jens?' Roep ik en ren naar de jongen die op de grond ligt. 'Jens je bent het echt' zeg ik en kijk naar zijn toegetakelde gezicht. 'Wakker blijven maatje' zeg ik zacht en sta op als ik iemand hoor afkomen.

'Stap weg van hem' zegt de botte stem van Simon en mijn ogen worden groter. 'Heb jij hem dit aangedaan?' Zeg ik boos en hij haalt zijn schouders op. 'Moest je maar naar me luisteren.' Zegt hij en springt op me af. Ik sla hem van me af en werk hem op de grond. Als een bezetenen begin ik met mijn vuisten op zijn gezicht te slaan.

Ik sla zelfs zo hard dat hij zijn bewustzijn verliest. Ik sta op en probeer mijn versnelde ademhaling onder controle te krijgen.

Ik haal mijn gsm uit mijn zak en toets het nummer van de politie in. Ik leg uit wat er aan de hand is en als ik heb afgelegd ga ik op mijn hurken bij Jens zitten en kijk droevig naar de plekken die Simon heeft aangepakt.

'Alles komt goed' fluister ik en laat mijn vingers door zijn haar glijden. Als ik een politie en ambulance wagen in de verte hoor sta ik op en wacht ongeduldig tot ze hier zijn.

De mannen van de ambulance onderzoeken meteen Jens en een politie man trekt me een eindje verder. Ik vertel het hele verhaal en gelukkig hoef ik niet meer naar het politiebureau.

Later als ze Jens gingen meenemen naar het ziekenhuis vroeg ik of ik mee kon maar het mocht niet, ze zeiden dat ik naar huis moest gaan en proberen om te slapen. Daarna zou ik mogen komen.
Ik ga terug naar ons vakantiehuis en besluit om meteen naar mijn bed te gaan.

Met een gerust gevoel val ik in slaap.

Ik heb weer eens iets voor hoor... heel mijn duim en de nagel van mijn duim ziet blauw/paars. Ik was zo slim om de auto deur toe te gooien en mijn vinger er tussen te laten...