Απέναντι. (sequel Πυξίδα)

Κεφάλαιο 15

Incomplete!

 Προχωρήστε λιγουλάκι το τραγούδι και διαβάστε! Αγαπώ άπειρα!

°70η ημέρα°  

Vangelis' POV

'' Ξεκόλλα, πάμε για ένα ποτό. '' μου λέει ο Γυφτόπουλος έντονα. 

'' Σου είπα, δεν θέλω! '' έχω αρχίσει και φορτώνω!

'' Ρε ψηλέ, είσαι κλεισμένος μια εβδομάδα εδώ μέσα και δεν λες να βγούμε λίγο να ξεσκάσεις! '' παραπονιέται.

'' Κώστα, κοφ' το, θα σε δείρω! '' επιμένω σταθερός στην άποψή μου.

" Αφού την αγαπάς μωρέ, γιατί κανείς πεισματα; " λέει απηυδυσμενος.

" Η περίπτωσή μου είναι ένα ζωντανό παράδειγμα ότι μόνο η αγάπη δεν αρκεί. " του λέω ψύχρα " Σήκω να φύγουμε! Μιλάς πολύ σήμερα. " δηλώνω αποφασιστικά. Σηκώνομαι όρθιος και κοιτάζω τον πατέρα μου να πίνει τον καθιερωμένο του καφέ στη κουζίνα.

" Η μαμά που είναι; " απορώ. Με κοιτάζει έντονα " Γύρισε στο Ναύπλιο. " λέει απλά.

Η έκπληξη φανερή " Πως κι έτσι; " αναρωτιέμαι. Με κοιτάζει με σηκωμένο το φρύδι και δεν μιλάει.

" Μάλιστα, καταλαβα. " λέω ξερά. Βαδίζω προς το δωμάτιό μου, φοράω ένα πουλόβερ, ένα τζιν και τα παπούτσια μου και κοιταζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη.

" Τα έχω κάνει όλα μπουρδελο. " λέω στον εαυτό μου. Μια κραυγή δραπετεύει από το στόμα μου και η γροθιά μου συγκρούεται με τον καθρέφτη, κάνοντάς τον χίλια κομμάτια.

(αν βάλατε το τραγούδι να παίζει...και πεσατε στο "incomplete" σε αυτό το σημείο...σας σηκώθηκε και εσάς η τρίχα κάγκελο; ή έστω αν το πετύχατε λίγο πιο κάτω!)

Ακούω βήματα και ύστερα βλέπω από κάποια ραγισμενα κομμάτια του καθρέφτη τον πατέρα μου με τον Κώστα να μπαίνουν έντρομοι στο δωμάτιο.

" Είσαι με τα καλά σου;! " ωρύεται ο πατέρας μου. Κάνει κίνηση να μου πιάσει το χέρι αλλά αντιστέκομαι. Βλέπω το αίμα να κυλά, μα δεν νιώθω πόνο. Δεν συγκρίνεται ο πόνος της καρδιάς μου με τον σωματικό...

" Βαγγέλη, αιμορραγείς! Άσε τον πατέρα σου να σε βοηθήσει! " μου λέει εκνευρισμένος από το πείσμα μου ο Κώστας.

" Δεν έχω κάτι. " αδιαφορώ. Ο Κώστας βουτάει το χέρι μου και το φέρνει μπροστά στο πρόσωπό μου. Οι αρθρώσεις μου όντως αιμορραγουσαν!

" Πάω να φέρω το φαρμακείο. " λέει απελπισμένος ο πατέρας μου.

" Τι πυροδότησε αυτό το ξέσπασμα; " με ρωτάει ο Κώστας.