Απέναντι. (sequel Πυξίδα)

Κεφάλαιο 26

Αααααλλη μια ευκαιρία😇
ΠΆΩ ΝΑ Σ'ΑΓΚΑΛΙΑΑΑΑΣΩ ΚΑΙ ΤΡΑΒΙΕΣΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ Ή ΧΑΛΙΕΣΑΙ;

-----------__-----—--____---—----_____------—

" Μαριλια, έχω να σου πω κάποια πράγματα. " λέει κοιτώντας με βαθιά μέσα στα μάτια.

"Τι πράγματα; " κάνω την ανηξερη. Ξεφυσαει αγχωμένος και πιάνει απαλά τα χέρια μου.

" Κάθισε και θα σου πω, ναι; " λέει μαλακα. Γνέφω καταφατικά χωρίς να πψ τίποτα. Οκ, τώρα έχω αρχίσει και φρικάρω πραγματικά!

Κάθεται απέναντι μου και πιάνει ξανά τα χέρια μου μέσα στα δικά του.

" Θέλω να με ακούσεις προσεκτικά και χωρίς να μιλάς, μπορείς να το κάνεις αυτό για μένα; " ρωτάει απαλα. Γνεφω ξανά καταφατικά, ανήμπορη να αρθρώσω έστω και μια μικρή λέξη. " Μωρό μου, έχω ανάγκη να σε ακούσω να το λες. " επιμένει.

" Ναι, δεν θα μιλήσω. " λέω. Γνέφει καταφατικά χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο και παίρνει βαθιες αναπνοές.

" Οκ, αυτό θα είναι πιο δύσκολο από ότι περίμενα. " μουρμουραει στον εαυτό του.

" Λοιπόν, θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν συντομότερος. Στο γυμνάσιο γενικά ήμουν ο ορισμός του φυτού που τα κάνει όλα. Έπαιζα μπάσκετ, είχα τη μουσική μου, έγραφα τις σκέψεις μου, είχα και κάποιες σχέσεις και παράλληλα δεν είχα αφήσει και το διάβασμα μου. Μέχρι που πήγα στο Λύκειο και εκεί... Άλλαξαν κάπως τα πράγματα. Εκείνη την περίοδο με είχε πιάσει κάτι και είχα σιχαθεί το οτιδήποτε σχετίζεται με το σχολείο. Έκανα τα καφριλικια μου, αυτά που θεωρούσα μέχρι τότε καφριλικια...τις κοπάνες, γελοίο ξέρω, και ένιωθα γαματος. Μέχρι που ήρθε στο σχολείο με μετεγγραφή η Χρύσα. " παίρνει μια βαθιά ανάσα και κοιτάζει τα μπλεγμένα χέρια μας.

" Η Χρύσα ήταν η κλασική, να το πω ευγενικά, "ωραία" του σχολείου που έλεγες «άμα δεν την πηδηξει, είσαι και μαλακας» " τον κοιτάζω με σηκωμένο το φρύδι.

" Δεν μαρεσει έτσι όπως το θέτεις. " τον ενημερώνω.

" Σου είπα να μην μιλήσεις, άφησε με να ολοκληρώσω, ναι; " γνεφω καταφατικά και περιμένω τη συνέχεια.

" Την έβλεπε πως με κοίταζε και που έβρισκε αφορμές να περνάει από μπροστά μου ή να μιλάει με τη παρέα μου και μια μέρα το πήρα απόφαση και είπα «αυτή η κοπέλα θα γίνει δική μου». Της ζήτησα να βγούμε, τα φτιάξαμε, κάναμε ότι κάνουν τα ζευγάρια και ξέρεις...ήμουν τέρμα ερωτευμένος μαζί της. Ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερη μου, είχε μείνει από απουσίες, και είχα όλους τους φίλους μου να με ζαλίζουν με ερωτήσεις τύπου «πως είναι να πηγαίνεις με μεγαλύτερη και πιο έμπειρη;» και διάφορα τέτοια. Φυσικά, τρελαμένος εγώ μαζί της, τους τα έκοψα από την αρχή τέτοιου είδους αστειάκια. Είχα πέσει στα βαθιά μαζί της. Και μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά. Άρχισα το τσιγάρο εκείνο το καλοκαίρι. Έτσι για πλάκα, αλλά και για να το παίζω "μεγάλος", να της αρέσω, να έχεις λόγους να μένει μαζί μου. Θα προτιμούσα να είχα μείνει στο κάπνισμα βέβαια. " λέει διστακτικά. Ω, Χριστέ μου...