Απέναντι. (sequel Πυξίδα)

Κεφάλαιο 25

°100η ημέρα°

Λοιπόν, νομίζω είναι η πρώτη φορά που γράφω ποια ημέρα είναι χωρίς να είμαστε χώρια. Ναι, είναι 100η ημέρα, αλλά όχι η 100η ημέρα που είμαστε χώρια. Είναι απλώς, θα έλεγε κανείς, ή 100η ημέρα που μας έκανε δυνατότερους και μας κατέστησε ικανούς να πάρουμε σοβαρές αποφάσεις και να προσέχουμε τα βήματά μας ώστε να καταλήξουμε εντελει μαζι και όχι όπως στην αρχή της γνωριμίας μας· δύο ξένοι.

"Καλημέρα, μωρό μου." ακούω την φωνή του δίπλα μου. "Τι γράφεις εκεί;" αναρωτιέται. Σηκώνω αδιάφορα τους ώμους, σαν να μην είναι και το σημαντικό, και κλείνοντας το μαύρο μου τετράδιο, το αφήνω στο κομοδίνο δίπλα από το κρεβάτι του.

"Καλημέρα." απαντάω γλυκά, φιλώντας τον στα χείλη. Τεντωνομαι και χασμουριέμαι και νιώθω το βλέμμα του να με καίει.

"Τι;" απορώ γελώντας.

Κουνάει το κεφάλι του και σηκώνει αδιάφορα του ώμους του "Απλώς είσαι κούκλα..." λέει απλά. Νιώθω τα μάγουλά μου να κοκκινίζουν σε αυτή τη μικρή του φιλοφρόνηση και τον σκουνταω ελαφρά στο μπράτσο, "Τι; Την αλήθεια λέω." υποστηρίζει γελώντας.

Μ' αρέσουμε έτσι. Να γελάμε, να κάνουμε μικρά όμορφα σχόλια ο ένας για τον άλλο, καλά όχι μόνο όμορφα, να πειράζουμε ο ένας τον άλλο, να περνάμε όμορφα χωρίς πολλά-πολλά, να αγκαλιαζομαστε χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να καθόμαστε απλώς δίπλα-δίπλα, ο ένας να ακουμπάει πάνω στον άλλο, να μην μιλάμε αλλά να μιλάμε ταυτόχρονα μέσα στη σιωπή μας· Αυτές οι πλέον πολύτιμες στιγμές μαζί του που δεν θα άλλαζα για τίποτα στο κόσμο!

"Δεν με ρίχνεις πια με κάτι τέτοια. " λέω δήθεν σοβαρά. Το πρόσωπό του πλησιάζει το δικό μου, τα χείλη του μου χαμογελούν πονηρά πριν χωθεί στο λαιμό μου.

Αφήνει ένα απαλό φιλί στη φλέβα μου και τον νιώθω να χαμογελά ξανά, "Έτσι; Σε ρίχνω;" ρωτάει πονηρά. Ξεροκαταπινω και κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου. Ακούω το γέλιο του στο αυτί μου, πριν νιώσω τα δόντια του να δαγκώνουν με ναζί τον λοβο του αυτιού μου. "Ούτε έτσι;" επιμένει. Γνέφω ξανά αρνητικά. Δαγκώνει σκανταλιαρικα τον λαιμό μου προτού ανέβει από πάνω μου γελώντας πονηρά.

"Έχεις τρομερή όρεξη σήμερα." παρατηρώ.

"Δεν φαντάζεσαι." λέει απλά. Τα χείλη του φιλούν απαλά τον λαιμό μου ενώ τα χέρια του χαϊδεύουν τρυφερά τη φουσκωμένη κοιλιά μου. Σηκώνει ελαφρά τη μπλούζα μου, απόκαλύπτοντας τη κοιλιά μου και κατεβαίνει σε αυτή, αφήνοντας διάσπαρτα φιλιά σου πέρασμα του.