Απέναντι. (sequel Πυξίδα)

Κεφάλαιο 22

" Η μαμά ξέρει ότι είμαι στο νοσοκομείο;" ρωτάω τον αδερφό μου μερικές στιγμές αργότερα. Παίρνει το βλέμμα του από το κινητό και γνέφει αρνητικά.

" Δεν χρειάζεται να τα ξέρουν όλοι όλα. " κομπιάζει.

" Υπάρχει κι άλλος λόγος που δεν του το είπες, έτσι; " υποψιάζομαι ήδη τον λόγο.

" Ξέρεις ότι ο πατέρας μας δεν δίνει μια. Θα του έκανε τα ασφαλιστικά μέτρα ήθελες ή όχι. Αν μάθαινε ότι εξαιτίας του βρέθηκες ξανά στο νοσοκομείο, δεν θα δίσταζε. Για σένα το έκανα... " επιβεβαιώνει τις υποψίες μου. Γνεφω καταφατικά, κουρασμένη με την όλη κατάσταση. Έχω τόσα στο μυαλό μου και έχω και τον πατέρα μου να φέρεται σαν μωρό.

Ο αδερφός μου παρατηρεί τη δυσαρέσκειά μου και χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά μου πριν κρατήσει το χέρι μου απαλά στο δικό του.

" Δεν θέλω να στεναχωριέσαι! Θα βρω μια λύση, ασ' το πάνω μου. " λέει τρυφερά. Γνεφω καταφατικά και φιλώ απαλά το μάγουλο του.

" Ευχαριστώ, Πέτρο μου. " λέω γλυκά. Αφήνει ένα φιλί στο μέτωπο μου και με κλείνει στην αγκαλιά του.

" Τίποτα, μικρό. Θες να μου πεις τι έγινε με τον αγαπημένο σου; " λέει ελαφρώς ειρωνικά. Του ρίχνω ένα πλάγιο βλέμμα και κουνάει το κεφάλι του γελώντας. " Τα βρήκατε επιτέλους; Επέστρεψε το μυαλό του από τις αιώνιες διακοπές; " λέει γελώντας. Γελάω και εγώ μαζί του πριν ακουμπήσω τη κοιλιά μου τρυφερά.

" Ναι... " λέω αόριστα.

" Ναι τι; "

" Νομίζω πως τα βρήκαμε... " λέω αόριστα.

" Δεν σε βλέπω καλά ρε μικρούλα... " λέει ανήσυχος.

" Δεν θέλω να σε ζαλίζω με τις βλακειες μου. " λέω απλά.

" Έγινε κάτι; "

" Απλώς... Έχω αυτό το κακό προαίσθημα. " αποκαλύπτω τη σκέψη μου.

" Είναι ο ανιψιός μου, παίζει μπάλα από μικρός. Μηδέν, μηδέν, έντεκα. Από τώρα στη επίθεση. Γκολ από τα αποδυτήρια! " λέει ενθουσιασμενος.

Παρ' όλα αυτά, δεν μπορώ με τίποτα να συμμεριστω αυτόν τον ενθουσιασμό του... Κάτι με τρώει μέσα μου, κάτι δεν πάει καλά.

______________________________________________________________

Vangelis' POV

Ακούω το ξυπνητήρι μου να χτυπά ασταμάτητα και θέλω τόσο να αρπάξω το κινητό μου και να το πετάξω στον απέναντι τοίχο! Αντ' αυτού, πατάω την αναβολή και χώνω το κεφάλι μου με δύναμη στο μαξιλάρι.