Διαβάστε στο τέλος του κεφαλαίου τη σημείωση. ❤️
Marilia's POV.
«Ντετέκτιβ Αθανασιάδης!» ακούμε τον Μάρκο να φωνάζει.
«Πες μου, τι κάνεις στο παιδί και είναι έτσι;» ρωτάει ο Βαγγέλης τον Άγγελο.
«Κάνει έτσι κάθε βράδυ, δεν ξέρω τι να κάνω με τη κατάστασή του!» απαντάει απηυδυσμένος ο Άγγελος.
Μένω να τους κοιτάω για λίγο. Μοιάζουν και οι δύο τόσο έξω από τα νερά τους, κυρίως ο Βαγγέλης, και γελάω λίγο στη σκέψη πως αυτός ο άνδρας θα γίνει πατέρας σε λίγο καιρό. Χαιδεύω απαλά τη κοιλιά μου και τρώω λίγο από το κανταίφι που μου έφερε πριν ο Βαγγέλης.
Ναι, έβαλα την μαμά να μου φτιάξει και μετά έστειλα τον Βαγγέλη να μου το φέρει. Ναι, το παραδέχομαι, έχω γεννηθεί για να βασανίζω τον κόσμο γύρω μου. χεχεχε.
«Να σου πω, λες να βγαίνουν ελαττωματικά μερικά;» Χριστέ μου, πες μου ότι δεν το εννοεί...
«Ρε Βαγγέλη, μη μου λες τέτοια τώρα!» ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος. Δεν ξέρω ποιος είναι τι, θα τρελαθώ!
«Μαρίλια, κοιτά τον Barba!» λέει ενθουσιασμένος ο μικρός.
«Προτιμώ την Benson, μικρέ.» λέω γελώντας.
«Αυτό δεν ήθελε να γίνει δικηγόρος χθες;» ρωτάει ο Βαγγέλης τον Άγγελο.
«Δεν είναι σίγουρος ακόμα.» μιλάνε και σοβαρά, ανάθεμά τους!
«Συνειδητοποιείτε και οι δύο πως δεν είναι καν 10 χρονών, έτσι;» λέω το αυτονόητο. Κοιτάζονται μεταξύ τους και σηκώνουν αδιάφορα τα χέρια τους. «Πφ, εννοείται!» λέει ο Βαγγέλης. Τον κοιτάζω με σηκωμένο το φρύδι ενώ τελειώνω το γλυκό μου.
«Θες κι άλλο, μωρό μου;» ρωτάει γλυκά. Γνέφω αρνητικά και σηκώνομαι όρθια. «Που πας;» απορεί.
Τον κοιτάζω σαν να έχει βγάλει δεύτερο κεφάλι. «Να αφήσω το πιάτο στη κουζίνα;» ακούστηκε πιο πολύ σαν ερώτηση.
«Μωρό μου, μην κουράζεσαι, θα το πάω εγώ.» λέει καθώς πετάγεται όρθιος. Του ρίχνω ενα δολοφονικό βλέμμα και ξανακάθεται κάτω. «Ναι, φυσικά, μπορείς να το πας και μόνη σου.» απ' έξω το 'χει μάθει, μπράβο το καλό μου.
Αφήνω ένα φιλί στο μάγουλό του καθώς περνάω από δίπλα του και κατευθύνομαι προς τη κουζίνα. Ακούω βήματα πίσω μου και δεν χρειάζεται να γυρίσω να κοιτάξω για να καταλάβω ποιος είναι.
Πιάνω ένα ποτήρι από το ντουλάπι και το γεμίζω με νερό. Τώρα με την εγκυμοσύνη νιώθω την δίψα μου να αυξάνεται.
ESTÁS LEYENDO
Απέναντι. (sequel Πυξίδα)
FanficΜετά από όλο αυτό το διάστημα κατάλαβα δύο βασικά πράγματα. Ενώ εγώ αναπολούσα, θυμόμουν. Μα εκείνος ενώ αναπολούσε, ξεχνούσε. Γιατί όταν αναπολούσα έκλαιγα, μα εκείνος γελούσε. Γιατί όταν του είπα ''θυμήσου'' εκείνος χαμογέλασε ειρωνικά και κούνησε...
